طرز شیرینی ناپلئونی | تاریخچه شیرینی ناپلئونی | آموزش پخت ساده
شیرینی ناپلئونی (به انگلیسی: Napoleon) یا میل‌فُی (به فرانسوی: Mille-feuille) در زبان فرانسوی به معنای هزار برگ، نوعی پای یا شیرینی سه لایه با منشأ و تاریخچه فرانسوی است. میل‌فُی نام اصلی این شیرینی در فرانسه است. اما فرانسوی‌ها به آن ناپلئون نیز می‌گویند و در بسیاری از کافه‌های فرانسه به این نام فروخته می‌شود. ناپلئونی در برخی از کشورها مانند ژاپن در گروه پای‌ها طبقه‌بندی شده است و در برخی دیگر از کشورها در گروه شیرینی‌ها قرار دارد. ناپلئونی از خمیری به نام خمیر هزارلا که خاستگاه قدیمی فرانسوی دارد درست می‌شود. به‌طور سنتی در میان لایه‌های این خمیر کرم کاستارد فرانسوی قرار دارد و سطح بالایی آن با پودر قند پوشانده می‌شود. همچنین ممکن است بجای کرم کاستارد، خامه زده شده یا مربا یا دیگر مواد نیز استفاده شود. همچنین گاهی برای پوشاندن سطح بالایی موادی مانند شکر قنادی، کاکائو، آجیل پودرشده یا آیسینگ به صورت راه‌راه یا نقش‌های نامنظم به رنگ قهوه‌ای و سفید استفاده می‌شود.
عکسی از شیرینی ناپلئونی | Raspberry Mille-Feuille With Lemon Pastry Cream
برای بزرگنمایی و دانلود تصویر کلیک کنید.
تاریخچه شیرینی ناپلئونی
در کتاب‌های متعدد آشپزی فرانسوی، حداقل از قرن شانزدهم میلادی، همه مواد لازم برای تهیه شیرینی ناپلئونی وجود داشته و شیرینیِ لایه ای شبیه به شیرینی ناپلئونی امروزی در فرانسه تولید می‌شده، اما تاریخ دقیق اولین پخت شیرینی ناپلئونی در فرانسه به‌طور دقیق مشخص نیست.
در ادبیات «روسی»، اولین بار در نیمه اول قرن نوزدهم، از کیکی فرانسوی با عنوان Наполеон (شیرینی ناپلئونی) نام برده شده است. این شیرینی فرانسوی در زمان برگزاری جشن صدمین سالگرد پیروزی روس‌ها بر ناپلئون در جنگ Patriotic War (سال 1812)، بین عموم مردم روسیه محبوبیت بسیار ویژه ای پیدا کرد.
روس‌ها در طی برگزاری این جشن در سال 1912، شیرینی مثلثی لایه ای بنام bicorne را دقیقا با استفاده از دستور پخت شیرینی ناپلئونی فرانسوی طراحی کردند که شبیه کلاه‌هایی بود که در دهه 1870 میلادی به صورت یونیفرم نظامی افسران اروپایی و امریکایی استفاده می‌شد. لایه‌های زیاد این کیک برای روس‌ها سمبل ارتش ناپلئون بناپارت بود که در جنگ‌های ناپلئونی به رهبری شخص ناپلئون هدایت می‌شد. خرده شیرینی‌های روی این کیک، می‌توانست سمبلی از برف در روسیه باشد که روس‌ها را در دفع حمله ناپلئون یاری کرد.
در کتاب‌های متعدد آشپزی فرانسوی، حداقل از قرن شانزدهم میلادی، همه مواد لازم برای تهیه شیرینی ناپلئونی وجود داشته و شیرینیِ لایه ای شبیه به شیرینی ناپلئونی امروزی در فرانسه تولید می‌شده، اما تاریخ دقیق اولین پخت شیرینی ناپلئونی در فرانسه به‌طور دقیق مشخص نیست.
در ادبیات «روسی»، اولین بار در نیمه اول قرن نوزدهم، از کیکی فرانسوی با عنوان Наполеон (شیرینی ناپلئونی) نام برده شده است. این شیرینی فرانسوی در زمان برگزاری جشن صدمین سالگرد پیروزی روس‌ها بر ناپلئون در جنگ Patriotic War (سال 1812)، بین عموم مردم روسیه محبوبیت بسیار ویژه ای پیدا کرد.
روس‌ها در طی برگزاری این جشن در سال 1912، شیرینی مثلثی لایه ای بنام bicorne را دقیقا با استفاده از دستور پخت شیرینی ناپلئونی فرانسوی طراحی کردند که شبیه کلاه‌هایی بود که در دهه 1870 میلادی به صورت یونیفرم نظامی افسران اروپایی و امریکایی استفاده می‌شد. لایه‌های زیاد این کیک برای روس‌ها سمبل ارتش ناپلئون بناپارت بود که در جنگ‌های ناپلئونی به رهبری شخص ناپلئون هدایت می‌شد. خرده شیرینی‌های روی این کیک، می‌توانست سمبلی از برف در روسیه باشد که روس‌ها را در دفع حمله ناپلئون یاری کرد.
نکات
درجه حرارت محل کار باید خنک باشد. گرمای محیط باعث ذوب شدن کره و خراب شدن خمیر می‌شود.
باید سطح خمیر قبل از قالب زدن کاملاً صاف شده و دارای ضخامتی یکسان باشد.
خمیری که از لابه به لای محل قالب زدن باقی می‌ماند را اگر جمع کرده و دوباره وردنه بزنیم این خمیر قابلیت تورق ندارد و بهتر است برای پوشاندن کف قالب پای استفاده شود.
لبه‌های قالب باید تیز باشد و قابلیت برش خمیر را به آسانی داشته باشد. قالب‌های پلاستیکی به علت ضخامت دیواره‌های قالب موقع بریدن باعث چسبندگی لبه‌های خمیر به یکدیگر می‌شوند.
خمیر بهتر است هنگام پختن زیاد ضخیم نباشد. ضخامت بیش از حد خمیر (بیش از ۴ میلی لیتر) امکان کج شدن خمیر پخته را به یک سمت، بالا می‌برد.
این خمیر را می‌توان به مقدار زیاد تهیه کرده و در داخل نایلون در فریزر نگهداری کرد. در هنگام فریزر کردن بهتر است خمیر را به اندازه‌ای که لازم است جدا کرده و در داخل نایلون جداگانه قرار داد. برای مثال برای شیرینی ناپلئونی در حدود ۳۰۰ گرم خمیر لازم است.
بار نخست ممکن است خمیر خوب از آب درنیاید. درست کردن این خمیر به تجربه نیاز دارد.
درجه حرارت محل کار باید خنک باشد. گرمای محیط باعث ذوب شدن کره و خراب شدن خمیر می‌شود.
باید سطح خمیر قبل از قالب زدن کاملاً صاف شده و دارای ضخامتی یکسان باشد.
خمیری که از لابه به لای محل قالب زدن باقی می‌ماند را اگر جمع کرده و دوباره وردنه بزنیم این خمیر قابلیت تورق ندارد و بهتر است برای پوشاندن کف قالب پای استفاده شود.
لبه‌های قالب باید تیز باشد و قابلیت برش خمیر را به آسانی داشته باشد. قالب‌های پلاستیکی به علت ضخامت دیواره‌های قالب موقع بریدن باعث چسبندگی لبه‌های خمیر به یکدیگر می‌شوند.
خمیر بهتر است هنگام پختن زیاد ضخیم نباشد. ضخامت بیش از حد خمیر (بیش از ۴ میلی لیتر) امکان کج شدن خمیر پخته را به یک سمت، بالا می‌برد.
این خمیر را می‌توان به مقدار زیاد تهیه کرده و در داخل نایلون در فریزر نگهداری کرد. در هنگام فریزر کردن بهتر است خمیر را به اندازه‌ای که لازم است جدا کرده و در داخل نایلون جداگانه قرار داد. برای مثال برای شیرینی ناپلئونی در حدود ۳۰۰ گرم خمیر لازم است.
بار نخست ممکن است خمیر خوب از آب درنیاید. درست کردن این خمیر به تجربه نیاز دارد.
مواد لازم
خامه فرم گرفته
توت فرنگي براي تزيين
طرز تهیه
۱. در داخل یک کاسه آرد را ریخته وسط آن را گود کرده نمک و آب سرد را در وسط آرد می‌ریزیم. با لیسک کمی مواد را بهم می زنیم سپس با دست یا دستگاه استند میکسر آن را ورز می‌دهیم تا یکدست شود. خمیر را در داخل نایلون گذاشته و به مدت نیم تا یک ساعت در یخچال قرار می‌دهیم.
۲. کره را در داخل یک نایلون یا یک دستمال خیس که کاملاً آب آن گرفته شده قرار داده با وردنه بر روی آن می‌کوبیم تا باز شود و به شکل یک مربع ۱۵ در ۱۵ سانتیمتری درآید سپس آنرا در یخچال می‌گذاریم تا سفت شود.
۳. بر روی سطح صافی که آرد بر روی آن پاشیده شده خمیر را قرار داده با کارد بصورت یک علامت به اضافه آن را چاک می‌دهیم. با فشار دادن انگشتان خمیر را تا حدی که بتوان وردنه کشید باز کرده سپس با استفاده وردنه خمیر را به اندازه کره و بصورت چهار گوش باز می‌کنیم.
۴. نکته:یک سری شامل بار اول باز کردن و سه لا کردن خمیر — چرخاندن خمیر در یک جهت مشخص — بار دوم باز کردن و سه لا کردن خمیر — خواباندن در یخچال است. قبل از تا زدن بهتر است آرد اضافی از سطح خمیر زدوده شود.
سری اول تا زدن: کره را داخل خمیر باز شده طوری قرار می‌دهیم که گوشه‌های کره مماس با وسط اضلاع خمیر چهار گوش شده باشد و هم جهت با گوشه‌های خمیر قرار نگیرد. سپس خمیر را بر روی کره کشیده بصورت پاکت در می‌آوریم. با کوبیدن وردنه بر روی خمیر و سپس وردنه کردن خمیر را تا به ابعاد ۴۵ در ۲۵ سانتیمتر برسد باز می‌کنیم. آرد اضافه را از سطح خمیر زدوده و خمیر مستطیل شکل را در حالتی که عرض آن به طرف ما قرار گرفته بصورت سه لا تا می‌زنیم. خمیر را ۹۰ درجه در جهت مشخص بطوریکه لبه‌های بریده شده به طرف ما قرار بگیرد می‌چرخانیم. با وردنه آنرا به شکل مستطیل شکل و به ابعاد قبلی ۴۵ در ۲۵ سانتیمتر باز می‌کنیم و سپس بصورت سه لا تا می‌زنیم. خمیر را داخل نایلون قرار داده و یک تا دو ساعت در یخچال می‌گذاریم.
سری دوم تا زدن: خمیر را از یخچال بیرون می‌آوریم. بر روی سطح صاف بار دیگر کمی آرد پاشیده قرار می‌دهیم. سپس یک سری دیگر (یعنی دو بار) خمیر را باز کرده و تا می زنیم و یک تا دو ساعت در یخچال می‌گذاریم. بعد از در آمدن از یخچال وردنه را با ضربه بر روی خمیر می‌کوبیم تا باز شدن آن امکان پذیر شود. (چرخاندن خمیر باید تنها در یک جهت باشد)
سری سوم تا زدن: خمیر را از یخچال بیرون می‌آوریم. بر روی سطح صاف بار دیگر کمی آرد پاشیده قرار می‌دهیم. سپس برای سومین و آخرین بار یک سری (یعنی دو بار) خمیر را باز کرده و تا می‌زنیم و یک تا دو ساعت در یخچال می‌گذاریم. بدین ترتیب خمیر سه سری یا شش بار باز و بسته می‌شود. خمیر را می توان در نایلون در فریزر نگهداری کرد.
#1
مواد و طرز تهیه شیرینی
خمیر هزارلا ۳۰۰ گرم
کرم کاستارد ۱۰۰ گرم
رام ۲۰ میلی لیتر (در دستور آمده ضروری نیست)
پودر قند مقداری برای روی شیرینی
همچنین بطور دلخواه می‌توان از مخلوطی از خامه زده شده و کرم کاستارد برای قرار دادن بر روی لایه‌ها استفاده کرد.
#2
خمیر پای را به قطر ۳ میلیمتر و ابعاد ۲۱ در ۲۱ سانتیمتر می‌بریم. روی خمیر را با چنگال سوراخ می‌کنیم تا بخار خمیر خارج شود. خمیر را ۳۰ دقیقه در پنجره وسط فر می‌پزیم سپس یکبار خمیر را بیرون آورده پشت و رو کرده و دوباره بر روی سینی قرار می‌دهیم و ۱۰ دقیقه دیگر آن را می‌پزیم.
پس از پخت اضافه‌های اطراف را بریده تا کناره‌ها صاف شود و سپس آن را به سه قسمت تقسیم می‌کنیم. بر روی هر لایه کرم کاستارد مالیده و سه لایه را روی هم قرار می‌دهیم. با کاردک کرم مالی کرم‌هایی که از اطراف بیرون زده است را پاک می‌کنیم. در پایان سطح بالایی را با خرده‌های شیرینی و با پودر قند می‌پوشانیم.
پس از پخت اضافه‌های اطراف را بریده تا کناره‌ها صاف شود و سپس آن را به سه قسمت تقسیم می‌کنیم. بر روی هر لایه کرم کاستارد مالیده و سه لایه را روی هم قرار می‌دهیم. با کاردک کرم مالی کرم‌هایی که از اطراف بیرون زده است را پاک می‌کنیم. در پایان سطح بالایی را با خرده‌های شیرینی و با پودر قند می‌پوشانیم.
The mille-feuille , vanilla slice or custard slice, similar to but slightly different from the Napoleon, is a French pastry whose exact origin is unknown. Its modern form was influenced by improvements made by Marie-Antoine Carême.
Traditionally, a mille-feuille is made up of three layers of puff pastry (pâte feuilletée), alternating with two layers of pastry cream (crème pâtissière). The top pastry layer is dusted with confectioner"s sugar, and sometimes cocoa, pastry crumbs, or pulverized seeds (e.g. roasted almonds). Alternatively, the top is glazed with icing or fondant in alternating white (icing) and brown (chocolate) stripes, and combed.
History
All the elements of the recipe are present in numerous cookbooks since, at least, the 16th century but the exact origin of the mille-feuille is unknown. The earliest mention of the name mille-feuille itself appears in 1733 in an English-language cookbook written by French chef Vincent La Chapelle. Unlike the modern cake, the 18th-century mille-feuille is served stuffed with jam and marmalade instead of cream.
In French, the first mention of the mille-feuille appears a little later, in 1749, in a cookbook by Menon.
Traditionally, a mille-feuille is made up of three layers of puff pastry (pâte feuilletée), alternating with two layers of pastry cream (crème pâtissière). The top pastry layer is dusted with confectioner"s sugar, and sometimes cocoa, pastry crumbs, or pulverized seeds (e.g. roasted almonds). Alternatively, the top is glazed with icing or fondant in alternating white (icing) and brown (chocolate) stripes, and combed.
History
All the elements of the recipe are present in numerous cookbooks since, at least, the 16th century but the exact origin of the mille-feuille is unknown. The earliest mention of the name mille-feuille itself appears in 1733 in an English-language cookbook written by French chef Vincent La Chapelle. Unlike the modern cake, the 18th-century mille-feuille is served stuffed with jam and marmalade instead of cream.
In French, the first mention of the mille-feuille appears a little later, in 1749, in a cookbook by Menon.
