ماجرای پخش سریال جنجالی قصر یانکسی در چین که تمام رکوردها را شکست
ماجراهای قصر یانکسی یکی از محبوبترین برنامههای تلویزیونی سال ۲۰۱۸ در چین بود اما پخش آن در سراسر چین متوقف شده است.سریال درام قصر یانکسی که ماجراهای مربوط به دوران امپراطوری چین را روایت میکند، سال گذشته وقتی برای اولین بار پخش شد، همه رکوردها را شکست.
این سریال بیش از ۱۵ میلیادر بار در شبکه پخش اینترنتی "آیکیئی" (iQiyi) که نسخه چینی نتفلیکس است، دیده شد و ۳۹ روز متوالی در صدر فهرست پربینندهترین سریالها در این کشور قرار گرفت.
اواخر ژانویه اما یکی از رسانههای دولتی مقالهای در انتقاد از "تأثیر منفی" سریالهای درام مربوط به دوره امپراطوری چین منتشر کرد و طولی نکشید که پخش مجموعه قصر یانکسی متوقف شد.
تهدیدی برای جامعه چین
ماجرا از زمانی شروع شد که "تئوری ویکلی"، ضمیمه هفتگی روزنامه دولتی بیجینگ دیلی، در یکی از مقالههای خود از درامهای تاریخی انتقاد کرد و به طور خاص روی سریال قصر یانکسی انگشت گذاشت.
تئوری ویکلی در مقاله خود فهرستی از "تأثیرات منفی" که این دست برنامههای تلویزیونی روی جامعه چین میگذارند، ارائه داد. ترویج زندگی مجلل و لذتجویانه، تشویق به ستایش دوره امپراطوری و بزرگنمایی پادشاهان به منظور کمرنگ کردن قهرمانان معاصر، از جمله مواردی است که این مقاله به آنها اشاره کرده .
در این مقاله به چند سریال تاریخی معروف دیگر از جمله عشق سلطنتی رویی در قصر(Ruyi s Royal Love in the Palace)، قلب سرخ (Scarlet Heart) و افسانه مییوئه (The Legend of Mi Yue) هم اشاره شده بود.
کمی بعد از انتشار این مقاله، پخش سریالهای قصر یانکسی و عشق سلطنتی رویی در قصر از شبکههای تلویزیونی دولتی چین متوقف شد.
با این حال مجموعه قصر یانکسی همچنان روی آیکیئی وجود دارد. این سریال از ابتدا برای این شبکه تولید و اولین بار هم از آن پخش شده بود.
رقابت با تاریخ
استنلی روزن، کارشناس مسائل چین در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به بی بی سی گفت: " این اولین بار نیست که چنین اتفاقی میافتد. اما به عقیده من اوضاع سانسور بی شک در حال بدتر شدن است. قصر یانکسی از نظر دولت مروج ارزشهای غلط، سوداگری و مصرفگرایی بود و در آن از اشاعه ارزشهای بنیادین سوسیالیستی که آنها انتظار دیدنش را داشتند، خبری نبود."
مانیا کوتسه، سردبیر وبسایت " در ویبو چه خبر" ( What s on Weibo) که روی اخبار شبکههای اجتماعی در چین تمرکز دارد، میگوید: "برای کسانی که بر این دست تولیدات نظارت دارند، همیشه ارزشهای مربوط به آموزش، ترویج فرهنگ چین و یا روایت بخشی از تاریخ است که اهمیت دارد."
ژو یینگ، یکی از اعضای آکادمی فیلم در دانشگاه باپتیست هنگ کنگ به بی بی سی گفت: "سانسور معمولا برنامههای سرگرمکننده که ارزش چندانی ندارند را نادیده میگیرد. اما فقط تا زمانی که زیاد محبوب نشده و تهدیدی برای معیارهای اخلاقی و ایدئولوژیکی جامعه نباشند. قصر یانکسی یک نمونه عالی از این دست برنامههاست."
با توجه به میزان محبوبیت سریال قصر یانکسی جای تعجب نبود که مقاله هفته نامه تئوری به موضوعی داغ در شبکههای اجتماعی تبدیل شود و از آنجایی که اکثر کاربران انتقادهای مطرح شده را محکوم کردند، این بحث آنلاین درست مثل خود سریال چندان به مذاق مقامهای دولتی خوش نیامد.
به گفته مانیا کوتسه یکی از پستهای وبسایت خبری "فنیکس" بیش از هزار بار به اشتراک گذاشته شد و ۳۲ هزار نفر زیر آن کامنت نوشتند. اما همه این کامنتها حذف و بخش کامنت به طور کل بسته شد.
او میگوید: "این که بخش کامنتها مسدود یا بسته شد، خودش گویای همه چیز است."
موفقیت در خارج از کشور
مسأله دیگر شاید استقبالی بود که مخاطبان در سراسر دنیا از قصر یانکسی کردند.
آقای روزن میگوید: "دلیلش شاید این بود که قصر یانکسی در خارج از چین به شدت محبوب شد و میل موفقیت در خارج از مرز با تمایل برای نظارت بر پیام این سریال در تضاد قرار گرفت."
پکن میخواهد فرهنگ چین در خارج از کشور رواج داده شود اما فقط ارزشهایی که مقامهای دولتی میخواهند باید به نمایش گذاشته شود.
بنابراین اگر یک برنامه تلویزیونی در خارج از چین موفق باشد اما ارزشهای غلط را به نمایش بگذارد، مقامات احتمالا ترجیح میدهند این برنامه اصلا وجود نداشته باشد.
پکن به دنبال اعمال نظارت بر نحوه روایت گذشته و حال چین است.
رئیس جمهور شی جینپینگ چین را به عنوان کشوری معرفی میکند که به دنبال صلح و سازش است و این در حالیست که سریال قصر یانکسی کشوری پر از دسیسه ، توطئه و نیرنگ را به تصویر میکشد.
آقای روزن میگوید: "چین میخواهد به دنیا این پیام را بدهد که به دنبال صلح است و پیام این سریال کاملا با آن در تضاد است."
زندگینامه (بیوگرافی) شی جین پینگ سیاستمدار پر قدرت و رهبر چین
اشتیاق به خود سانسوری
با همه اینها سریال ماجراهای قصر یانکسی هنوز هم به شکل آنلاین وجود دارد و ظاهرا دولت چین نمیتواند خساراتی که احتمالا بوجود آورده را از بین ببرد. اما انتقاد علنی نسبت به این سریال، پیام لازم را برای مجموعههای تلویزیونی آینده فرستاده است.
در بیشتر موارد کافی است تنها یک نفر از مقامات سیاسی کشور یک برنامه را ببیند، از آن خوشش نیاید و با وزارت تبلیغات تماس بگیرد تا ترتیب انتشار یک مقاله انتقادی را بدهند.
وقتی این مقاله چاپ شد، همه میدانند مقامات بلندپایه کشور پشت این انتقاد ایستادهاند. به این ترتیب شبکههای تلویزیونی به سرعت برای سانسور خود دست به کار میشوند و پخش برنامه متوقف میشود.
مانیا کوتسه میگوید: "سریالهای درام تاریخی از دهه ۱۹۹۰ در چین محبوب بودهاند و این یکی از دلایلی است که استانداردهای سانسور برای آنها با نمونههای مربوط به دورههای معاصرتر متفاوت است."
"اما اگر تمرکز یکی از این برنامهها بیش از حد روی توطئه، کشمکش و درگیری برای قدرت باشد، میتوانم تصور کنم این چیزی نیست که آنها دوست داشته باشند از تاریخ چین ببینند."
این یعنی تهیهکنندهها احتمالا در پروژههای آینده خود حواسشان را بیشتر جمع خواهند کرد.
در حال حاضر هر برنامهای که برای تلویزیون یا پخش آنلاین ساخته میشود باید ارزیابی شود و مجوز بگیرد. بنابراین تهیهکنندهها کمتر به دنبال ساخت سریالهای درام تاریخی که احتمال توقف پخششان وجود دارد، خواهند رفت.
استنلی روزن میگوید: " به نظر من سانسور هر روز سختتر میشود. فقط هم در مورد سریالها یا فیلمها نیست. سانسور حتی بعضی سبکهای موسیقی مثل رپ را هم نشانه گرفته است."
در جستجوی قدرت نرم
وقتی صحبت از بوجود آوردن قدرت نرم به میان میآید، چین اغلب درست عمل نمیکند.
نمونهاش هم فیلمهایی است که برای رقابت در بخش فیلمهای خارجی اسکار میفرستد.
آقای روزن میگوید، در سالهای اخیر تعداد زیادی از فیلمهای خوب انتخاب نشدند، احتمالا تنها به این دلیل که به عقیده دولت، موضوع آنها روی دیدگاه دنیا نسبت به چین تأثیر منفی میگذارد.
فیلم "فرشتگان سفید میپوشند" محصول ۲۰۱۷ در مورد آزار و اذیت کودکان بود و فیلم مرگ برای بقا که سال ۲۰۱۸ ساخته شد، داستان یک بیماری سرطانی را به تصویر میکشید که به شکل غیرقانونی از هند دارو وارد میکرد.
هر دوی این فیلمها در چین موفق بودند و در خارج از چین هم مورد تحسین قرار گرفتند. اما مشکل اینجاست که نسخهای از چین که پکن دوست دارد به جهان نشان دهد را به تصویر نمیکشیدند.
استنلی روزن میگوید: " اگر آنها کمی بیشتر انتقاد را تحمل میکردند، وقتی پای قدرت نرم به میان میآمد میتوانستند موفقتر عمل کنند. اما ترسشان از این است که اگر دریچه سد را باز کنند، دیگر نتوانند کنترل امور را در دست بگیرند."
استنلی روزن، کارشناس مسائل چین در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به بی بی سی گفت: " این اولین بار نیست که چنین اتفاقی میافتد. اما به عقیده من اوضاع سانسور بی شک در حال بدتر شدن است. قصر یانکسی از نظر دولت مروج ارزشهای غلط، سوداگری و مصرفگرایی بود و در آن از اشاعه ارزشهای بنیادین سوسیالیستی که آنها انتظار دیدنش را داشتند، خبری نبود."
مانیا کوتسه، سردبیر وبسایت " در ویبو چه خبر" ( What s on Weibo) که روی اخبار شبکههای اجتماعی در چین تمرکز دارد، میگوید: "برای کسانی که بر این دست تولیدات نظارت دارند، همیشه ارزشهای مربوط به آموزش، ترویج فرهنگ چین و یا روایت بخشی از تاریخ است که اهمیت دارد."
ژو یینگ، یکی از اعضای آکادمی فیلم در دانشگاه باپتیست هنگ کنگ به بی بی سی گفت: "سانسور معمولا برنامههای سرگرمکننده که ارزش چندانی ندارند را نادیده میگیرد. اما فقط تا زمانی که زیاد محبوب نشده و تهدیدی برای معیارهای اخلاقی و ایدئولوژیکی جامعه نباشند. قصر یانکسی یک نمونه عالی از این دست برنامههاست."
با توجه به میزان محبوبیت سریال قصر یانکسی جای تعجب نبود که مقاله هفته نامه تئوری به موضوعی داغ در شبکههای اجتماعی تبدیل شود و از آنجایی که اکثر کاربران انتقادهای مطرح شده را محکوم کردند، این بحث آنلاین درست مثل خود سریال چندان به مذاق مقامهای دولتی خوش نیامد.
به گفته مانیا کوتسه یکی از پستهای وبسایت خبری "فنیکس" بیش از هزار بار به اشتراک گذاشته شد و ۳۲ هزار نفر زیر آن کامنت نوشتند. اما همه این کامنتها حذف و بخش کامنت به طور کل بسته شد.
او میگوید: "این که بخش کامنتها مسدود یا بسته شد، خودش گویای همه چیز است."
موفقیت در خارج از کشور
مسأله دیگر شاید استقبالی بود که مخاطبان در سراسر دنیا از قصر یانکسی کردند.
آقای روزن میگوید: "دلیلش شاید این بود که قصر یانکسی در خارج از چین به شدت محبوب شد و میل موفقیت در خارج از مرز با تمایل برای نظارت بر پیام این سریال در تضاد قرار گرفت."
پکن میخواهد فرهنگ چین در خارج از کشور رواج داده شود اما فقط ارزشهایی که مقامهای دولتی میخواهند باید به نمایش گذاشته شود.
بنابراین اگر یک برنامه تلویزیونی در خارج از چین موفق باشد اما ارزشهای غلط را به نمایش بگذارد، مقامات احتمالا ترجیح میدهند این برنامه اصلا وجود نداشته باشد.
پکن به دنبال اعمال نظارت بر نحوه روایت گذشته و حال چین است.
رئیس جمهور شی جینپینگ چین را به عنوان کشوری معرفی میکند که به دنبال صلح و سازش است و این در حالیست که سریال قصر یانکسی کشوری پر از دسیسه ، توطئه و نیرنگ را به تصویر میکشد.
آقای روزن میگوید: "چین میخواهد به دنیا این پیام را بدهد که به دنبال صلح است و پیام این سریال کاملا با آن در تضاد است."
با همه اینها سریال ماجراهای قصر یانکسی هنوز هم به شکل آنلاین وجود دارد و ظاهرا دولت چین نمیتواند خساراتی که احتمالا بوجود آورده را از بین ببرد. اما انتقاد علنی نسبت به این سریال، پیام لازم را برای مجموعههای تلویزیونی آینده فرستاده است.
در بیشتر موارد کافی است تنها یک نفر از مقامات سیاسی کشور یک برنامه را ببیند، از آن خوشش نیاید و با وزارت تبلیغات تماس بگیرد تا ترتیب انتشار یک مقاله انتقادی را بدهند.
وقتی این مقاله چاپ شد، همه میدانند مقامات بلندپایه کشور پشت این انتقاد ایستادهاند. به این ترتیب شبکههای تلویزیونی به سرعت برای سانسور خود دست به کار میشوند و پخش برنامه متوقف میشود.
مانیا کوتسه میگوید: "سریالهای درام تاریخی از دهه ۱۹۹۰ در چین محبوب بودهاند و این یکی از دلایلی است که استانداردهای سانسور برای آنها با نمونههای مربوط به دورههای معاصرتر متفاوت است."
"اما اگر تمرکز یکی از این برنامهها بیش از حد روی توطئه، کشمکش و درگیری برای قدرت باشد، میتوانم تصور کنم این چیزی نیست که آنها دوست داشته باشند از تاریخ چین ببینند."
این یعنی تهیهکنندهها احتمالا در پروژههای آینده خود حواسشان را بیشتر جمع خواهند کرد.
در حال حاضر هر برنامهای که برای تلویزیون یا پخش آنلاین ساخته میشود باید ارزیابی شود و مجوز بگیرد. بنابراین تهیهکنندهها کمتر به دنبال ساخت سریالهای درام تاریخی که احتمال توقف پخششان وجود دارد، خواهند رفت.
استنلی روزن میگوید: " به نظر من سانسور هر روز سختتر میشود. فقط هم در مورد سریالها یا فیلمها نیست. سانسور حتی بعضی سبکهای موسیقی مثل رپ را هم نشانه گرفته است."
در جستجوی قدرت نرم
وقتی صحبت از بوجود آوردن قدرت نرم به میان میآید، چین اغلب درست عمل نمیکند.
نمونهاش هم فیلمهایی است که برای رقابت در بخش فیلمهای خارجی اسکار میفرستد.
آقای روزن میگوید، در سالهای اخیر تعداد زیادی از فیلمهای خوب انتخاب نشدند، احتمالا تنها به این دلیل که به عقیده دولت، موضوع آنها روی دیدگاه دنیا نسبت به چین تأثیر منفی میگذارد.
فیلم "فرشتگان سفید میپوشند" محصول ۲۰۱۷ در مورد آزار و اذیت کودکان بود و فیلم مرگ برای بقا که سال ۲۰۱۸ ساخته شد، داستان یک بیماری سرطانی را به تصویر میکشید که به شکل غیرقانونی از هند دارو وارد میکرد.
هر دوی این فیلمها در چین موفق بودند و در خارج از چین هم مورد تحسین قرار گرفتند. اما مشکل اینجاست که نسخهای از چین که پکن دوست دارد به جهان نشان دهد را به تصویر نمیکشیدند.
استنلی روزن میگوید: " اگر آنها کمی بیشتر انتقاد را تحمل میکردند، وقتی پای قدرت نرم به میان میآمد میتوانستند موفقتر عمل کنند. اما ترسشان از این است که اگر دریچه سد را باز کنند، دیگر نتوانند کنترل امور را در دست بگیرند."
منبع : / نویسنده : آندرئاس ایلمر بیبیسی
بهترین شامپو ضد ریزش مو
مشاهده لیست
ارزانترین یخچال بازار
مشاهده قیمت
بهترین پلی استیشن و ایکس باکس ایران
مشاهده قیمت
تازهها
اجاره هیلتی، راه حلی مقرون به صرفه و ایدهآل برای پروژههای شما
ارزان ترین دوچرخه ۲۶ بازار (لیست قیمت جدید)
مقایسه ساید بای ساید اسنوا با ایکس ویژن (کدام یخچال بهتر است؟)
بهترین ساعت اتوماتیک، رقابت بین 7 ساعت شگفت انگیز
بهترین ساعت اتوماتیک، رقابت بین 7 ساعت شگفت انگیز
در انتخاب بهترین تشویقی گربه به چه مواردی توجه کنیم
مقایسه گوشی a54 با a34 (کدام گوشی بهتر است؟)
اندروید باکس چیست و چه مزایایی دارد؟ (راهنمای خرید اندروید باکس)
بهترین پاوربانک 1403 (معرفی 10 مدل پرفروش)
شاهد کاغذی
*لطفا از درج شماره تلفن و یا آدرس های اینترنتی مختلف اکیداً خودداری فرمایید.