شهادت امام رضا یک دنیا اشتباه و غم

حضرت امام رضا ـ عليه السّلام ـ در سال 148 هـ .ق در شهر مدينه متولد شد، و در ماه صفر سال 203 هـ .ق در سن 55 سالگي در شهر طوس خراسان به شهادت رسيد.
در باب شهادت ايشان تقريباً تمام علماي شيعه و عده زيادي از علماي اهل سنت قائلند که آن حضرت مسموم و شهيد شده اند.

در این مطلب به نمونه ای از اخلاق و کردار امام رضا (ع) می پردازیم:

1. حلم:
در شناخت‏ حلم آن حضرت، شفاعت وى در نزد و مامون در حق جلودى كافى است. جلودى كسى بود كه به امر هارون رشيد به مدينه رهسپار شد تا لباس زنان آل ابو طالب را بگيرد و بر تن هيچ يك از آنان جز يك جامه نگذارد. وى همچنين بر بيعت مردم با امام رضا (ع) انتقاد كرد.
پس مامون او را به حبس افكند و بعد از آن كه پيش از وى دو تن را كشته بود او را خواست. امام رضا (ع) به مامون گفت: اى امير مؤمنان! اين پيرمرد را به من ببخش!جلودى گمان برد كه آن حضرت مى‏ خواهد از وى انتقام گيرد.
پس مامون را سوگند داد كه سخن امام رضا (ع) را نپذيرد مامون هم گفت: به خدا شفاعت او را درباره تو نمى‏پذيرم و دستور داد گردنش را بزنند.


2. تواضع:
در بخش صفات و اخلاق آن حضرت از قول ابراهيم بن عباس نقل كرديم كه گفت: چون امام رضا (ع) تنها بود و براى او غذا م ى‏آوردند آن حضرت غلامان و خادمان و حتى دربان و نگهبان را بر سر سفره‏ اش مى‏ نشاند و با آنها غذا مى ‏خورد.
همچنين از ياسر خادم نقل شده است كه گفت: چون آن حضرت تنها مى ‏شد همه خادمان و چاكران خود را جمع مى‏ كرد، از بزرگ و كوچك، و با آنان سخن مى‏ گفت. او به آنان انس مى ‏گرفت و آنان با او. كلينى در كافى به سند خود از مردى بلخى روايت مى‏ كند كه گفت: با امام رضا (ع) در سفر به خراسان همراه بودم. پس روزى خواستار غذا شد و خادمان سيه چرده خود را نيز بر سفره خود نشاند.
يكى از يارانش به او عرض كرد: اى كاش غذاى اينان را جدا مى‏ كردى. فرمود: پروردگار تبارك و تعالى يكى است و مادر و پدر هم يكى. و پاداشها بسته به اعمال و كردارهاست.


3. اخلاق نيكو:
از ابراهيم بن عباس نقل شده كه گفت: امام رضا (ع) با سخن هرگز به هيچ كس جفا نكرد و كلام كسى را نبريد تا مگر شخص از گفتن باز ايستد. و حاجتى را كه مى ‏توانست‏ برآورده سازد رد نمى‏ كرد. پاهايش را دراز نمى‏ كرد و هرگز روبه‏روى كسى كه نشسته بود، تكيه نمى‏ داد و هيچ كس از غلامان و خادمان خود را دشنام نمى‏ داد. هرگز آب دهان بر زمين نمى‏ افكند و در خنده‏ اش قهقهه نمى ‏زد، بلكه تبسم مى‏ نمود.
كلينى در كافى به سند خود نقل كرده است كه مهمانى براى امام رضا (ع) رسيد. امام شب در كنار مهمان نشسته بود و با وى سخن مى‏ گفت كه ناگهان وضع چراغ تغيير كرد. مرد مهمان دستش را دراز كرد تا چراغ را درست كند ولى امام او را از اين كار بازداشت و خود به درست كردن چراغ پرداخت و كار آن را راست كرد.


سپس فرمود: ما قومى هستيم كه ميهمانان خود را به كار نمى‏ گيريم.
همچنين در كافى به سند خود از ياسر و نادر خادمان امام رضا (ع) نقل شده است گفتند: ابو الحسن، صلوات الله عليه، به ما فرمود: اگر من بالاى سرتان بودم و شما خواستيد از جا برخيزيد، در حالى كه غذا مى‏ خوريد برنخيزيد تا از خوردن دست‏ بكشيد و بسيار اتفاق مى‏ افتاد كه امام بعضى از ما را صدا مى ‏زد و چون به ايشان گفته مى‏ شد آنان در حال خوردن هستند، مى‏ فرمود: بگذاريدشان تا از خوردن دست‏ بكشند.

بهترین شامپو ضد ریزش مو

مشاهده لیست

ارزانترین یخچال بازار

مشاهده قیمت

بهترین پلی استیشن و ایکس باکس ایران

مشاهده قیمت