تلخ ترین و بی سابقه ترین شکست استقلال در مقابل العین امارات رقم خورد

استقلال با غیبت امید ابراهیمى و امید نورافکن دو هافبک دفاعى خود سعى داشت با شبیه سازى و استفاده از زوج مجید حسینى- فرشید باقرى غیبت آنان را جبران کند. در بازى رفت این دو بازیکن در کارهاى دفاعى تا حدودى نمره قبولى گرفته بودند. در حالیکه بنظر مى رسید حفظ ترکیب بازى رفت و ترمیم اشتباهات بهترین روش در بازى برگشت است اما تغییرات اساسى در میانه میدان و ترکیب ابتدایى نشان داد کادر فنى استقلال هنوز به اصول ابتدایى فوتبال که همان هماهنگى است اعتقادى ندارد.

حضور هرار مگویان در خط میانى و یارگیرى من تو من با عمرعبدالرحمان یکى از تصمیمات کاملا اشتباه کادر فنى استقلال بود. یارگیرى نفر به نفر در فوتبال منسوخ شده است اما اگر بر مبناى تفکرى درست انجام گیرد بسیار تاثیرگذار نیز است.

عمر عبدالرحمان بازیکنى خلاق و با هوش است که بخوبى مى دانست چگونه باید با حرکات بدون توپ نه تنها مگویان را از جریان بازى کاملا خارج مى کرد بلکه نظم سیستم دفاعى استقلال را نیز برهم مى زد تا دیگر بازیکنان العین به مانند کایو براحتى در فضاهاى بوجود آمده صاحب توپ شوند.

با شروع بازى و عقب نشینى بیش از اندازه استقلال در یک سوم دفاعى و بى نظمى مطلق در سیستم تدافعى این تیم العین جریان بازى را کاملا در اختیار گرفت.

باقرى و حسینى دو هافبک دفاعى استقلال به دلیل حضور گاه و بیگاه مگویان در منطقه آنان که سعى داشت عمر عبدالرحمان را یارگیرى کند سردرگم شده بودند و نمى توانستند پوشش مناسبى را در جلو خط دفاعى بوجود بیاورند. على قربانى و خسرو حیدرى دیگر هافبکهاى استقلال نیز در میان آشفتگى خط میانى سردرگم بودند و حتى نمى دانستند در چه منطقه اى قرار است بازى کنند. در فوتبال توجیه تاکتیکى بازیکنان یکى از ابتدایى ترین وظیفه مربیان است اما مربیان استقلال به هیچ عنوان این موضوع حساس را در نظر نگرفته بودند.

استقلال تنها به دنبال دفاع مطلق بود و سرمربى استقلال از دروازه بان خود انتظار داشت تا در این بازى گلى دریافت نکند. در فوتبال بسته نگه داشتن دروازه وظیفه تمامى بازیکنان است و تنها مختص دروازه بان نیست و همین موضوع نشان دهنده اشتباه بزرک استقلال در این بازى حساس بود.

در کارهاى دفاعى نظم و انضباط تیمى و هماهنگى فاکتور اصلى موفقیت براى بسته نگه داشتن دروازه است اما داشتن برنامه اى مشخص و روشن براى ضربه زدن به حریف مهمتر از آن است.

دفاع کردن تاکتیکى است براى دریافت دوباره توپ و رفتن به حمله براى رسیدن به گل، اما استقلال در حال اجراى تنها بخش اول این تاکتیک بود و براى رسیدن به گل و خارج از شدن از فشار تیم العین هیچ برنامه مشخص و روشنى نداشت.

کاوه رضایى تک مهاجم استقلال در بین چهار مدافع العین هیچکاره بود و زمانیکه مدافعین العین متوجه ضعف سیستم تهاجمى استقلال شدند با خیالى آسوده به کمک خط میانى و حمله مى آمدند. با حضور همیشگى مدافعین کنارى العین فشار این تیم دو چندان شد.

خالد عبدالرحمان یکى دیگر از برادران عبدالرحمان از چپ و سالم جمعه از راست با حضور در کناره ها و ایجاد برترى عددى در این منطقه موجب آزاد شدن کایو و محمد عبدالرحمان مى شدند. در این بین حرکات هوشمندانه عمر عبدالرحمان موجب برهم زدن نظم سیستم دفاعى استقلال مى شد و لى میونگ یکى از هافبکهاى دفاعى العین با اضافه شدن به خط حمله بخوبى در این فضاها صاحب توپ مى شد. گل اول العین که از پاس عالى او در فضاى بین مدافعین استقلال براى کایو ارسال شد نشان مى داد العین تنها عمر عبدالرحمان نیست.

لى گل چهارم العین را نیز به ثمر رساند تا نقش حساس و مهم خود در این دیدار را ثابت کند.

در کل اول العین ضعف سیستم دفاعى استقلال و خصوصا مگویان نشان دهنده همه چیز است.

مگویان در این صحنه بجاى آنکه منطقه (١۴) فضاى پشت منطقه جریمه را پوشش دهد به دنبال پیدا کردن عمر عبدالرحمان بود که فاصله زیادى با منطقه بازى داشت و نمى توانست هیچ خطرى برروى دروازه استقلال ایجاد کند.

استقلال مى توانست با یارگیرى من تو من در هر منطقه نه تنها عمرعبدالرحمان بلکه تمامى بازیکنان العین را مهار کند. در یارگیرى منطقه اى هر بازیکن موظف است صرف نظر از تاثیرگذارى آنان حریف مستقیم خود را در منطقه مورد نظر یارگیرى کند. در چنین شرایطى کوچک کردن مناطق که همراه با تراکم بیشتر بازیکنان در زمان دفاع است موجب بسته شدن تمامى فضاها مى شود و حریف مجبور است بیشتر به کناره ها متمایل شود.

با حضور مدافعین سرزنى همچون پادووانى و رابسون رفتن بازى به کناره ها و ارسالهاى حریف به داخل محوطه جریمه بیشتر بسود استقلال مى بود.

با مصدومیت باقرى و به بازى آمدن جابر انصارى مشخص نبود استقلال به دنبال چه تاکتیکى است. باقرى تا حدودى و به رغم ضعف در بازیسازى مى توانست آهنگ تیمى استقلال را تنظیم کند اما انصارى بازیکنى کاملا متفاوت است. انصارى به لطف سرعت خود در ضد حملات شاید مى توانست موثر باشد اما نبود برنامه اى روشن در ضد حملات ضعف اصلى استقلال بود.

استقلال نیمه اول با دوگل بازى را واگذار کرد و با شروع نیمه دوم شرایط این تیم به مراتب بدتر شد.

وریا غفورى در راست اسیر سرعت و تکنیک دیدنى کایو شده بود. غفورى کاملا سردرگم بود و دلیل اصلى آن نیز کمک همیشگى بازیکنان خط میانى العین به کایو بود. غفورى در حفظ شکل دفاع خطى و مهار نفر به نفر کایو سردرگم بود و کادر فنى استقلال نیز وظیفه او را بخوبى روشن نمى کرد.

با شروع نیمه دوم و پس از گل سوم عمرعبدالرحمان که نبود ارتباط کلامى مناسب بین پادووانى و رحمتى دلیل اصلى آن بود استقلال همه چیز را از دست رفته مى دید.

در چنین شرایطى جلوگیرى از شکست سنکین و بیدار کردن بازیکنان وظیفه مربیان بود اما تمامى اعضاى کادر فنى استقلال به مانند تماشاگران تنها نظاره گر بودند.

على منصوریان زمانیکه سرمربى نفت بود با انتخاب سیستم شماره ٩ کاذب و عدم آشنایى بازیکنان نفت به این نوع تاکتیک موجب حذف این تیم در مرحله حذفى جام قهرمانان باشگاه‌هاى آسیا شد و با تکرار اشتباه خود در انتخاب استراتژى مناسب بر مبناى توانایى بازیکنان اعتبار فوتبال ایران و استقلال را زیر سوال برد.