کاملترین معرفی کتاب تفریحات سالم اثر طنزی از عمران صلاحی

خواندنی و دیدنی نظرات share

نوشتن یک هنر است، مخصوصا خوب، کوتاه و زیبا نوشتن. اگر هم برای جوان بنویسی، کمی طنز در نوشته‌ات آن را مثل شربت خاکشیر در این ماه رمضان دلچسب می‌کند.

می‌خواهم کتابی را معرفی کنم که خواندنش حتما در نوشتن شما تاثیرات خوبی خواهد داشت. اعتراف می‌کنم من خودم از این کتاب و نویسنده‌اش نه تنها تاثیر گرفتم بلکه زمانی از آن تقلید هم می‌کردم.

بگذارید اول کمی از نویسنده بگویم؛ «عمران صلاحی» نویسنده و شاعر و طنز بزرگ و متولد تهران است. او در سال 1325 چشم به دنیا گشوده و در سال 1385 هم از دنیا رفت، شاید خیلی از شما اخبار مربوط به فوت او را به یاد داشته باشید. او به آقای حکایتی هم معروف بود. خلاصه این نویسنده کارش را پله پله شروع کرده و از نوجوانی به صورت مستمر می‌نوشته و آثار طنز فاخری از خودش به جا گذاشته است.

finds.ir تبلیغات نیازمندیها

علت این‌که من کتاب « تفریحات سالم» را انتخاب کردم، حالت کشکول مانندش است، خود عمران صلاحی نقل می‌کند که از ما خواستند قصه‌های طنز آمیز، یا طنزهای قصه آمیز خود را از میان کتاب‌های‌مان استخراج کنیم تا در کتابی مستقل به چاپ برسد، ما هم نوشته‌هایی را از کتاب‌های «حالا حکایت ماست»، «از گلستان من ببر ورقی»، «عملیات عمرانی» و «موسیقی عصر گل سرخ» انتخاب کردیم. به اضافه نوشته‌هایی که در این کتاب‌ها نیامده است. حالا واقعا نمی‌دانیم این‌ها داستان است یا نه؛ بعضی از نوشته‌ها به مقاله شبیه است، اما حالتی روایی دارد. شاید هم داستان مقاله است! خلاصه نویسنده خواسته با هزار فوت و فن این نوشته‌ها را به عنوان داستان جا بزند.

داستان‌های طنز این کتاب، بسیار روان است و به گیر و گرفت‌های اجتماعی می‌پردازد. بگذارید به جای تعریف، بخشی از یک داستان را بنویسم؛

ازمهد كودك چيزي يادمان نمي‌آيد، ولي مادرمان مي‌گويد: وقتي خواستيم نام تو را بنويسيم،‌ گفتند: اين مهد كودك «‌غيرانتفاعي» است. بچه‌ي شما بايد علاوه برشهريه،‌ امتحان ورودي هم بدهد. اين‌طوركه مادرمان روايت مي‌كند، ما همان‌طوركه توي قنداق بوديم، ورقه‌ي امتحان ورودي را با موفقيت پركرديم .

بقيه‌اش را خودمان يادمان مي‌آيد؛ مثلاً وقتي خواستيم وارد دبستان بشويم، گفتند اين دبستان چون «‌نمونه‌ مردمي» شده ‌است، بايد علاوه بر هفت هزارتومان وجه رايج مملكتي، امتحان ورودي هم بدهيد. ما از اين امتحان هم سربلند بيرون آمديم. در تمام دوره‌ي دبستان هم با جديت و تلاشمان نگذاشتيم پول‌هايي كه پدرمان براي شهريه قرض كرده‌ بود، سوخت شود!

بعد رسيديم به دبيرستان به هرمدرسه‌اي رفتيم گفتند: اولاً بايد بيست سي‌هزارتومان شهريه بدهيد؛ بستگي دارد به همت عالي. هرچه بيشتر، نمونه‌تر. ثانياً بايد در امتحان ورودي شركت كنيد و ثالثاً معدلتان بيشتر از شانزده باشد‌. به دليل اختلالي كه در حواسمان ايجاد شد، يادمان نمي‌آيد دوره‌ دبيرستان را چگونه گذرانديم!

بعد رسيديم به سن دانشگاه...

منبع : خراسان