تاریخچه تولید بستنی چوبی به‌مناسب هشتاد سالگی بستنی چوبی

تولید بستنی تاریخ طولانی دارد و احتمالا برای اولین بار با استفاده از برف یخچال‌های طبیعی در چین نوعی بستنی تولید شده است. از دوران قرون وسطی کتاب‌هایی در ایتالیا یافت شده‌اند که حاوی دستورالعمل‌هایی برای تولید دسر میو‌های یخی هستند که به آن "سربی و یا سوربت" گفته می‌شد.

در ایران هم مردم افشره انگور یا دیگر شربت‌ها را روی مقداری برف در کاسه‌ای می‌ریختند و آنرا به عنوان دسر، مخصوصاً هنگام گرمی هوا صرف می‌کرده‌اند. در سال آخر سلطنت ناصرالدین شاه ساختن بستنی در ایران متداول شد. (عکس بستنی‌فروش سیار در ایران حدود سال ۱۸۹۰ میلادی).

اولین مغازه بستنی فروشی در آمریکا در سال ۱۷۷۶ در نیویورک شروع به کار کرد. مهاجران آمریکایی اولین کسانی بودند که اصطلاح "ice cream" را به کار بردند. اولین بستنی‌فروشی‌های سیار را مهاجران ایتالیایی در کلان‌شهرهای بریتانیا در سال ۱۸۷۰ راه‌ انداختند(عکس از بستنی‌فروش سیار در وین اتریش در سال ۱۹۰۰ میلادی)

مهاجران ایتالیایی در آلمان نیز از سال ۱۹۲۰ اولین بستنی‌فروشی‌ها را راه‌اندازی کردند. (عکس از بستنی‌فروشی ایتالیایی "دی لورنسو" در شهر بوخوم.)

در غروب زمستان سال ۱۹۰۵ "فرانک اپرسون" (Frank Epperson) کودک یازده ساله آمریکایی هنگام بازی یک لیوان شربت که در آن قاشقی قرار داشت را در حیاط منزلشان فراموش کرد. طی شب این لیوان یخ زد و روز بعد نوعی "بستنی‌چوبی" متولد شد. او وقتی بزرگ شد، این ایده را در سال ۱۹۲۳ به نام خود به ثبت رساند و بعدا به دلیل نیاز مالی مجبور شد امتیاز به ثبت رسیده را به یک شرکت بزرگ بفروشد.

تا هشتاد سال پیش تولید بستنی چوبی بصورت دستی صورت می‌گرفت تا اینکه شبی تئو شولر که خانواده‌اش یک کارگاه نجاری داشت در یک نمایش برای نخستین‌بار در عمرش یک بستنی چوبی خریداری کرد و در آنجا ایده تولید صنعتی و انبوه آن به ذهنش خطور کرد. (عکس سمت چپ تئو شولر به همراه همسرش سال ۱۹۹۷ جشن تولد ۸۰ سالگی در کنار ادموند اشتویبر نخست وزیر سابق ایالت بایرن)

تئو شولر به همراه برادرش کارل در سال ۱۹۳۷ کارخانه بستنی سازی "Karl Schöller Jopa-Eiskremfabrik" را تاسیس کرد.

اندازه اولین سری بستنی چوبی استاندارد شولر ۲۷X۲۷X۷۲ میلیمتر بود. این بستنی با مزه‌های وانیل، توت‌فرنگی و شکلات وارد بازار شدند.

سری دوم بستنی چوبی شولر با نام "لوکس" از سال ۱۹۵۶ وارد بازار شد. این بستنی وانیلی دارای روکش شکلاتی بود.

حالا در طی هشتاد سالی که از ورود بستنی چوبی به بازار می‌گذرد انواع و اقسام بستنی‌های چوبی با مزه‌های گوناگون در یخچال‌های مغازه‌ها به فروش می‌رسند.

شولر که در سال ۲۰۰۴ درگذشت در سال‌های پایانی دهه ۸۰ میلادی ۴۹ درصد سهام کمپانی خود را به شرکت سهامی "شکر جنوب" در مانهایم آلمان فروخت و در نهایت کمپانی نستله سوئیس در سال ۲۰۰۲ شرکت شولر را خریداری کرد.

علیرغم وجود مغازه‌های بستنی فروشی در هر کوچه و خیابانی با این حال بستنی چوبی در میان پیر و جوان طرفداران خاص خود را دارد.

در سال‌های اخیر با ورود مواد اولیه و فرم‌های پلاستکی به بازار بسیاری از خانواده‌ها خود اقدام به تولید بستنی چوبی می‌کنند.

چابگرهای سه‌بعدی حالا بستنی‌های چوبی با طرح‌هایی تولید می‌کنند که در گذشته ساخت آن با این ظرافت امکانپذیر نبود.

اگر دقت کرده باشید انسان‌ها هنگام خوردن بستنی به دو دسته تقسیم می‌شوند: آنهایی که بستنی را می‌لیسند و آنهایی که بستنی را گاز می‌زنند.

سالم‌تر و ارزانتر از بستنی‌چوبی، هنداونه است که از ۹۶ درصد آب تشکیل شده و یخ زده آن در یک روز گرم تابستان بسیار خوشمزه است.

این بستنی چوبی هم اصلا خوشمزه نیست. سه دانشجوی تایوانی با جمع‌آوری فاضلاب و آب‌های آلوده از ۱۰۰ نقطه کشور، این بستنی چوبی را درست کرده‌اند تا نسبت به حفاظت از محیط زیست و آلوده نکردن آب‌ها هشدار بدهند.