درباره اتومبیل‌های فرمول یک و تکنولوژی بکار رفته در آنها

ماشین‌های مدرن فرمول یک تک‌سرنشین، دارای جای باز برای راننده، موتورمیانی و همچنین چرخ‌های بدون حفاظ هستند. بدنه این اتومبیل‌ها عمدتاً از ترکیبات فیبر کربن ساخته می‌شوند که در عین سبکی بسیار مستحکم هستند. وزن کل اتومبیل شامل موتور و راننده تنها ۶۰۵ کیلوگرم خواهد بود. در واقع این حداقل وزنی است که طبق قوانین این اتومبیل‌ها باید داشته باشند.

چسبندگی بالا به جاده و قدرت مانور بسیار بالای اتومبیل‌های فرمول یک عمدتاً از طریق نیروی ائرودینامیک تامین می‌شود. این نیرو غالبا توسط «بال»هایی که در پشت و جلوی اتومبیل قرار دارند و قسمت اندکی از آن نیز توسط نیروی ایجاد شده به‌وسیلهِ هوا در زیر سطح ماشین ایجاد می‌شود. و نسل کنونی این خودروها تعداد زیادی بال کوچک و پره‌های چرخشی برای کنترل جریان هوا روی خودرو هستند.

یک عامل مهم در کنترل سرعت این ماشین‌ها طرح لاستیک‌ها است. تایر اتومبیل‌های فرمول یک مانند سایر خودرهای مسابقه‌های پیستی دارای سطح «صاف» (بدون شیار) نیستند. هر لاستیک دارای چهار شیار بزرگ دایره‌ای است که برای کنترل سرعت طراحی شده‌است. فنربندی چرخ‌ها دارای دو جناق است و درتمامی جهات توسط فنرهای میله‌ای و ضربه‌گیرهایی به بدنه اتصال دارد. ترمزهای صفحه‌ای کربن به دلیل وزن کم و توان ایجاد اصطکاک بالا مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نوع ترمزها باعث عملکرد ترمزی مناسبی می‌شوند و در واقع عاملی است که باعث رضایت اغلب رانندگان جدید فرمول یک می‌شود.

موتورهای اتومبیل‌های فرمول یک در حال حاضر ۲٫۴ لیتری و هشت سیلندرهستند و در ساخت و طراحی آنها باید بسیاری محدودیت‌های دیگر نیز در نظر گرفته شوند. موتورهای نسل ۲۰۰۶ دارای دورموتور حداکثز ۱۸۰۰۰ دور در دقیقه و توان موثر حداکثر ۸۰۰ bhp هستند. استفاده از بسیاری از انواع تکنولوژی‌ها شامل- فنربندی اکتیو، کنش زمین، آیرودینامیک و توربوچارجر طبق قوانین فعلی ممنوع است. با این وجود نسل ۲۰۰۶ خودروهای فرمول یک در برخی پیست‌ها (مونزا) می‌توانند به سرعتی بیش از ۳۵۰ کیلومتر در ساعت (حدود ۲۲۰ مایل در ساعت) برسند. حتی یا وجود محدودیت‌های مربوط به آیرودینامیک، نیروی روبه پایین آیرودینامیکی برابر با وزن اتومبیل است و این ادعا که خودروهای فرمول یک توانایی «رانندگی بر روی سقف» را دارند اصولا درست است، حتی اگر عملاً اینطور نباشد. سرعت داون‌فورس کاملی برابر با 2/5 برابر وزن ماشین قابل حصول است. داون‌فورس به این معنا است که این خودروها در پیچ‌ها نیروی جانبی‌ای در حدود4/5 برابر نیروی جاذبه (۴٫۵ g) بدست می‌آورند- در مورد ماشین‌های جاده‌ای این رقم معادل ۱ g است. در نتیجه در پیچ‌ها سر راننده با نیرویی معادل ۲۵ کیلوگرم به یک طرف کشیده می‌شود. چنین نیروی جانبی بالایی می‌تواند نفس کشیدن را بسیار سخت کنند و بنابراین راننده باید تمرکز بالایی داشته باشد تا بتواند مسیر ۳۰۵ کیلومتری را در یکی دو ساعت طی کند.

بهترین شامپو ضد ریزش مو

مشاهده لیست

ارزانترین یخچال بازار

مشاهده قیمت

بهترین پلی استیشن و ایکس باکس ایران

مشاهده قیمت