زندگینامه ملیندا گیتس، همسر بیل گیتس ثروتمندترین مرد جهان

ملیندا در شهر دالاس در ایالت تگزاس در آمریکا به دنیا آمد. او دانشجوی نمونه در آکادمی اورسولین بود، مدرک لیسانس خود را در رشته علوم کامپیوتر و اقتصاد از دانشگاه دوک در سال ۱۹۸۶ میلادی، و مدرک MBA را از مدرسهٔ تجارت فوکوآ دانشگاه دوک در سال ۱۹۸۷ میلادی دریافت کرد. او بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ میلادی عضو هیأت مدیره دانشگاه دوک بود. بیل و ملیندا یکدیگر را در انتشارات مایکروسافت در سال ۱۹۸۷ میلادی در منهتن ملاقات کردند.

کار در مایکروسافت
اومدیر سابق چند واحد از محصولات مایکروسافت از قبیل پابلیشر (به انگلیسی: Publisher)، مایکروسافت باب (به انگلیسی: Microsoft Bob)، انکارتا (به انگلیسی: Encarta) و اکس‌پدیا (به انگلیسی: Expedia) بوده است.

ازدواج و فرزندان

او در سال ۱۹۹۴ میلادی با بیل گیتس مؤسس، مدیر عامل، و مدیر بخش نرم‌افزار شرکت مایکروسافت ازدواج کرد. آنها سه فرزند به نامهای جنیفر کاترین گیتس (۱۹۹۶ میلادی)، روی جان گیتس (۱۹۹۹ میلادی)، و فوب آدل گیتس (۲۰۰۲ میلادی) دارند.

قدردانی

در دسامبر سال ۲۰۰۵ میلادی، او و همسرش همراه با بونو عضو اصلی گروه موسیقی ایرلندی یوتو، در مجله تایم به‌عنوان اشخاص برتر سال انتخاب شدند. ملیندا گیتس مدال آزادی دولت اسپانیا را در ۴ ماه مه سال ۲۰۰۶ میلادی برای فعالیت‌های خیرخواهانه‌اش دریافت کرد.

ملیندا تمایلی به خودنمایی و ظاهر شدن در دیدگان عمومی
و رسانه‌ها ندارد. او و شوهرش که از او ۹ سال بزرگ‌تر است، دو دختر ۵ و ۱۱ ساله و
یک پسر ۸ ساله دارند. آنها ۱۴ سال قبل با هم ازدواج کرده‌اند. از جولای ماه میلادی
جاری ، گیتس قصد دارد ۴۰ ساعت از وقتش را به بنیاد خیریه و تنها ۱۵ ساعت را به
مایکروسافت اختصاص دهد.

وقتی بیل و ملیندا با هم ازدواج کردند، ملیندا به مراتب تحصیلات
بهتری از گیتس داشت، او از دانشگاه دوک در رشته علوم کامپیوتر و اقتصاد فار‌غ
التحصیل شده بود و تحصیلات مدیریت اجرایی تجاری هم داشت، بیل در مقابل مشهورترین
ترک تحصیل کرده هاروارد بود، البته ژوئن سال گذشته، گیتس درجه دکترای افتخاری از
هاروارد گرفت.

از لحاظ ورزشی هم ملیندا بر گیتس برتری دارد، او یک بار در هفته
با دوستانش می‌دود، می‌تواند در یک ساعت ۷ مایل بدود و سعی می‌کند ۵ روز در هفته
ورزش کند، در ماراتون سیاتل شرکت کرده است و کوهنوردی هم می‌کند.

اما گیتس گرچه تنیس‌باز و گلف‌باز خوبی است، اما تنها از سال قبل
شروع به دویدن کرده است ، البته او در حین تماشای DVD
روی تردمیل می دود.آنها سه شب در هفته فیلم تماشا می‌کنند.

دوستان این زوج گفته‌اند که ملیندا به گیتس کمک کرده است
که صبورتر، مهربان‌تر و برون‌گراتر شود، او فهم بهتری از مردم دارد و از بینش خود
برای کمک به شوهرش استفاده می‌کند، در سال ۲۰۰۰ وقتی همکار ۲۸ ساله بیل گیتس ،
استیو بالمر، جای او در مایکروسافت به عنوان مدیر اجرایی گرفت، ملیندا به او در
گذراندن این دوره کمک کرد.

بیل و ملیندا گیتس با وجود در اختیار داشتن مبلغ کلانی پول برای
صرف در اموارت بشردوستانه، این مزیت را دارند که این پول را درست و عاقلانه خرج
می‌کنند. آنها از خودشان می‌پرسند که کدام مشکل بیشتر مردم دنیا را آزار می‌دهد؟
تا پولشان را در راه مبارزه با کشنده‌ترین بیماری‌ها جهان خرج می‌کنند، بیماری‌هایی مانند ایدز،‌مالاریا و سل.

بیل گیتس علاقه زیادی به واکسن‌سازی و پیشگیری از بیماری‌ها
مهلک دارد. بنیاد خیریه آنها کمک می‌کند که برای مردم نقاط فقیر دنیا، پشه‌بندهای
آغشته به حشره‌کش تهیه شود. آنها به افراد بسیار فقیر برای راه انداختن تجارت‌های
کوچک و کشاورزی کمک می‌کنند.

دو سال قبل بیل و ملیندا با هم به کنیا رفتند تا یک جنبش سبز در
آنجا راه بیندازند و ۱۵۰ میلیون دلار صرف افزایش زمین‌های حاصل‌خیز آفریقا کنند.

بونو خواننده معروف راک که به خاطر شرکت در فعالیت‌های مبارزه
با فقر معروف است، دوست مشترک این زوج است.

اگر موفق هستید به خاطر این است که در جایی و در زمانی،
کسی به شما زندگی و یا ایده حرکت در مسیر صحیح داده است، شما تا زمانی که به شخصی
که بخت کمتری نسبت به شما داشته است، کمک مشابه کنید، مرهون حق زندگی خود هستید.

بر خلاف بیل گیتس که والدینش جزو رهبران اجتماعی سیاتل بودند،
ملیندا در شرایطی بزرگ شد که بهره‌ای از ثروت و امتیاز ویژه‌ نبرده بود، پدرش در یک
برنامه فضایی کار می‌کرد و مادرش یک زن خانه‌دار بدون تحصیلات دانشگاهی بود. ملیندا
یک خواهر بزرگ‌تر و دو برادر کوچک‌تر از خود دارد، والدینش به او می‌گفتند که
اهمیتی ندارد که به کدام کالج راه پیدا کند، آنها در هر صورت هزینه آن را خواهد
پرداخت.

خانواده ملیندا وقتی ۱۴ ساله بودند، صاحب نخستین کامپیوتر خود
شدند، یک اپل II. ملیندا به تظاهر به اینکه خواب رفته،
والدینش را فریب می‌داد تا بتواند با آن بازی کند، او زبان برنامه‌نویسی بیسیک را
هم یاد گرفت، همان زبانی که در یک تعطیلات تابستانی به فرزندانش آموخت.

ملیندا در ۱۶ سالگی دومین کامپیوتر عمرش را هم دید، این بار پدرش برای خانواده
یک اپل III خریده بود.

در دوران تحصیل در دبیرستان، ملیندا برای هر روز خود هدفی
داشت،‌ آن هدف می‌توانست دویدن به طول یک مایل یا آموختن یک کلمه باشد. ملیندا از
زمانی که فهمید فقط دو نفر اول دبیرستان می‌توانند وارد یک کالج خوب شوند، هدفش را
بر آن متمرکز کرد.

او دوست داشت که به کالج نتردام برود و سرانجام موفق به این کار
شد، اما چیزی که پیشبینی نمی‌کرد که این بود که مسئولان این کالج هیچ علاقه‌ای به
کامپیوتر نداشتند و آن را یک هوس زودگذر می دانستند و می خواستند که دپارتمان
کامپیوتر کالج را تعطیل کنند، به همین خاطر ملیندا به کالج دوک رفت. ملیندا بعد از فارغ‌التحصیلی برای کاراموزی به
IBM رفت.

آشنایی و ازدواج با بیل گیتس

در ۲۲ سالگی ملیندا به عنوان یک مدیر بازاریابی
نسخه‌های ابتدایی نرم افزار ورد وارد سیاتل شد و به مایکروسافت پیوست.

4 ماه بعد وقتی که او برای یک نمایش رایانه‌های شخصی به
نیویورک رفت، در یک میهمانی شام در کنار بیل گیتس نشسته بود و همینجا بود که نگاهش
بیل گیتس را شیفته کرد!! بیل گیتس با آن بدن لاغر و استخوانی و چهره باهوشش
توانسته بود میلیاردها دلار به جیب بزند ولی این میزان پول هم برای خریدن عشق کافی
نبود، مادر ملیندا در آغاز با رفت و آمد آنها مخالفت می‌کرد ولی علاقه آنها کار
خودش را کرد.

ملیندا از ازدواج با گیتس وحشت داشت، گیتس پول زیادی داشت و
موفقیتی زیادی کسب کرده بود، موفقیتی که خلوت و زندگی طبیعی او را از او دریغ
می‌کرد. آیا ریاست گیتس بر یکی از بزرگ‌ترین نهادهای سرمایه‌داری می‌توانست در کنار
تشکیل خانواده معنی پیدا کند؟

در اول ژانویه سال ۱۹۹۴، سرانجام بیل و ملیندا با هم ازدواج
کردند. در مراسم کوچکی که در در جزایر هاوایی برگزار شد و خواننده مورد علاقه‌شان
ویلی نلسون در آن می‌خواند، ازدواج صورت گرفت.

مدتی بعد بیل و ملیندا نخستیت اختلاف زناشویی‌شان را تجربه
کردند که بر سر ساختن خانه بود. گیتس می‌خواست خانه بسیار بزرگی در ساحل دریاچه
واشنگتن در بیرون سیاتل بسازد، خانه‌ای که رؤیاهای دوران مجردی‌اش را تحقق
میِ‌بخشید، یک خانه با مساحت ۴۰ هزار فوت مربع، با چند گاراژ، اتاق ورزش، استخر
سرپوشیده، تئاتر شخصی با ماشین سازنده پاپ‌کورن! و البته نمایشگرهای با فناوری بالا
که محیط خانه را شبیه حس و حال بودن در یک بازی رایانه‌ای می‌کرد.

ملیندا مخالفت کرد و بعد از چند ماه بحث قرار شد که یک آرشیتکت
طرح را تغییر دهد و یک محیط خودمانی‌تر بسازد با یک دفتر کار برای او و یک محل
سکونت با دید بیرونی کم بنا کند.

بنیاد بیل و ملیندا گیتس بزرگ‌ترین انستیتو خیریه در جهان است. این بنیاد در سال ۲۰۰۰ میلادی به‌دست بیل و ملیندا گیتس بنیانگذاری شد و در سال ۲۰۰۶ میلادی به‌دست وارن بافت به دو برابر گسترش یافت.

هدف‌های اصلی بنیانگذاری این بنیاد افزایش تندرستی و کاهش تهی‌دستی بسیار بالا در گستره جهان است و در آمریکا گسترش‌دادن شانس‌های آموزشی و دسترسی به تکنولوژی اطلاعات و داده‌ها می‌باشند. مرکز این بنیاد در شهر سیاتل، واشینگتن در ایالت واشنگتن در آمریکا جای دارد و به‌دست سه تن از عضوهای هیئت مدیره به نام‌های بیل گیتس و همسرش ملیندا گیتس و وارن بافت اداره می‌شود. دیگر مدیران بنیاد ویلیام اچ گیتس و پتی استونسیفر (CEO) می‌باشند. حجم کمک‌های انجام‌شده این انستیتو نزدیک به ۳۳ میلیارد دلار است.

تاریخچه

این بنیاد در آغاز به‌دست بیل گیتس در سال ۲۰۰۰ میلادی با سرمایه ۱۰۶ میلیون دلار بنیانگذاری شد. در طول دو سال کار این انستیتو، سرمایهٔ آن به ۲ میلیارد دلار افزایش یافت.

بنیاد بیل و ملیندا گیتس به‌دست بیل گیتس و همسرش ملیندا در ژانویه سال ۲۰۰۰ میلادی از درهم‌آمیختن دو بنیاد آموزش گیتس و ویلیام اچ گیتس به‌وجودآمد. بنیاد آموزش گیتس از بنیاد کتابخانه گیتس که در سال ۱۹۹۶ میلادی گشایش شده‌بود شکل گرفت. در ماه ژوئن سال ۲۰۰۶ میلادی گیتس تصمیم خود را برای بیرون آمدن از کارهای روزمره مایکروسافت و گذاشتن کامل وقت خود همراه با بونو، خواننده گروه ایرلندی یوتو، که نامش در ژورنال تایم برای کارهای خیرخواهانه در سال ۲۰۰۵ میلادی آورده شده‌است تا ماه ژوئیه سال ۲۰۰۸ میلادی اعلام کرد.

در ماه مه ۲۰۰۶ میلادی بنیاد بیل و ملیندا گیتس جایزه اسپانیایی شاهزاده آستوریاس را برای همکاری‌های جهانی و میان‌کشوری به‌دست‌آورد.

هدیه وارن بافت

در ۲۵ ژوئن سال ۲۰۰۶ میلادی، وارن بافت (پولدارترین مرد جهان در سال ۲۰۰۸ میلادی به گفته ژورنال فوربس) قول داد ۱۰ میلیون سهم از سهام کلاس «ب» شرکت برکشایر هاتاوی به ارزش ۳۰٫۷ میلیارد دلار را در چندین سال به بنیاد بدهد. بافت شرایطی را تعیین کرد تا این اهدای بزرگ به بنیاد حجم کمک‌ها را به آسانی افزایش ندهد اما به‌عنوان یک همکاری سازنده حجم کمک‌ها و بخشش‌های سالیانه بنیاد را به دو برابر افزایش دهد.

شرایط وارت بافت برای دادن این کمک به بنیاد بیل و ملیندا گیتس دربردارنده موردهای زیر است:

بیل یا ملیندا باید در هنگام مدیر بودن زنده باشند.

این بنیاد کار خود را با نماد خیریه پی بگیرد و ادامه دهد.
هر سال مبلغی به اندازه حجم اهدایی سال پیش برکشایر به‌علاوه پنج درصداز دارایی‌های خالص از بنیاد بیرون رود.
بافت فرصتی دو ساله را به بنیاد برای کاری شدن شرط سوم داده‌است. بنیاد گیتس ۵٪ از سهام (۵۰۰٬۰۰۰ سهم) را در ژوئیه سال ۲۰۰۶ میلادی دریافت کرده‌است و ۵٪ باقی‌مانده را در ژوئیه سال‌های ۲۰۰۷ میلادی (۴۷۵٬۰۰۰ سهم)، ۲۰۰۸ میلادی (۴۵۲٬۲۵۰ سهم) و تا پایان دریافت خواهد کرد.

کارها

از سال ۲۰۰۶ میلادی، بنیاد ۳۳٫۷ میلیارد دلار را کمک کرده‌است. برای این که این بنیاد کار خود را با نام خیریه پی بگیرد و ادامه دهد می‌بایست هر ساله ۵٪ از دارایی‌های خود را وقف کند. به این گونه حجم اهدایی بنیاد هر ساله دست‌کم پولی برابر ۱٫۵ میلیارد دلار خواهد بود.

از سال ۲۰۰۶ میلادی، بنیاد به چهار بخش دربردارنده کارهای اصلی (ارتباط‌های همگانی، اعتبارها، منبع‌های انسانی) با مدیر بودن شریل اسکات و سه برنامه اهدایی زیر سازمان‌بندی شد:

برنامه گسترش جهانی

بر پایهٔ گزارش روزنامه وال استریت ژورنال در تازه‌ترین برنامه، بنیاد بیل و ملیندا گیتس صدها میلیون دلار در زمینه تشویق تهی‌دستان به پس انداز در سراسر جهان هزینه خواهد کرد.

به علاوه، بر پایه‌گذارش منتشر شده به دست بنیاد بیل کلینتون در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۸، بنیاد بیل و ملیندا گیتس میان ۱۰ تا ۲۵ میلیون دلار به این بنیاد کمک کرده است.

آینده فرزندان

آرزوی ملیندا این است که فرزندانش در یک محیط ساده و معمولی و نه
تجملی بزرگ شوند. در سال ۲۰۰۶، بیل و ملیندا دو فرزند بزرگ‌تر خود را به آفریقای
جنوبی بردند و پرورشگاهی در کیپ تاون را به آنها نشان دادند، تا از نزدیک با شرایط
زندگی مردم دنیا آشنا شوند.

بیل و ملیندا تصمیم دارند ۹۵ درصد ثروت خود را در زمان حیاتشان
صرف کارهای خیرخواهانه کنند و هنوز تصمیم نگرفته‌اند، چقدر پول برای فرزندانشان
باقی بگذارند، آنها در این مورد این فلسفه جالب را دارند:
«یک فرد ثروتمند باید برای فرزندانش آنقدر پول بگذارد که آنها بتواند هر کاری
بکنند، ولی این پول نباید آنقدر زیاد باشد که آنها هیچ کاری نکنند!»