وزیر امور خارجه دولت ترامپ کیست / زندگینامه رکس تیلرسن

تیلرسن در سال ۲۰۰۱ قرارداد حفاری در قطب شمال را با شرکت «روس نفت» امضا کرد و از همان زمان رابطه‌اش با سران روسیه نزدیکتر شد و کار تا جایی پیش رفت که وی از روسیه نشان دوستی که عالی‌ترین نشان برای اتباع خارجی است، دریافت کرد.

تیلرسن از غول‌های تجارب و مذاکرات بازرگانی بین‌الملل است و رابطه بازرگانی مستقیمی هم با پوتین دارد. وی در گذشته از منتقدان تحریم اقتصادی مسکو در جریان بحران اوکراین بوده و حالا فرصت دارد برای رفیق اقتصادی‌اش، پوتین، گره‌های تحریم‌ را باز کند.

دونالد ترامپ، رئیس جمهوری منتخب آمریکا با اشاره به توانایی‌های مدیریتی تیلرسن گفته است که او مهره‌های کلیدی را به خوبی می‌شناسد. دونالد ترامپ گفته: «سرسختی، تجربیات فراوان و درک عمیق تیلرسن از ژئوپولتیک او را به گزینه‌ای فوق‌العاده برای وزارت خارجه آمریکا تبدیل می‌کند. او ثبات منطقه‌ای را ارتقا خواهد داد و روی امنیت ملی ایالات متحده آمریکا متمرکز می‌شود».

انتصاب تیلرسن به عنوان وزیر خارجه آمریکا بازار حاشیه‌ها را داغ کرد و بار دیگر احتمال‌ها درباره این شایعه را که هکرهای روسیه در انتخابات آمریکا اثرگذار بودند، تقویت کرده است.

دیدگاه‌های سیاسی

مخالفت با تحریم‌ها

تیلرسون گفته «ما از تحریم‌ها عموماً حمایت نمی‌کنیم، زیرا آنها را کارامد نمی‌دانیم مگر این که خیلی خوب اجرا شوند و انجام این کاریست بسیار سخت.»

مالیات بر کربن

تیلرسون در سال ۲۰۰۹ گفت، «مالیات بر کربن شیوهٔ منعکس کردن کربن در تمامی تصمیمات اقتصادی -از سرمایه‌گذاری‌های شرکت‌ها به منظور تأمین ملزوماتشان تا انتخاب کالاها از سوی مصرف‌کنندگان-است. مالیات بر کربن شاید برای اعمال یک معیار یکدست برای پاسخگو کردن همه کشورها مناسبتر باشد. نکتهٔ آخر مهم است. با توجه به ماهیت جهانی این چالش، و این واقعیت که رشد اقتصادی در اقتصادهای در حال توسعه مسئول بخش شایان توجهی از افزایش‌های آینده در انتشار گازهای گلخانه ایست، گزینه‌های سیاستی باید همکاری جهانی را تشویق و از آن حمایت کنند.»

تغییر اقلیمی

در سال ۲۰۱۰، تیلرسون گفت با این که قبول دارد انسان‌ها از طریق انتشار گازهای گلخانه‌ای تا حدی بر اقلیم اثر می‌گذارند، هنوز واضح نیست «تا چه حدی و بدین ترتیب معلوم نیست در مورد آنچه می‌توانید بکنید.»

تیلرسون همچنین اظهار داشته «جهان همچنان از سوخت‌های فسیلی استفاده خواهد کرد، چه دوستش داشته باشند چه نه.»

حمایت از تجارت آزاد

در مارس ۲۰۰۷، تیلرسون پرسید «آیا آمریکا باید در پی رسیدن به به اصطلاح استقلال انرژی در تلاشی برای جدا کردن این کشور از تأثیر وقایع جهان بر اقتصاد باشد یا آمریکاییان باید مسیر همکاری بین‌المللی، جستن راه‌هایی برای رقابت بهتر درون بازار جهانی انرژی را پی بگیرند؟ همچون مؤسسین شورا، من معتقدم ما باید مسیر همکاری بیشتر بین‌المللی را برگزینیم. … واقعیت کلیدی این است: بازار آزاد جهانی برای انرژی با ترویج توسعهٔ منابع، قابل سازی تنوع بخشی، افزودن بر مسیرهای تأمینی مان، تشویق بهره‌وری، و تشویق نوآوری مؤثرترین ابزار را برای دستیابی به امنیت انرژی آمریکا فراهم می‌کند.»