مثل من نمیرید - فارغ از قدرت اثبات نشده دنیای رسانه، باید پذیرفت که خود شخص سرنوشت شهرتش را در

فارغ از قدرت اثبات نشده دنیای رسانه، باید پذیرفت که خود شخص سرنوشت شهرتش را در دست دارد و با رفتار و عملکرد خودش قادر خواهد بود، ضریب و غلظت این شهرت را تعیین کرده و آن را مدیریت کند.
شهرت از جمله کلمات یا مقولاتی است که در عرصه های مختلف زیر تیغ نقد و تعریف و شناسایی قرار گرفته و شاید هنوز هم در سطح کلان تعریف درست یا قضاوت عادلانه ای از آن در دست نباشد، فلاسفه آن را در دو مقوله اهریمنی و اهورایی نگاه می کنند و مخالفان و موافقان خاص خودش را دارد، مردم عادی از آن به عنوان عاملی برای موفقیت و کامیابی یاد می کنند، در سطح اجتماع معمولا به عنوان یک فرآیند مثبت اما خطیر تلقی می شود و در عرصه ورزش شاید یگانه قله موفقیت و معیار ارزشیابی یک ورزشکار باشد.


شهرت در ورزش و خاصه در فوتبال نه یکشبه به دست می آید و نه یکشبه از دست می رود، مگر آن که سرنوشتش به دست یک خبرنگار قدرتمند در دنیای قدرتمند خبرنگاری بیفتد، خبرنگاری مثلا در سطح تحلیل نویس اول روزنامه های بزرگ بریتانیا یا گزارشگری محبوب و مردمی در آرژانتین که با یک جمله کنایه آمیز، بازیکنی بزرگ را تا مرز نابودی بکشاند.


اما فارغ از قدرت اثبات نشده دنیای رسانه، باید پذیرفت که خود شخص سرنوشت شهرتش را در دست دارد و با رفتار و عملکرد خودش قادر خواهد بود، ضریب و غلظت این شهرت را تعیین کرده و آن را مدیریت کند.


بازیکنان بزرگی در دنیای فوتبال بوده اند که به شهرت زیادی رسیده اند اما در دل شهرت خود تا مرز نابودی پیش رفته اند، هر چند مردم در مراسم خاکسپاری او حضور داشته باشند اما زمزمه های علل مرگ یا ناکامی و خانه نشینی یک اسطوره بیش از هر چیزی روح او را آزار خواهد داد.


یکی از این اسطوره های مشهور در دنیای فوتبال حرفه ای جورج بست بود که در غلظت بدبو و آزاردهنده الکل و مواد مخدر چنان غرق شد که قله نشینی در دل مردم را به مستی شبانه فروخت.


فوتبالدوستان جهان از اواسط دهه ۶۰ میلادی در تیم منچستریونایتد شاهد ظهور اعجوبه ای بودند که حتی رویاهای آنان را نیز دریبل می کرد. این دوران مصادف بود با اوج شهرت بیتل ها در جهان موسیقی. جوان خوش سیمایی که به عنوان مهاجم چپ در خط حمله منچستریونایتد با دریبل های سرسام آور خود غوغا می کرد، به دلیل آرایش موی سر خود، به «بیتل پنجم» معروف شده بود. بیست و دو ساله بود که به عنوان بهترین بازیکن بریتانیا و همزمان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد و جایزه توپ طلایی را به دست آورد. این موفقیت ها فقط حاکی از توانایی های فوق العاده او در زمین چمن سبز نبود. بست در زمره نوابغ تاریخ فوتبال بود. او ابرستاره ای بود که درخشش آن چشم همگان را خیره کرد. ابرستاره ای که با همان سرعت اوجگیری خود، افول کرد و به تاریکی پیوست. جورج بست را یکی از بزرگ ترین دریبل زنان تاریخ فوتبال می دانند.


یکی از شوربختی های جورج بست این بود که ناچار بود فعالیت خود را در سطح ملی با تیم ملی ایرلند شمالی دنبال کند که در سطح اروپا تیمی کاملا متوسط بود. او به این ترتیب از میدان های بزرگ بین المللی مانند مسابقات جام جهانی دور ماند و هرگز نتوانست توانایی های خارق العاده خود را در صحنه های جهانی به نمایش بگذارد. یکی از کارشناسان فوتبال، سرنوشت غم انگیز جورج بست را در تیم ملی ایرلند شمالی در همکاری با بازیکنانی کاملا متوسط این تیم چنین توصیف کرده بود: تصور کنید بازیکنی با توانایی های پله مثلا در کشور لیختن اشتاین ظهور می کرد!


اعتیاد به الکل زمینه ساز ویرانی جسمی و روحی جورج بست شده بود. دیگر بموقع سر تمرین ها حاضر نمی شد و در زمین بازی با انضباط نبود. با این همه هنوز از چنان توانایی های شگرف تکنیکی برخوردار بود که وقتی پا به توپ می شد، می توانست هر دفاعی را درهم بریزد. در آن سال ها اعتراف کرده بود که روزانه دست کم یک بطری مشروب با درصد بالای الکل مصرف می کند. خداحافظی جورج بست از منچستریونایتد در سال ۱۹۷۴ صورت گرفت. ولی این خداحافظی به معنی وداعی طولانی با فوتبال بود. بست به آمریکا رفت و به مدت دو سال در لس آنجلس توپ زد. پس از آن به اروپا بازگشت و در باشگاه های مختلف بریتانیا بازی کرد. مدتی هم برای یک باشگاه استرالیایی به میدان رفت.


زمانی که ۵۹ سال داشت، در نتیجه زیاده روی در نوشیدن مشروبات الکلی و استفاده از داروهای مخدر و بر اثر از کارافتادگی همزمان چند ارگان بدن در یکی از بیمارستان های لندن چشم از جهان فروبست. پرده آخر این سوگنمایش، واپسین پیام او به دوستدارانش بود: مانند من نمیرید.

آفتاب

بهترین شامپو ضد ریزش مو

مشاهده لیست

ارزانترین یخچال بازار

مشاهده قیمت

بهترین پلی استیشن و ایکس باکس ایران

مشاهده قیمت