ایذه کجاست؟ معرفی کامل شهر ایذه
ایذه شهری از توابع بخش مرکزی و مرکز شهرستان ایذه در شرق استان خوزستان قرار دارد.ایذه با شهرستانهای باغملک ، مسجد سلیمان و اندیکا و با استان چهارمحال و بختیاری هممرز است. شهرستان ایذه در جنوب غرب ایران است که پیشینه تاریخی آن بنا بر پژوهشهای انجام شده. وجود آثار و سنگ نبشتههای باستانی مربوط به دوران ایلامیان میباشد.
جمعیت : ۲۰۰٬۴۵۶ نفر در سرشماری سال ۱۳۹۵
جغرافیای طبیعی : ارتفاع ۸۴۷
آبوهوا : میانگین بارش سالانه ۷۶۰ میلیمتر
پیششمارهٔ تلفن : ۰۶۱–۴۳۶
شناسهٔ ملی خودرو : ایران۲۴ ی
کد آماری :۱۲۷۴
نام قدیمی ایذه انشان بود ایذه، شهر نگارکندههای سنگی و صخرهای ایران نام نهاده شدهاست. به محلی این شهر مال امیر نیز نامیده میشود. ایذه همچنین پایتخت حکومت اتابکان لُر بزرگ بودهاست.آبوهوا : میانگین بارش سالانه ۷۶۰ میلیمتر
پیششمارهٔ تلفن : ۰۶۱–۴۳۶
شناسهٔ ملی خودرو : ایران۲۴ ی
کد آماری :۱۲۷۴
نامها
شهر ایذه از روزگار باستان تا امروز به نامهای ایزج، ایذه، اوجا، آیا پیر، آنزان، انشان، ایگه، اریگ، ایج، مالمیر یا مال امیر خوانده شدهاست. همچنین میگویند در دوران عیلامی به شهر ایذه «آنزان» میگفتند؛ بعدها به «اینز» و «ایزج» و «ایزه» تبدیل یافتهاست. به علاوه به دلیل وجود زیجهای بسیار در این ناحیه، این شهر به نام اریگ یا ایج خوانده میشدهاست. به عقیده برخی از محققین این شهر در هزاره سوم پیش از میلاد «انزان» نامیده میشد و مرکز ایالت انزان بودهاست. میتوان ایذه را تغییر شکل یافته «انزان» عیلامی نیز دانست.
آثار باستانی
یاشوسن به گفته بعضی مورخان همان محل قصر شوسن مذکور در تورات است که در ایذج بوده. لایارد، عالم انگلیسی مدتی از عمر خود را در ایذه گذرانید. ۱۴ مورد آثار باستانی مربوط به سلسلههای ماقبل میلاد در آن وجود دارد از جمله ایلامیها. از دیگر آثار معروف باستانی این شهرستان میتوان اشکفت سلمان و کول فرح و خنگ اژدر یا روستای شمی و… نام برد لازم است ذکر شود که مجسمه ایاپیر از روستای شمی کشف شدهاست. پل ایذج یکی دیگر از آثار باستانی ایذه میباشد، این پل از شگفتیهای قابل توجه تاریخی است، زیراجنس آن ازسنگ و ملات ساروج بوده و بر روی بستر رودخانهای خشک و بسیار عمیقی بنا شدهاست. شیرهای سنگی بردشیر نیز از آثار باستانی ایذه بهشمار میروند که البته نمونههای بسیاری در دیگر نقاط بختیاری یافت میشود. اما متأسفانه در این شهر علیرغم آثار باستانی فراوان موزهای وجود ندارد. موزهای که میتواند معرف فرهنگ و پیشینه این سرزمین با تمدن باشد.
اماکن جهانگردی
علیرغم آب وهوای مساعد، وجود پتانسیلهای طبیعی و تاریخی گردشگری نظیر:آثار باستانی اشکفت سلیمان (اشکفت سلمان)
آثار باستانی کول فرح
آثار باستانی خونگ اژدر
دشت سوسن با چشمههای فراوان
بردگوری (گوردخمههای)مربوط به ایران باستان
منطقه توریستی تفریحی زراس (حاشیه سد کارون ۳)
پلهای دوقلوی کارون جایگزین پل قدیم شالو
تالاب میانگران
منطقه توریستی تفریحی حاشیه دریاچه سد و نیروگاه کارون سه
منطقه توریستی تفریحی گلزار
منطقه توریستی تفریحی دشت مرغا
منطقه توریستی تفریحی مال آقا
منطقه زیارتی امامزاده عبدالله
منطقهٔ تفریحی کوه سفید
سد کارون ۳
امامزاده چهل تنان درشمال دهدز
پارک جنگلی بلوط بلند
کهباد یک
منطقه تفریحی شیمن
صنایع دستی وقالی بختیاری
بافت قالی وقالیچههای بختیاری از دیرباز در ایذه، مانندسایرمناطق بختیاری رونق داشتهاست. قالی بختیاری نوعی قالی کهن ایرانی است که در آن از نقشهای حیوانات همچون بز کوهی (کل، پازن)و کبک و… در کنار نقش گل و بوته بهره گرفته میشود البته عمده شهرت قالیهای بختیاری به دلیل بکارگیری اشکال هندسی و ذهنی باف همراه بارنگ و پشم والیاف طبیعی در آن است
از دیگر صنایع دستی ایذه میتوان گلیم بافی، نمد مالی، گیوه دوزی، چوقابافی، شیرسنگی تراشی و… نام برد.
Izeh (Persian: ايذه, also Romanized as Īz̄eh; also known as Malāmir, Izaj, and Malemir) is a city in and the capital of Izeh County, Khuzestan Province, Iran. At the 2006 census, its population was 103,695, in 20,127 families.
Izeh has temperate weather in spring and summer, although in winter it is usually the coldest city in the Khuzestan province. Izeh is populated by Bakhtiari People, a tribe living in the northern part of the Khuzestan area. It is an agricultural rather than an industrial city. The foremost product is rice (locally called Berenj) that mostly comes from Susan, Sheyvand, Meydavood and Chitanbe.
Izeh also has mines of rocks and minerals. It is famous for its dam and ancient monuments that are located in Kul-e Farah, Eshkaft-e Salman, Khongazhdar, Tagh e Tavileh, Shir-e Sangi (Stone Lion cemetery), Shahsavar relief, Khong e Kamalvand, Khong e Ajdar, Khong e Yaralivand, ghalesard village (Qalesard), and Sheyvand relief.
In 2018, the city was reportedly taken over by protesters.
History
In the Elamite period it was known as Ayapir and sometimes Ayatem. Arabs called the town as Idhaj. The local dynasty of Lor Atabakan the Greats (Atabakan-e-Lor-e-Bozorg) renamed it in Malemir or Malmir ("king’s house" or "capital"). This name has been used until 1935 when with government’s approval, it is changed again to Izeh.
منبع : fa.wikipedia.org