نوزاد هوش‌اش را از مادرش به ارث می‌برد نه پدرش

دانشمندان می‌گویند ژن به ارث رسیده از مادر میزان هوش فرزندان را تعیین می‌کند و پدر در این زمینه نقش و تاثیری ندارد.

به گفته دانشمندان٬ ژن‌های هوش بر کروموزوم ایکس حمل می‌شوند و زنان دو کروموزوم ایکس دارند و مردان تنها یک کروموزوم ایکس.

اضافه بر این٬ دانشمندان می‌گویند که ژن‌ها برای عملکردهای شناختی پیشرفته که از پدران به ارث می‌رسند ممکن است به طور خودکار غیرفعال شوند.

به گزارش روزنامه ایندیپندنت٬ دانشمندان در این زمینه مطالعات آزمایشگاهی بر روی موش‌هایی با اصلاحات ژنتیک انجام دادند و متوجه شدند که موش‌هایی با دوز اضافی از ژن مادر دارای سرها و مغزهای بزرگ‌تری هستند و بدن‌های ریزتری دارند. اما موش‌هایی با ژن اضافی از پدر مغزها و سرهای کوچک‌تر و بدن‌های بزرگ‌تری دارند.

محققان سلول‌هایی که تنها از مادر و یا پدر به ارث می‌رسند را در ۶ بخش مغز موش شناسایی کردند؛ این ژن‌ها کارکردهای مختلف شناختی از جمله عادت‌های غذایی و یا حافظه را کنترل می‌کنند.

سلو‌ل‌هایی با ژن‌های پدری در بخش‌هایی از سیستم لیمبیک یا سامانهٔ عصبی احساسی انباشته بودند. این بخش در عملکردهایی همانند سکس٬ تغذیه و خشم درگیر هستند.

محققان اما هیچ ژن پدری در غشا مغزی ندیدند؛ جایی که پیشرفته‌ترین عملکرد شناختی همانند استدلال٬ تفکر٬ زبان و برنامه‌ریزی انجام می‌شود.

منتقدان شاید بگویند که عملکرد مغز انسان و موش ممکن است شبیه هم نباشد؛ بررسی‌هایی که پیشتر در این زمینه انجام شده شاید بتواند این منتقدان را قانع کند. محققان دانشگاه گلاسگو در بریتانیا رویکرد انسانی‌تری برای بررسی هوش داشتند.

آنها با ۱۲ هزار و ۶۸۶ نفر در سنین ۱۴ تا ۲۲ سال هر سال از سال ۱۹۹۴مصاحبه کردند و پرسش‌های مختلفی درباره میزان تحصیلات این افراد٬ موقعیت اجتماعی آنها و… مطرح کردند.

در آن مطالعه نیز محققان به این نتیجه رسیدند که بهترین بهره هوشی افراد آی‌کیویی بود که از مادر آنها به ارث رسیده بود.

هرچند تحقیقات نشان می‌دهند که ژن تنها عامل تعیین‌کننده در هوش افراد نیست و تخمین زده می‌شود حدود ۴۰ تا ۶۰ درصد هوش ارثی باشد و بقیه به شرایط محیطی فرد بستگی دارد.

محققان می‌گویند مادران همچنین نقش مهمی در بخش غیرژنتیک هوش ایفا می‌کنند. برخی مطالعات نشان می‌دهند که پیوند امن بین مادر و کودک به میزان هوش فرزند گره خورده است.

محققان دانشگاه واشنگتن در آمریکا به این نتیجه رسیدند که پیوند احساسی امن بین مادر و کودک برای رشد بخش‌هایی از مغز ضروری است.

آنها پس از مطالعه رابطه گروهی از مادران و فرزندانشان برای ۷ سال به این نتیجه رسیدند کودکانی که از حمایت عاطفی برخوردار بودند و به نیازهای فکری آنها پاسخ داده شده بود به طور متوسط ده درصد هیپوکامپ بزرگتری در مقایسه با کودکانی داشتند که مادرانشان از نظر عاطفی از آنها دور بودند.

هیپوکامپ بخشی از مغز است که با حافظه٬ یادگیری و پاسخ‌ به اضطراب در ارتباط است.

پیوند محکم با مادر به فرزندان احساس امنیت روانی می‌دهد و به آنها این امکان را می‌دهد که جهان را کاوش کنند و برای حل مشکلات٬ احساس اعتماد به نفس داشته باشند.