چرا باید با همسرمان با لحن بچه‌گانه صحبت کنیم

چرا حرف زدن با لحن بچه‌گانه تا این حد معمول است؟

حرف زدن با لحن بچه‌گانه (به انگلیسی Baby talk) تکلم به شیوه حرف زدن با یک بچه کوچک، یا حتی با یک حیوان خانگی است.

در این نوع صحبت کردن معمولا از اسم‌ها و لقب‌های ساختگی،‌ احساسات بازیگوشانه اغراق شده، تغییر لحن یا آهنگ گفتار استفاده می‌شود. بعضی وقتهای ممکن است کلمات و جملات شکسته در آن به کار برود و بعضی‌ وقتها هم زبانی کاملا بی‌معنا.

دکتر آنتونیا هال، روانشناسی که متخصص روابط است می‌گوید تمامی این نوع گفتارها در روابط عاشقانه مرسوم است.

وی می‌افزاید‌: «کودکانه حرف زدن شیوه‌ای است در تقلید آینه‌وار به منظور برانگیختن احساسات مثبت در همدیگر. این رفتار نشانگر آن است که شما مایلید شریک زندگی‌ و پیوندتان با او را به نوعی پرورش بدهید.»

زنده کردن کودک درون و نشان‌دادن آسیب‌پذیری
دکتر کاترین اسمرلینگ، روان‌درمانگر خانواده نیز می‌گوید:‌ «در تحلیل روانشناختی، افراد با این رفتار (با این نوع حرف زدن) خود را به حالت کودکی باز می‌گردانند تا آسیب‌پذیری خود را نشان بدهند و یا به شیوه‌ای بسیار صمیمانه به هم نزدیک شوند.»

وی می‌گوید این رفتار بسیار شبیه این است که یک زوج زبان ویژه خودشان را ابداع کرده باشند. همچنین این کار روشی است برای اظهار وجود کودک درونی شخصیت ما که همیشه نیازمند عشق و مهربانی بی‌قید و شرط است.

وی می‌افزاید ما حتی تمایل داریم در صحبت با شریک زندگی‌مان اصوات نوزادان را نیز تقلید کنیم،‌ صداهایی شبیه «با»،‌ «ما»، «بو» یا غیره. در واقع ما به شکل غریزی اصواتی را تقلید می‌کنیم که از والدین خودمان در کودکی شنیده‌ایم.

وبسایت «ان بی‌سی» نتیجه می‌گیرد بچه‌گانه حرف زدن نشانه داشتن رابطه‌ای سالم و قوی است. اما اوقاتی هم هست که بهتر است این طور حرف زدن را کنار بگذاریم چون تأثیر منفی در بر دارد. مثلا موقع صحبت کردن در جمع یا در یک گفتگوی جدی و یا اگر شریک زندگی شما آن را نمی‌پسندد.