راهنمای کامل سفر به تاجیکستان از سفر با قطار و زمینی تا مکان‌های دیدنی

واژهٔ تاجیکستان از دو بخش «تاجیک» و «ستان» تشکیل شده‌است که به معنای «سرزمین تاجیک‌ها» است. پایتخت تاجیکستان شهر دوشنبه است و زبان رسمی آن فارسی تاجیکی است، گرچه زبان روسی نیز کاربرد گستردهٔ بازرگانی و حکومتی دارد. یکای پول تاجیکستان، سامانی نام دارد. دولت تاجیکستان برای بزرگداشت خاندان سامانیان، نام پول رایج خود را «سامانی» گذارده است. این کشور در سال ۱۳۷۰ هجری خورشیدی (۱۹۹۱) با فروپاشی شوروی، استقلال یافت.

سرزمین سغد باستان که سرزمین کنونی تاجیکستان را دربر می‌گیرد، در زمان داریوش یکم به جزئی از امپراتوری هخامنشی تبدیل شد. پس از یورش اسکندر مقدونی، تاجیکستان به ترتیب جزئی از پادشاهی‌های سلوکی، دولت یونانی باختر، تخارستان، کوشانیان، ساسانیان، هفتالیان و خیونان بود.

در سال ۷۱۵ میلادی (در زمان امویان)، این سرزمین به تصرف عرب‌ها درآمد و مردم تاجیک دین اسلام را پذیرفتند. پس از اسلام تاجیکستان تبدیل به مهد زبان پارسی دری و فرهنگ و علوم گوناگون شد.

در سدهٔ دهم میلادی، سامانیان اولین حکومت مستقل ایرانی پس از اسلام در این منطقه تشکیل شد. پس از سقوط سامانیان با اتحاد غزنویان و قراخانیان پس از تاجیکستان به ترتیب جزئی از حکومتهای قراخانیان، خوارزمشاهیان، ایلخانان مغول و تیموریان شد. پس از سقوط تیموریان تا سدهٔ نوزدهم میلادی حکومت‌های مختلف ازبک کنترل این سرزمین را در دست داشتند، البته نادر شاه افشار پادشاه ایران برای دورهٔ کوتاهی آن را به تصرف خود درآورد. در سدهٔ نوزدهم شمال تاجیکستان (خجند) جزئی از خانات خوقند، و جنوب تاجیکستان جزئی از خانات بخارا بود. خانات بخارا در سال ۱۲۴۵ خورشیدی (۱۸۶۶ میلادی)، و خانات خوقند در سال ۱۲۴۷ (۱۸۶۸ میلادی)، زیر سلطهٔ روسیه تزاری درآمدند.

پس از انقلاب اکتبر، تاجیکستان ابتدا بخشی از جمهوری ازبکستان در اتحاد جماهیر شوروی بود تا اینکه در سال ۱۳۰۷ (۱۹۲۸ م)، جمهوری سوسیالیستی شوروی تاجیکستان به عنوان جزئی از اتحاد جماهیر شوروی) تشکیل شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱)، تاجیکستان به استقلال دست یافت.

کمی پس از استقلال تاجیکستان در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱ میلادی)، جنگ داخلی پنج ساله‌ای بین دولت تحت حمایت مسکو از یک سو و اسلامگرایان (به رهبری عبدالله نوری) درگرفت.

در این جنگ، حدود ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تن کشته و حدود ۱٫۲ میلیون نفر بی‌خانمان شدند. در ۲۷ ژوئن ۱۹۹۷ میلادی با وساطت سازمان ملل متحد، پیمان صلح به امضای دو طرف رسید.

اطلاعات کلی درباره ی تاجیکستان
پایتخت دوشنبه
بزرگترین شهر دوشنبه
نوع حکومت جمهوری
زبان رسمی تاجیک
مساحت ۱۴۳,۱۰۰ کیلومتر مربع
جمعیت ۷,۹۹۵,۷۵۴ تخمین ۲۰۱۰
واحد پول سامانی (TJS)
منطقه ی زمانی UTC+5
پیش شماره تلفن +۹۹۲
دامنه ی اینترنتی .tj

مسافت و اختلاف زمانی تاجیکستان (Distance & Local Time)
فاصله و اختلاف زمانی تهران و دوشنبه (ایران و تاجیکستان)
مسافت تهران تا دوشنبه ۱۵۶۱٫۸ کیلومتر است.
طول پرواز از تهران تا دوشنبه حدود ۲ ساعت می باشد.
دوشنبه ۱ و نیم ساعت از تهران جلوتر است، یعنی ساعت ۱۲ در تهران معادل ساعت ۱:۳۰ در دوشنبه است.

جشن ها و تعطیلات رسمی تاجیکستان (Tajikistan Celebrations)
اول ژانویه، سال نو
۲۳ فوریه، روز ارتش
۸ مارس، روز جهانی زن
۱ می، روز کارگر
۹ می، روز پیروزی
۹ سپتامبر، روز استقلال
۱۴ اکتبر، روز تشکیل جمهوری تاجیکستان

آب و هوای تاجیکستان (Tajikistan Weather)
تاجیکستان دارای آب و هوای خاصی است که در آن تفاوت بین گرمای شب و روز و تابستان و زمستان قابل ملاحظه است. باران آن ناچیز و آسمان در بیشتر روزهای سال صاف است. بر پایه داده های آماری، در سال ۲۱۰۰ تا ۳۱۶۵ ساعت آفتابدارد.

جغرافیای تاجیکستان (Tajikistan Geography)
تاجیکستان یا جمهوری تاجیکستان کشوری در آسیای میانه است. این کشور از جنوب با افغانستان، از غرب با ازبکستان، از شمال با قرقیزستان، و از شرق با چین همسایه است. تاجیکستان یک کشور محاط در خشکی است که در گذشته راه ابریشم از آن گذر می‌کرده است. پهناوری تاجیکستان ۱۴۳٬۱۰۰ کیلومتر مربع (۹۵ام) است. تاجیکستان کشوری کوهستانی و پر بارش است و منابع آب فراوانی دارد.
تاجیکستان دارای رودهای بسیاری است. شمار رودهایی که طول آن ها از ۱۰ کیلومتر تجاوز می‌کند به ۹۴۷ می رسد. رودهای مهم آن عبارتند از سیر دریا (سیحون)، آمودریا (جیحون)، رودخانه زرافشان، رود پنج، رودخانه مرغاب، سرخ آب، کافرنهان و رود وخش. در مجموع طول ۹۴۷ رودخانه تاجیکستان بیش از ۲۸٫۰۰۰ کیلومتر است. همچنین در تاجیکستان ۱٫۳۰۰ مرداب، جمعا به مساحت ۷۰۵ کیلومتر مربع وجود دارد. بزرگترین مرداب کشور قراکول نام دارد.
در تاجیکستان هر ولایت (معادل استان در تقسیمات کشوری ایران) به چندین ناحیه (معادل شهرستان در تقسیمات کشوری ایران) و هر ناحیه به چندین جماعت دهات (معادل دهستان در تقسیمات کشوری ایران) و هر جماعت به چندید ده (معادل روستا در تقسیمات کشوری ایران) تقسیم می‌گردد. در سال ۱۳۸۸ تاجیکستان دارای یک ولایت مختار، دو ولایت، ۱۷ شهر، ۴۸ ناحیه (از آن جمله ۱۳ ناحیه تابع پایتخت) و ۵۴ شهرک بود.

پول و اقتصاد تاجیکستان (Tajikistan Economy)
تولید ناخالص داخلی تاجیکستان در میان کشورهای آسیای مرکزی از همه کمتر است. کوهستانی بودن آن سبب شده تنها هفت درصد از خاک آن قابل استفاده باشد. پنبه مهمترین محصول کشاورزی آن است. این کشور از تنوع مواد معدنی برخوردار است، اما مقادیر آن ها اندک است. در حال حاضر تقریبا دو سوم جمعیت آن در فقر به سر می‌برند. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۰۶ میلادی ۹٫۵۲۱ میلیارد دلار بود. نرخ بیکاری در این کشور ۱۲ درصد است و ۶۴ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در تاجیکستان در سال ۲۰۰۶ میلادی ۱۱٫۹ درصد بود.
این کشور منابع اندکی از نفت دارد و روزانه ۲۵۲٫۸ بشکه نفت تولید می‌کند. شرکای صادرات تاجیکستان که به آلومینیوم، برق، پنبه، میوه و سبزیجات محدود می‌شود، کشورهای هلند (۴۰٫۷ درصد)، ترکیه (۳۱٫۷ درصد)، ایران (۵٫۴ درصد)، ازبکستان (۴٫۸ درصد) و روسیه (۴٫۷ درصد) هستند. واردات به تاجیکستان بیشتر از کشورهای روسیه (۲۴٫۶ درصد)، قزاقستان (۱۰٫۸ درصد)، ازبکستان (۱۰٫۲ درصد)، چین (۸٫۶ درصد) و آذربایجان (۸ درصد) است.

فرهنگ مردم تاجیکستان (Tajikistan Culture)
تاجیک‌ها اقوام آریایی هستند که هزاره‌ی دوم پیش از میلاد مسیح در آسیای میانه و باختر (بلخ امروزی) مستقر شدند. ریشه‌ی نیاکانی تاجیک‌ها به ایرانیان شرقی یعنی باختری‌ها، سغدی‌ها، پرنی‌ها و داها می‌رسد، این به این معناست که نیاکان تاجیک‌ها در عهد باستان به زبان پارسی کهن یعنی زبان کهن ایرانی جنوب غربی سخن نمی‌گفتند، بلکه زبان های شرقی ایرانی نظیر سغدی، باختری، خوارزمی، سکایی و دیگر زبان ها رایج بودند. کاربرد زبان پارسی (دری) توسط تاجیک‌ها به دوران گسترش امپراتوری ساسانیان و متعاقبا انقراض آن به وسیله‌ی تازیان مسلمان بر می‌گردد که موجب شد تعداد زیادی از پارسی ها به آسیای میانه و حتی به چین پناه ببرند.
تاریخ و فرهنگ تاجیکستان با ایران اشتراکات بسیاری دارد. در دوران پیش از اسلام، تاجیکستان جزئی از شاهنشاهی ایران بود. پس از اسلام، سرزمین خراسان بزرگ (از جمله تاجیکستان) زنده کننده فرهنگ ایرانی و به وجود آورنده زبان فارسی دری بود که جانشین زبان پهلوی شد. نخستین شاعران پارسی زبان از این ناحیه به پا خاستند، به ویژه رودکی، که پدر شعر فارسی محسوب می‌گردد. در نخستین سده‌های هجری، خراسان و ماوراالنهر مهد تمدن و علوم اسلامی بودند و بزرگانی مانند ابن سینا و فارابی را در خود پرورند. حکومت سامانی نیز از تاجیکستان برخاسته است.
از دیدگاه ظاهری، بیشتر تاجیک‌ها متعلق به نژاد مدیترانه‌ای هستند که شاخه‌ای از نژاد سفید (قفقازی) محسوب می‌شود. با این که بیشتر تاجیک‌ها دارای مو و چشمان تیره با پوست گندم‌گون تا سپید هستند، رنگ مو و چشمان روشن در بین آنان کمیاب نیست، به ویژه در مناطق کوهستانی مانند بدخشان. برخی از تاجیک‌های آسیای میانه دارای آمیزه‌ی ترکی-مغولی هستند، در حالی که تاجیک‌های کوهستان نشین مناطق دور افتاده بیشتر به باشندگانی می‌مانند که پیش از تازش و مهاجرت ترکان و مغولان می‌زیسته‌اند. همچنین اقلیت کمی از تاجیک‌های افغانستان دارای آمیزه‌ی ترکی-مغولی (شاید به دلیل آمیزش با هزاره‌ها و یا ازبک‌ها) هستند.

زبان مردم تاجیکستان (Tajikistan Language)
زبان تاجیک‌ها فارسی است که در افغانستان، دری و در تاجیکستان، تاجیکی نامیده می‌شود. فارسی زبانی هندواروپاییاز شاخه‌ی هندوایرانی و زیر شاخه‌ی زبان‌های ایرانی است. فارسی تاجیکی زاده‌ی زبان فارسی است که همراه با دری از لهجه‌های شرقی فارسی محسوب می‌شوند. در تاجیکستان، زبان روسی نیز در امور دولتی و تجاری به طور گسترده کاربرد می‌شود.
در سال ۱۳۰۷ خط تاجیکستان از فارسی به لاتین تغییر کرد و در دهه ۱۳۲۰ نیز این بار خط سیریلیک (روسی) برای نگارش فارسی تاجیکی رسمی شد. این تغییر خط ها از عربی به لاتین و سیریلیک به اجبار و به دستور سران شوروی در همه‌ی جمهوری‌های مسلمان شوروی برای بریدن ارتباط آن ها با گذشته‌شان انجام شد. پس از استقلال تاجیکستان، بسیاری در این کشور برصدد آمدند که خط خود را به خط نیاکان (فارسی) بازگرداند، اما تاکنون اقدامی جدی در این باره صورت نگرفته است و مشکلاتی در راه این کار وجود دارد.

مذهب مردم تاجیکستان (Tajikistan Religion)
دین بیش از ۹۰٪ مردم تاجیکستان، اسلام است که ۹۵٪ آن ها سنی حنفی، ۵٪ شیعه که غالبا شیعه اسماعیلی و کمتر از ۱٪ شیعه دوازده امامی هستند. شیعیان بیشتر در بدخشان زندگی می کنند. علاوه بر این، جوامع کوچک یهودی (مشهور به یهودیان بخارایی) از دوران باستان در شهرهای سمرقند و بخارا و به تعداد کمتر در شهرهای هرات و کابل و جاهای دیگر زیسته‌اند. با توجه به ظهور مبلغین مسیحی در آسیای میانه از زمان فروپاشی شوروی، جمعیت تاجیکان مسیحی تقریبا وجود دارد. غیر از این ادیان، اقلیت های زردتشتی، بودایی و بهائیت نیز در تاجیکستان زندگی می کنند. طریقت نقشبندیه تصوف نیز در تاجیکستان وجود دارد.

غذای مردم تاجیکستان (Tajikistan Food)
غذاهای تاجیکستان تلفیقی از غذاهای آسیای میانه و افغانستان و پاکستان است و غذاهای روسی نیز در این کشور نفوذ کرده اند. اگر شما علاقه مند به تجربه غذاهای مختلفی هستید، تاجیکستان جای خوبی است.

برخی از غذاهای تاجیکستان
Plov: غذای ملی تاجیکستان شامل برنج، گوشت و هویج
شیشلیک (شیش کباب): کباب هایی که بر روی ذغال پخته می شوند، مانند گوشت گاو، گوسفند، مرغ و جیگر
سوپ توشبرا
سوپ اوگرا شامل رشته و خامه و پنیر
دلمه: برگ های درخت انگور که در داخل آن گوشت و چیزهایی می گذارند و بخار پز می کنند
شوربو: سوپی شامل سبزیجات به همراه گوشت گاو یا گوسفند همراه با پیاز
Damalama: نوعی خورشت که گوشت گاو یا گوسفند در آب خود پخته می شود
خاش: سوپی شامل پاها و ماهیچه های گوسفند

غذاهای سنتی مردم تاجیکستان در ماه رمضان
از میان انواع غذاهای مردم تاجیکستان در ماه رمضان، نشالا، آتاله و شیرچایی جایگاه ویژه ای در دسترخان یا سفره هر تاجیک دارد که با توجه به مناطق و اقلیم های مختلف، این غذاها تفاوت هایی با هم دارند. این غذاها از نظر کیفیت بسیار مناسب و همزمان از نظر هضم سبک هستند.
نشالا که از روغن ریشه یک نوع گیاه کوهی، آب شکر و سفیده تخم مرغ تنها در ماه مبارک تهیه می شود، هنگام شام و همچنین سحر صرف می شود و در هر دو مورد نیز هیچ مشکلی برای دستگاه هاضمه ایجاد نمی کند. تهیه نشالا در ماه رمضان به دلیل خوشمزه و مقوی بودن آن بسیار فراگیر است، اما تهیه نشالا بسیار سخت است و هر کسی به راحتی نمی تواند آن را بپزد.

اتاله (یک نوع سوپ) نیز از غذاهای سبک است که آن نیز با شیوه خاص و در هر منطقه تاجیکستان به شکل خاص آن محل پخته می شود. مثلا در شهر دوشنبه و نواحی مرکزی تاجیکستان، اتاله با استفاده از آرد، شکر و روغن زرد تهیه می شود. این غذا عمدتا با توجه به نیاز غذایی بزرگسالان که دستگاه هاضمه شان در ماه مبارک رمضان حساس است، آماده می شود. تاجیک ها با توجه به زود هضم، کم هزینه و مقوی بودن این غذاها، آن ها را در رمضان مصرف می کنند.

غذای دیگری که در ماه مبارک رمضان، علاقه مندان زیادی دارد، شیرچایی است که تاجیک ها آن را تنها در سحر استفاده می کنند. شیرچایی نسبت به دو نوع غذای دیگر خیلی ساده و سریع آماده شده و برای تهیه آن از شیر، کمی چایی خشک و روغن زرد یا کره استفاده می شود.
قرت آب (غذایی با استفاده از کشک)، شکرآب (با استفاده از پیاز، گوجه فرنگی و سبزی و گاهی کمی روغن گیاهی)، آش بریده (آش رشته)، آش پلو، اوگرا، ماست آبه برخی دیگر از انواع خوردنی های معمول در تاجیکستان است که در ماه رمضان کدبانو های تاجیک با حوصله خاص برای سفره افطاری تهیه می کنند.

گذاشتن انواع میوه هایی که در تاجیکستان می رویند از جمله سیب، انار، انگور، هلو، هندوانه و خربزه نیز بر سر سفره رمضان معمول است.
به دلیل سرد و مرطوب بودن اقلیم تاجیکستان خرمای سیاه و قهوه ای در این کشور تولید نمی شود، به همین دلیل میزان واردات این محصول از ایران و کشورهای عربی به تاجیکستان در ماه رمضان افزایش می یابد.
نان تنک یا چپاتی (لواش)، فطیر، کلیچه، گردچه، چگلدک، سمبوسه، سله از انواع خوردنی هایی است که تاجیک ها از آرد تهیه کرده و در سفره افطار و سحری این ماه از آن استفاده می کنند.

تاجیکستان در طول تاریخ بخشی از ایران بود و همچنان یک مکان مهم برای شکوفایی فرهنگ و زبان فارسی به شمار می رود. از شهرهای تاجیکستان می توان به ولایت خجند اشاره کرد که قدمتی به اندازه تاریخ تمدن بشری دارد. این شهر یکی از استان های بزرگ و تاریخی درشمال تاجیکستان امروزی و مهد فرهنگ و ادب تاجیکستان است و شخصیت های بزرگ دینی، عرفانی، ادبی و سیاسی فراوانی در آن بالیده اند. نواحی بزرگی مانند قوقند، فرغانه، استروشن، پنجه کینت، مست شاه و اسفره که قدمت چند هزار ساله دارند، در اطراف این استان قرار گرفته اند. در افسانه ها بنا نهادن شهر خجند را به کی خسرو نسبت داده و آن را عروس دنیا خوانده اند. خجند بر کرانه چپ رود سیردریا در آغاز دره فرغانه قرار گرفته است. ابن بلخی می گوید: فیروز فرزند یزدگرد این شهر را بنا نهاده و دیوار ۵۰ فرسنگی خجند مرز ایران و توران بوده است.

از دیگر شهرهای تاجیکستان بدخشان است که شامل پاره ای از شمال خاوری افغانستان و جنوب خاوری تاجیکستان می شود. بدخشان در سروده های شاعران فارسی زبان به کیفیت لعل خویش معروف بوده است. اکثریت ساکنان این منطقه را تاجیکان تشکیل داده و به زبان دری حرف می زنند. در بدخشان تاجیکستان زبان های دیگری به نام زبان های پامیری از خانواده زبان های خراسانی هنوز زنده هستند و مردم به آنها تکلم می کنند. بدخشان همچنین علاوه بر لعل دارای کوه های بلند و رودخانه های خروشان، دره ها و جنگل های سرسبز است. تاجیکستان سرزمینی کوهستانی، سرسبزو پربارش است که منابع آب فراوانی نیز در آن به چشم می خورد. این کشور در منطقه ای مرتفع واقع شده است که ۹۳ درصد آن را کوهستان های بلند رشته کوه های تیان شان، حصار و پامیر پوشانده، اما در شمال آن، منطقه پست فرغانه وجود دارد و همین اختلاف سطح نیز از جاذبه های آن محسوب می شود.

در این سرزمین یخچال های طبیعی بسیاری نیز وجود دارند که از منابع آب منطقه به شمار می روند. همچنین رودهای باستانی پرآبی در این وادی روانند که برخی از آنها شامل سیردریا یا سیحون و آمودریا یا جیحون می شوند. در این اقلیم ۱۳۰۰ مرداب یا تالاب نیز وجود دارد که بزرگ ترین آنها تالاب، «قراکول» است که در پامیر شرقی واقع شده است. در این سرزمین همچنین چشمه های آب معدنی بسیاری وجود دارد که از جمله آنها می توان به استراحتگاه های خواجه آب گرم، یوراز، شاهمیری، کلتوچ، زمرد، گرم چشمه و...اشاره کرد. از نکته های جالب توجه دیگر این کشور، بادهای محلی است که در دره های این سرزمین تحت تاثیر اختلاف ارتفاع به وجود می آیند و به بادهای کوهستانی معروف هستند. از مهم ترین این بادها، بادهای گرم و خشک است که در تابستان و پاییز در تمامی دره فرغانه می وزد، در جنوب تاجیکستان نیز بادی به نام باد افغانی می وزد که شهرت محلی دارد.

علاوه بر همه اینها، جمهوری تاجیکستان به دلیل داشتن منابع طبیعی و جغرافیایی خاص از جمله مناطق کوهستانی و جنگلی، دره های پهناور، رودها و چشمه های پراکنده و پوشش گیاهی متنوع، زیستگاه گونه های جانوری به ویژه حیوانات وحشی نادر و منحصر به فرد، پرندگان، آبزیان و دارای شکارگاه های گوناگون است. گونه های حیوانات وحشی موجود در این سرزمین، عبارتند از: خرس قهوه ای، بز کوهی سیبری، گوسفند وحشی آفریقایی، پلنگ آسیایی، تذرو هیمالیایی، گرگ تبتی، گراز، شغال، خرگوش و پرندگانی مانند کبک دری، تیهو، کبوتر، عقاب و ... . در رودخانه ها و تالاب های تاجیکستان نیز حدود ۴۰ گونه ماهی دیده می شود.

این سرزمین همچنین دارای جنگل های انبوه در نواحی سرنه حصار، دشت میدان، سنگوار، کمراب، چهل دختران و... است که به دقت حفاظت و نگهداری می شوند. یکی دیگر از زیبایی های طبیعی این کشور کوهستان فان است که در شمال غربی آن و در استان سغد در رشته کوه پامیر آلای قرار گرفته است. این کوهستان بین زرافشان و شمال منطقه قیصر است و غرب منطقه آرچی میدان نیز جزئی از کوهستان فان است.

قله های کوهستان فان معمولا بیشتر از پنج هزار متر ارتفاع دارند و معروف ترین آنها قله های چپدره، بادخانه، ماریا، میرعلی و زندان هستند. حوزه اسکندرکول یکی دیگر از دیدنی های این کوهستان است که تنوع درخت و بوته های پیرامون آن از مهم ترین انگیزه های سفر گردشگران به این منطقه محسوب می شود. در این میان بازدید از موزه تاجیکستان نیز خالی از لطف نیست. این موزه در سال ۲۰۱۰ میلادی به مناسبت دهمین سالگرد استقلال تاجیکستان تاسیس شده است. جالب ترین و عظیم ترین اثر موزه، مجسمه ۲۰ متری بودای خوابیده ای است که سبب شگفتی هر بازدیدکننده ای می شود.

و اما الزامات ورود و اقامت در این مملکت از این قرار هستند:

تحصیل روادید برای سفر به این کشور جهت اتباع کشورمان الزامی است. بر این اساس هموطنان می توانند از نمایندگی این کشور در تهران نسبت به اخذ روادید اقدام کنند. صدور روادید برای اتباع ایرانی معمولا آسان و توسط سفارت این کشور در تهران انجام می شود، ولی مسافر باید طی ۷۲ ساعت پس از ورود به تاجیکستان (اگر در هتل نباشد) محل اقامت خود را در اداره اتباع بیگانه ثبت کند. ضمنا کسانی که بدون روادید وارد شوند برای مدت یک هفته و با هزینه ۳۰ دلار روادید در فرودگاه برای آنان صادر می شود. پرواز از تهران و همینطور مشهد به سمت فرودگاه بسیار کوچک دوشنبه برقرار است، اما برای داشتن سفری زمینی به سوی تاجیکستان باید از ترکمنستان و ازبکستان گذشت. در طول سفر در این کشور مشکلی از نظر محل اقامت وجود نخواهد داشت؛ چرا که درکل در تاجیکستان و دوشنبه به نسبت گردشگران و میهمانان، هتل و مهمانخانه های زیادی وجود دارد. در ضمن امکان اجاره خانه یا آپارتمان مبله به صورت روزانه نیز وجود دارد که تقریبا روزی ۳۰ دلار یا ۳۵ دلار برای آپارتمان ها باید پرداخت. خانه نیز به نسبت وسایل و زیر بنا ۵۰ دلار یا بیشتر برای گردشگران هزینه برمی دارد.

President Emomali Rahmon

نمایی از دوشنبه پایتخت تاجیکستان

بازار دوشنبه