زندگینامه شارلیز ترون (Charlize Theron) هنرپیشه معروف سینمای جهان

زندگی شخصی

پدر:چارلز ترون، در ژوئن سال ۱۹۹۱ به ضرب گلوله همسرش به قتل رسید.
مادر: گردا ترون، با ضرب گلوله همسر خود را در سال ۱۹۹۱ به قتل رساند. بعد از مرگ همسرش و در سال ۲۰۰۵، برای بار دوم ازدواج کرد.
برادر ناتنی: دنور، در یک تصادف، در سال ۱۹۹۷ در ۲۲ سالگی فوت شد.

کودکی و نوجوانی

شارلیز ترون در تاریخ ۷ اوت ۱۹۷۵ در مزرعه ای خارج از روستای بنونی آفریقای جنوبی که یکی از روستاهای کوچک نواحی ژوهانسبورگ است متولد شد. پدرش چارلز ترون مکانیک و مادرش گردا، در کار ساخت و ساز جاده بود. والدینش هر دو متولد آفریقای جنوبی بودند هرچند پدرش اصلیتی فرانسوی داشت و مادرش آلمانی تبار است.

ترون که تنها فرزند خانواده‌اش بود دوران کودکی را در کنار والدین خویش در نزدیکی ژوهانسبورگ و در مزرعهٔ خودشان گذراند. شارلیز خیلی سخت کار و در نگهداری حیوانات و کشاورزی به والدینش کمک می‌کرد. در چهار سالگی بود که از طریق یک معلم انگلیسی، رقص باله را تاحدودی فراگرفت. زمانی که ۱۳ ساله شد، به مدرسه شبانه‌روزی ژوهانسبورگ فرستاده شد و در آنجا در مدرسه بین‌المللی هنر شروع به تحصیل کرد

جوانی

در پانزده‌سالگی شارلیز جوان شاهد مرگ پدر خویش بود. پدرش در حالت مستی به وی و مادرش حمله می‌کند و مادرش برای دفاع از خود با اسلحه به سمت او شلیک می‌کند که بعداً دادگاه اعلام می‌کند مادر ترون بی‌گناه است. وی تا سال‌ها دربارهٔ مرگ پدرش حقیقت را نمی‌گفت و می‌گفت که پدرش در یک تصادف رانندگی کشته شده‌است.


شارلیز برای کمک به مادرش پس از این اتفاق، تحصیل را رها کرد و با تشویق مادرش، به سمت مدل شدن رفت. شارلیز در ۱۶ سالگی به میلان، ایتالیا رفت و در آنجا به مدت یکسال مدل بود. وی علاوه بر میلان در پاریس هم مدل بوده است. با وجود اینکه توانست در رقابت‌های محلی عنوان نخست را کسب کند، بخاطر علاقه نداشتن به اینکار، یک سال بعد به نیویورک رفت. در آنجا به مدرسه رقص باله جفری بالت رفت تا بتواند به آرزوی دوران کودکی خود برسد و در آنجا به آموختن باله مشغول شد. اما زمانی که ۱۸ سال داشت زانوی او به‌شدت آسیب دید و دیگر نتوانست این رقص را ادامه دهد.

شارلیز جوان، سپس به لس آنجلس رفت. پس از ۸ ماه اقامت در این شهر، در سال ۱۹۹۵ وقتیکه در بانکی بود و می‌خواست که چکی به ارزش ۵۰۰ دلار را نقد کند، مسئول بانک از انجام اینکار امتناع کرد که وی شروع به داد و فریاد کرد ولی تهیه کننده‌ای بنام جان کراسبی وی را دید و به یک مدرسه بازیگری معرفی کرد.

بعد از اینکه مجبور شدم رقصیدن را کنار بگذارم، برای بازیگری به لس آنجلس رفتم اما چون نتوانسته بودم کاری پیدا کنم، مادرم پول کرایه خانه‌ام را برایم فرستاده بود و برای نقد کردنش، به یک بانک در بلوار هالیوود رفتم. اما مسئول بانک چکم را نقد نمی‌کرد که باعث عصبانیتم شد. بعد از آن، مردی بنام جان کراسبی کارت ویزیتش را به من داد و از من خواست که با وی تماس بگیرم. فکر می‌کردم دروغگوست اما بعداً معلوم شد که این فرد، استعداد یاب است. وی مرا به چند نفر معرفی کرد و کارم شروع شد.

آغاز کار

اولین فیلم ترون، فیلم «بچه‌های مزرعه ۳» محصول ۱۹۹۵ بود شارلیز جوان که ۱۹ سال داشت، در این فیلم نقش کوتاه و بدون دیالوگی را داشت. اما اولین فیلمی که وی در آن نقش مهمی داشت، دومین فیلمش بود. فیلم «۲ روز در دره» محصول سال ۱۹۹۶ بود که وی در نقش هلگا بازی کرد. در همان سال در فیلم «کاری که می‌کنی» نیز بازی کرد که به گفته خودش، نقش مهمی در بازیگر شدن وی داشت.

از زمان کودکی، همیشه به دیدن فیلم‌های تام هنکس می‌نشستم و واقعاً دوستش داشتم. وقتی‌که تام هنکس مرا برای بازی در نقش کوتاهی از فیلمش انتخاب کرد، بخودم گفتم که «اگر وی (تام هنکس) مرا شایسته بازی در فیلمش می‌داند، پس می‌توانم در این شغل (بازیگری) موفق شوم» و کارم را جدی گرفتم.

۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲

بعد از بازی در دو فیلم، ترون توانست فرصت بازی در کنار آل پاچینو را در فیلم وکیل مدافع شیطان محصول ۱۹۹۷ بدست بیاورد. این فیلم، اولین فیلم مهم ترون بود. «تیلور هاکفورد»، اولین کارگردانی بود که برای داشتن وی تلاش زیادی کرد و خود، مسئولین کمپانی سازنده را متقاعد کرد که ترون بیشتر از یک چهره‌است و توانایی بازی کردن دارد. ترون در فیلم در نقش مری آن بازی کرد. زن کوین لوماکس (کیانو ریوز) که وکیل بسیار ماهریست. ترون ۲۲ ساله، برای بازی در این فیلم، نامزد نخستین جایزه دوران کاری خود شد. وی نامزد جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام از جشنواره فیلم بلک‌باستر شد.

بعد از بازی در فیلم مشاهیر وودی آلن و یا همسر فضانورد و همبازی شدن با جانی دپ، در سال ۱۹۹۹، ترون در فیلم قوانین خانه سایدر محصول ۱۹۹۹ بازی کرد. فیلم جزو بهترین فیلمهای سال ۱۹۹۹ میلادی بود و توانست نامزد ۷ جایزه اسکار -از جمله اسکار بهترین فیلم سال- شود که در نهایت دو جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (مایکل کین) را برد. داستان فیلم دربارهٔ جوانی بنام هامر (توبی مگوایر) است که در پرورشگاه و توسط دکتری بنام لارچ (کین) بزرگ می‌شود. ترون در این فیلم که بیش از ۸۸ میلیون دلار فروش داشت، در نقش کندی به بازی پرداخت. زنی جوان که بخاطر جدایی از همسرش که به جنگ رفته، با هامر رابطه پیدا می‌کند.

در همان سال، جیمز گری با تلاش زیاد، مسئولین سازنده فیلم «محوطه» را راضی کرد تا بتواند از ترون در فیلمش استفاده کند. در واقع گری یکی از تاثیرگذارترین افراد در حرفه کاری ترون محسوب می‌شود. در این فیلم که نامزد جایزه بهترین فیلم سال جشنواره کن شد، مارک والبرگ و خواکین فونیکس نیز حضور داشتند. در سال بعد ترون در «بازی گوزن ها»، همبازی بن افلک شد. در مردان افتخار، نقش کوتاهی را به عنوان همسر رابرت دنیرو به عهده داشت و در افسانه بگر ونس، همبازی ویل اسمیت و مت دیمون شد. فیلمی که رابرت ردفورد آن را کارگردانی کرد.

در سال ۲۰۰۰، ترون مجدداً با کیانو ریوز همبازی شد. این دو در نسخه بازیسازی شده نوامبر شیرین همبازی هم شدند. ترون در این فیلم در نقش سارا بازی کرد و فیلم بیش از ۶۵ میلیون دلار فروش داشت. همچنین این دو برای این فیلم، نامزد جایزه تمشک طلایی برای بدترین بازیگران فیلم بازسازی شده، شدند. در طی ۲ سال بعد، ترون در «۱۵ دقیقه»، مجدداً همسر دنیرو شد و در «نفرین عقرب یشمی»، برای وودی آلن بازی کرد.
۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵

شهرت ترون، از سال ۲۰۰۳ آغاز شد. وی ابتدا در نسخه بازسازی شده شغل ایتالیایی به بازی در کنار بازیگرانی چون مارک والبرگ، جیسون استاتهام و ادوارد نورتون پرداخت. فیلم در مجموع بیش از ۱۷۵ میلیون دلار فروش داشت و تا سال ۲۰۰۸، پرفروش‌ترین فیلم ترون محسوب می‌شد. در این سال، پتی جنکینز، با دیدن فیلم وکیل مدافع شیطان، تصمیم گرفت تا نقش اول فیلم هیولا را به ترون بدهد. فیلم براساس واقعیت بود و داستان نخستین قاتل سریالی زن در تاریخ آمریکا را روایت می‌کند. ترون در نقش این زن (ایلین وورنوس) بازی کرد. کسیکه چند روز قبل از آغاز فیلمبرداری فیلم، اعدام شده بود. ترون ۲۷ ساله، برای بازی در این نقش، نامه‌هایی که ایلین در طی ۱۲ سال زندانی بودنش برای یکی از دوستانش نوشته بود را خواند و ۳۰ پوند به وزنش اضافه کرد.

در صحبت‌هایی که با پتی داشتم، هرگز به این مسئله که باید به وزنم اضافه کنم اشاره نشد. اما بعد از خواندن نامه‌های آیلین، متوجه شدم که وی از بدنش راضی نبود. برای همین به پتی گفتم که می‌خواهم به وزنم اضافه کنم. ایلین چاق نبود و مسئله این نبود. منتها من اگر می‌خواستم با بدن خودم بازی کنم، نمی‌توانستم خودم را با احساسی که وی داشته‌است هماهنگ کنم و مطمئن هستم که بیننده نیز چنین احساسی می‌داشت. این چنین کارهایی مرا بیشتر به وی نزدیک کرد

همچنین ترون ابروهای خود را تراشید و از دندان مصنوعی استفاده کرد تا بتواند خود را از نظر چهره، به ایلین وورنوس نزدیک تر کند.

نکته‌ای که دربارهٔ هیولا وجود دارد، این است که همه چیز آن واقعیست. خوشبختانه برای ساخت فیلم، بودجه کمی در اختیار داشتیم و فقط پول گرفتن دندان مصنوعی را داشتیم. به همین علت، برای اینکه خودم را شبیه آیلین کنم، باید واقعاً چنین کاری با خود انجام می‌دادم و نمی‌توانستیم از جلوه‌های ویژه استفاده کنیم. به همین علت فیلم کاملاً طبیعی شد

بازی فراموش نشدنی ترون در این فیلم، نقدهای بسیار مثبتی را برای وی به همراه داشت. راجر ایبرت دربارهٔ بازی ترون در فیلم گفته بود:

بدون شک با یکی از بهترین اجراها در تاریخ سینما روبرو هستید. این اولین بار در تاریخ دوران نقدم بود که بخاطر بازی وی در فیلم، فراموش کردم که نت برداری کنم! مسئولین اسکار اگر جایزه بهترین بازیگر سال را به ترون ندهند، باید خود را بازنشسته کنند چراکه این بهترین بازی و بهترین فیلم سال است

همچنین استفان هولندز در نیویورک تایمز بازی ترون در فیلم را «فراموش ناشدنی» دانسته بود. ریچارد روپر شارلیز را شایسته دریافت یک جایزه اسکار می‌دانست. گلن کنی، بازی ترون را با بازی رابرت دنیرو در گاو خشمگین مقایسه کرده بود و نوشته بود «از زمان بازی دنیرو در «گاو خشمگین»، تاکنون هیچ بازیگری چنین کاری با بدن خود برای بازی در یک فیلم نکرده بود». راجر فریمن نیز دربارهٔ بازی ترون در فیلم گفته بود:

می‌خواهم بگویم که بازی ترون فوق العادست. این بازی کامل، به راحتی می‌تواند وی را نامزد جشنواره‌های بزرگ کند. حتی می‌تواند برایش یک اسکار به همراه داشته باشد. حقیقت این است که بازی وی در این فیلم، اینقدر خوب و کامل است

در نهایت نیز ترون برای این فیلم، نامزد جوایز زیادی شد. از جمله، توانست اسکار و گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول سال ۲۰۰۴ را بدست بیاورد و به شهرت جهانی برسد. ترون همچنین به نخستین شخص آفریقایی که در رده بازیگران موفق به کسب جایزه اسکار می‌شود، تبدیل شد. بعد از دریافت اسکار نیز، برای شرکت در جشنهای محلی به آفریقا رفت و در کشور خود مهمان افتخاری نلسون ماندلا در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۰۴ بود. ماندلا دربارهٔ ترون گفته بود:

وی (ترون)، مجدداً آفریقا را بر روی نقشه جهان، نمایان کرد. حتی کسانیکه دوست ندارند قبول کنند که کشوری بنام آفریقای جنوبی وجود دارد، با دیدن وی، الان قبول می‌کنند که چنین کشوری وجود دارد و باید به این خاطر، از وی تشکر کرد. افرادی زیادی هستند که هنوز فکر می‌کنند آفریقا بمانند زمان آپارتاید است اما افرادی چون وی نشان می‌دهند که آفریقا دیگر آن کشور گذشته نیست و یک کشور جدید است و به همین دلیل، ما مردم این کشور، از وی سپاس گذاریم

در سال ۲۰۰۴، ترون در فیلم زندگی و مرگ پیتر سلرز که داستان زندگی پیتر سلرز، کمدین معروف انگلیسی بود، بازی کرد. وی برای بازی در این فیلم، مجدداً نامزد جایزه گلدن گلوب، و اینبار جایزه بهترین بازیگر زن مکمل سال شد. علاوه بر این، وی نامزد جایزه امی نیز شد چراکه فیلم، یک فیلم تلویزیونی بود. ترون در فیلم در نقش همسر سوم سلرز بازی کرد. دیگر فیلم آن سال ترون نیز، «سر در ابرها» بود که زندگی ۳ دوست در زمان جنگ جهانی را روایت می‌کند.

در سال ۲۰۰۵، ترون در ایان فلاکس بازی کرد. فیلمی از روی انیمه معروف ژاپنی که البته با استقبال منتقدین همراه نشد و یک شکست کامل تجاری بود. ترون در نقش ایان فلاکس بازی کرد. وی برای بازی در این فیلم، ۳ ماه تمریناتی چون ژیمناستیک را پشت سر گذاشت بود اما در حین ساخت فیلم، دچار مصدومیت ازناحیه گردن شد و فیلمبرداری فیلم برای چند هفته، به تعویق افتاد. به گفته سازندگان فیلم، اکثر سکانس‌های فیلم را، خود ترون بازی کرد و از بدل استفاده نکرد. همچنین در این سال، وی در ۵ قسمت از فصل سوم سریال معروف انحصار زندگی به بازی پرداخت.

سرزمین شمالی دیگر فیلم سال ۲۰۰۵ ترون بود که دومین نامزدی اسکار را برای وی رقم زد و سومین نامزدی گلدن گلاب پیاپی را برای وی به ارمغان آورد هر چند که وی نتوانست این جوایز را ببرد. این فیلم نیز که براساس واقعیت بود، روایت گر نخستین دادگاه مقابله با خشونت جنسی علیه زنان در تاریخ آمریکاست که ترون در نقش جوسی آیمز -که این دادگاه بخاطر وی ایجاد می‌شود- و در کنار بازیگرانی چون فرانسیس مک‌دورمند و وودی هارلسون بازی کرد. همچنین در حالیکه ترون تازه‌وارد دهه سوم زندگی خود شده بود، ستاره خود را در بلوار مشاهیر هالیوود بدست آورد تا نامش در تاریخ سینما، به ثبت برسد.

ترون در سال ۲۰۰۶ فیلمی را برای نمایش نداشت و در سال ۲۰۰۷ با فیلم در دره الاه به سینما بازگشت. فیلم که داستان دلیل مفقود شدن یکی از سربازان آمریکایی برگشته از افغانستان است، سیاسی‌ترین فیلم ترون است. وی دراین فیلم در نقش یک کاراگاه بازی می‌کند که به پدر یک سربازان گمشده آمریکایی کمک می‌کند تا راز مفقود شدن پسرش را برملا کند.


پل هگیس کارگردان فیلم است و تامی لی جونز دیگر بازیگر فیلم است که نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد سال نیز شد. نزاع در سیاتل و خوابگردی، دو فیلم دیگر ترون بودند تا اینکه در سال ۲۰۰۸، در فیلم هنکاک به بازی پرداخت. هنکاک در مجموع بیش از ۶۰۰ میلیون دلار فروش کرد و چهارمین فیلم پرفروش سال ۲۰۰۸ شد. تاکنون، این پرفروش‌ترین فیلمیست که ترون در آن بازی کرده‌است. ویل اسمیت در نقش اصلی فیلم و در نقش ابرقهرمانی به نام هنکاک به بازی می‌پردازد؛ که بعد از نجات جان شخصی بنام ری (جیسون بتمن)، وارد بخش جدیدی از زندگیش می‌شود. ترون در نقش همسر ری به بازی می‌پردازد که از اواسط فیلم، نقشش بیشتر و مهمتر می‌شود. دشت سوزان دیگر فیلم ترون در سال ۲۰۰۸ بود. یک فیلم مستقل و درام به کارگردانی "خولیرمو آریاگاً که علاوه بر ترون، کیم باسینگر نیز در آن بازی کرد. جاده محصول ۲۰۰۹، آخرین فیلمیست که از ترون اکران شده‌است که وی نقش بسیار کوتاهی در فیلم دارد.

داستان فیلم که براساس رمان بسیار موفق جاده نوشته کورمک مک‌کارتی، ساخته شده، دربارهٔ تلاش پدر و پسری برای زنده ماندن پس از نابودی زمین است. ترون نیز در نقش مادر بازی می‌کند. ترون سپس بخاطر زندگی شخصی خود، به مدت ۳ سال بازیگری را کنار گذاشت و در سال ۲۰۱۱ بر سر صحنه فیلمبرداری فیلم بزرگسالان جوان ظاهر شد. داستان فیلم دربارهٔ نویسنده‌ای با بازی ترون است که برای نابود کردن ازدواج دوست پسر دوران دبیرستانش (پاتریک ویلسون)، به زادگاهش می‌رود تا بتواند مجدداً با وی رابطه برقرار کند. جیسون ریتمن کارگردان فیلم است و فیلم از روز ۱۶ دسامبر سال ۲۰۱۱، در آمریکا اکران خواهد شد. نقدهای اولیه فیلم بسیار مثبت بوده‌اند و گفته می‌شود که ترون برای بازی در این فیلم، می‌تواند سومین نامزدی اسکار خود را بدست بیاورد. پرومتئوس، دیگر فیلم جدید ترون است که در حال سپری کردن مراحل پس از تولید خود است تا در تابستان سال ۲۰۱۲ اکران شود. صحبت‌هایی دربارهٔ اینکه فیلم پیش درآمدی بر سری فیلم‌های بیگانه است، وجود دارد که سازندگان فیلم از جمله ریدلی اسکات، کارگردان فیلم، این موضوع را رد کرده‌اند. خود ترون نیز در این مورد گفت:

بسیاری از مردم فکر می‌کنند که این فیلم پیش درآمدی بر بیگانه‌است که چنین نیست. این یک فیلم کاملاً مستقل است که داستان قبل از فیلم بیگانه ۱ را روایت نمی‌کند

با این حال، داستان فیلم بمانند سری فیلمهای قبلیست. داستان دربارهٔ گروهی از دانشمندان است که برای یک مأموریت به فضا می‌روند و با چیزی مواجه می‌شوند که زندگیشان را دگرگون می‌کند. شارلیز در این فیلم، در نقش مردیت ویکرز بازی می‌کند که این پروژه را اداره می‌کند. ترون دربارهٔ این نقش می‌گوید:

مردیت ویکرز، متفاوت‌ترین شخصیتی است که تاکنون در نقش آن بازی کرده‌ام. وی کت و شلوار می‌پوشد و اداره کننده این پروژه است. در ابتدا یک شخصیت بسیار خشک است که تنها به پول اعتقاد دارد اما تنها در اواخر فیلم، شخصیت واقعی خودش را نشان می‌دهد

دیگر فیلم جدید ترون، سفیدبرفی و شکارچی است که برداشتی متفاوت از داستان سفیدبرفی است. شارلیز در فیلم در نقش مادرخوانده سفیدبرفی (ملکه) بازی می‌کند. ترون برای بازی در این فیلم، فیلم جی‌ادگار کلینت ایستوود را رد کرد. ترون دلیل انتخاب این فیلم را چنین بیان کرده بود:

اینکه یک فرصت باشد که بتوانید چیزی که مردم خیلی خوب می‌شناسند را به کل تغییر دهید، می‌تواند خیلی جالب باشد

کریستن استوارت نیز در این فیلم در نقش سفیدبرفی بازی خواهد کرد و فیلم قرار است تا تابستان سال ۲۰۱۲ میلادی، اکران شود. همچنین طبق گفته تهیه کنندگان فیلم، این فیلم ۳ گانه خواهد بود و این اولین قسمت از این سری فیلم است. ترون در سال ۲۰۱۱ به پروژه مکس دیوانه پیوست و تا پایان ۲۰۱۳ فیلمبرداری این فیلم به طول انجامید. شارلیز در مکس دیوانه: جاده خشم در کنار تام هاردی به ایفای نقش پرداخت. این فیلم در سال ۲۰۱۵ اکران شد و به موفقیت رسید.

تلویزیون

ترون تاکنون در ۳ فیلم/سریال تلویزیونی بازی کرده است.

ابتدا در سال ۱۹۹۷ و در فیلم «محرمانه هالیوود» به بازی پرداخت که این فیلم برای نمایش در تلویزیون ساخته شد. ژانر فیلم کمدیست و بازیگرانی چون اولماس در آن بازی می‌کنند.

در ادامه شارلیز در یک فیلم دیگر که برای نمایش در تلویزیون ساخته شده بود، به ایفای نقش پرداخت. نام فیلم زندگی و مرگ پیتر سلرز بود و محصول سال ۲۰۰۴. داستان فیلم دربارهٔ پیتر سلرز، کمدین معروف انگلیسیست و شارلیز ترون در نقش «بریت ایکلند»، همسر دوم سلرز به ایفای نقش پراخته است. علاوه بر ترون، بازیگرانی چون جفری راش (در نقش سلرز) و استنلی توچی نیز در فیلم به بازی پرداخته‌اند. استفان هاپکینز کارگردان اثر است. فیلم با استقبال منتقدین روبه رو شد و توانست در قسمت بهترین فیلم ساخته شده برای تلویزیون، برنده جایزه گلدن گلوب شود. ترون نیز برای بازی در این فیلم، نامزد گلدن گلوب و جایزه امی شد که نتوانست برنده آنها شود.

در سال بعد ترون در ۵ قسمت از سریال معروف «انحصار سازندگی» به بازی پرداخت. فیلم یکی از برترین و محبوب‌ترین سریال‌های تاریخ آمریکاست و شارلیز در فصل سوم و پایانی آن، در ۵ قسمت ابتدایی و در نقش ریتا ظاهر شد. فیلم در ژانر کمدی بود و بازیگرانی چون «جیسون بتمن» در آن به ایفای نقش پرداختند.

حواشی زندگی ترون :

در سال ۱۹۹۹ در مجله پلی بوی، اولین عکس‌های برهنه شارلیز چاپ شد.
عضو انجمن حمایت از حقوق زنان می‌باشد. او همچنین از اعضا فعال انجمن دفاع از حقوق حیوانات نیز می‌باشد.
زبان اصلی شارلیز آفریقایی و زبان دوم وی انگلیسی است؛ که البته آن را خیلی روان صحبت می‌کند.
بعد از دریافت اسکار برای شرکت در جشنهای محلی به آفریقا رفته و در کشور خود مهمان افتخاری نلسون ماندلا در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۰۴ بود.

تام هنکس بازیگر محبوب وی است.

برای بازی درفیلم هیولا به وزن خود حدود ۱۴ کیلوگرم اضافه کرد که در میان زنان بازیگر از رکوردها محسوب می‌شود.
قد وی، ۱۷۷ سانتیمتر است.

از اکتبر ۲۰۰۵ تا دسامبر ۲۰۰۶، از طریق تبلیغ برای کمپانی ساعت سازی ریموند ویل، حدود ۳ میلیون دلار درآمد داشت. البته در فوریه ۲۰۰۷، مجبور شد بخاطر عدم پایبند بودن به قرارداد و شکایت شرکت ساعت سازی، به این شرکت جریمه پرداخت کند که گفته می‌شود مبلغ ۲۰ میلیون دلار، رقم جریمه وی بوده است.

در سال ۲۰۰۷ تابعیت آمریکایی گرفت.
با استفاده از هیپنوتیزم درمانی موفق به ترک سیگار خود گردید.

در ژانویه ۲۰۱۰، به رابطه ۹ ساله خود با استوارت تاونسند پایان داد.

به ورزشهای فوتبال و بسکتبال علاقه زیادی دارد. همچنین تیم بسکتبال محبوبش، همچون بسیاری از ستارگان هالیوود، لس آنجلس لیکرز است.
تصویر یک گل را روی پای راستش و یک ماهی را پشت پای راستش خالکوبی کرده‌است.
در ژوئیه ۲۰۰۹، در طی سفرش به خارج از آمریکا، به یک بیماری معده با ویروسی ناشناخته دچار شد و پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان و استراحت در خانه، بهبود پیدا کرد.

همچون افرادی چون لئوناردو دی کاپریو و بیلی باب تورنتون، شارلیز نیز دچار بیماری اختلال وسواسی جبری است.

در سال ۲۰۰۵، وقتی مادرش ازدواج کرد، منابع به اشتباه گزارش دادند که شارلیز قرار است ازدواج کند. به همین دلیل عکاسان زیادی به خانه وی هجوم آوردند. بسیاری نیز با بالگرد بالای منزل وی پرواز کردند تا از مراسم فیلمبرداری کنند که بعداً متوجه شدند اشتباه کرده‌اند. شارلیز نیز از این اتفاق بسیار ناراحت شده بود.

ناگهان تعداد زیادی بالگرد پیدا شدند. در ابتدا قابل درک بود اما چیزیکه باعث تعجب من شد، این بود که بعد از اینکه متوجه شدند این عروسی من نیست، باز هم به کار خود ادامه دادند و نرفتند. واقعاً کار زشت و ناشایستی بود

در روز ۱۴ مارس ۲۰۱۲، از طریق سخنگوی وی اعلام شد که شارلیز، پسری بنام «جکسون» را به فرزندی قبول کرده است. ۲ روز بعد خود شارلیز در یک برنامه رادیویی اعلام کرد که «جکسون» ۴ ماهه است.