سفر و گشت گذار در جزیره پالاوان بهشت سبز کشور فیلیپین

پالاوان را «گوهر سبز فیلیپین» می نامد. تنوع گیاهی و جانوری جنگل های پالاوان و رودخانه زیر زمینی بی نظیرش زبان زد خاص و عام است.

نخست گشتی می زنیم در پورتو پرنسس، بزرگترین شهر این جزیره که وسیع ترین استان فیلیپین نیز محسوب می شود. جزیره پالاوان دریای سولو را از دریا چین جنوبی جدا می کند. جنگل های انبوه استوایی نیمی از مساحت این جزیره پوشیده است.

به پارک ملی پورتو پرنسس می رویم که به دلیل داشتن گونه های گیاهی و جانوری کم نظیر اعم از درختان کرنا یا مانگرو در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته و خوشبختانه آسیب چندانی از توفان خوفناک ماه نوامبر گذشته ندیده است.

آیدا مویانو راهنمای سفر با ترانه ای زیبا ما را به قلب جنگل هدایت می کند.

او سال ها است که برای محافظت از این منطقه تلاش می کند و از عشاق این طبیعت کم نظیر و درخت های مانگرو است. او می گوید: «اکوسیستم این جنگل بدون مانگرو مختل خواهد شد. تعادل محیط زیست این منطقه بین حیوانات و انسان ها و مانگروها شکل می گیرد. حیوانات در این درختان پناهگاه و منابع غذایی مورد نیازشان را می یابند.»

یکی از آن حیوانات مار مانگرو نام دارد. خزنده ای کمیاب که اکثر روز را چرت می زند و شب ها به شکار می رود. مویانو می افزاید: «مار مانگرو از ماهی های کوچک تغذیه می کند و به این دلیل هم بیشتر بر روی درخت های کرانه رودخانه دیده می شود.»

از جنگل به ساحل دریا رفتیم تا از طولانی ترین رودخانه زیر زمینی جهان دیدنم کنیم که در فهرست میراث جهانی یونسکو و تارنمای بنیاد «عجایب هفتگانه طبیعت» نیز ثبت شده است. سفری به مسافت هشت کیلومتر در قلب دالان ها و غارهای تاریکی که گفته می شود حدود ۲۳ میلیون سال پیش شکل گرفته اند و امروز به یکی از جاذبه های طبیعی و گردشگری فیلیپین تبدیل شده است. راهنمای در این سفر اینگونه توضیح می دهد: «اینجا پناهگاه حیوانات گوناگونی است؛ گونه های متنوعی از خفاش و چلچله و البته جانورانی کم نظیر مثل این رتیل غول پیکر.»

اینجا حدود ۴۰ هزار خفاش در هماهنگی کامل با گونه منحصر به فردی از چلچله غارزی شب و روز می گذرانند که موفق شده در طول تاریخ تکامل، خود را با زندگی در تاریکی وقف دهد. راهنما می افزاید: «آنها مانند نهنگ ها از روش پژواک یابی استفاده می کنند و هنگام پرواز میان درخت ها و غارهای محل زندگیشان مسیر خود را می یابند.»