اچدیآر (HDR) چیست؟
تصویربرداری دامنه دینامیک بالا (به انگلیسی: High dynamic range imaging) یا اچدیآر (به انگلیسی: HDR) در پردازش تصویر، گرافیک کامپیوتری و عکاسی به مجموعهای از تکنیکهایی گفته میشود که نسبت به روشهای معمول، امکان وجود دامنه دینامیک روشنایی بیشتری بین نقاط تاریک و روشن را فراهم میکنند. هدف این تکنیکها نمایش دقیق دامنه شدتهای نور موجود در صحنههای طبیعی است.عکسهای اچدیآر با ترکیب چند عکس به وجود میآیند؛ برای هر عکس اچدیآر، باید چند عکس با کادر کاملاً یکسان تهیه کرد (معمولا ۳ یا ۵ عکس) و هر عکس باید با نوردهی خاصی گرفتهشده باشد؛ به این ترتیب که یک عکس با نوردهی معمولی و بقیهٔ عکسها با نوردهی دو پله کمتر و بیشتر.
هدف از عکاسی اچدیآر، افزایش محدودهٔ دینامیکی است و با ترکیب محدوده دینامیکی محدود عکسها، به عکسی با محدوده دینامیکی بزرگ، که اچدیآر نامیده میشود دست پیدا میکنیم. نکتهٔ مهم این است که محدوده دینامیکی قالب RAW به مراتب بزرگتر از JPG است، در نتیجه لازم است که برای عکاسی اچدیآر از قالب RAW استفاده شود. این فناوری در نسل جدید تلویزیونها نیز مشاهده میشود که باعث مشاهده کیفستهای هر چه بیشتر است.
High-dynamic-range imaging (HDRI) is a high dynamic range (HDR) technique used in imaging and photography to reproduce a greater dynamic range of luminosity than is possible with standard digital imaging or photographic techniques. The aim is to present a similar range of luminance to that experienced through the human visual system. The human eye, through adaptation of the iris and other methods, adjusts constantly to adapt to a broad range of luminance present in the environment. The brain continuously interprets this information so that a viewer can see in a wide range of light conditions.
HDR images can represent a greater range of luminance levels than can be achieved using more "traditional" methods, such as many real-world scenes containing very bright, direct sunlight to extreme shade, or very faint nebulae. This is often achieved by capturing and then combining several different, narrower range, exposures of the same subject matter. Non-HDR cameras take photographs with a limited exposure range, referred to as LDR, resulting in the loss of detail in highlights or shadows.
The two primary types of HDR images are computer renderings and images resulting from merging multiple low-dynamic-range (LDR) or standard-dynamic-range (SDR) photographs. HDR images can also be acquired using special image sensors, such as an oversampled binary image sensor.
Due to the limitations of printing and display contrast, the extended luminosity range of an HDR image has to be compressed to be made visible. The method of rendering an HDR image to a standard monitor or printing device is called tone mapping. This method reduces the overall contrast of an HDR image to facilitate display on devices or printouts with lower dynamic range, and can be applied to produce images with preserved local contrast (or exaggerated for artistic effect).
ویژگی HDR
با استفاده از این تکنیک با بیشینه کردن میزان کنتراست تصاویر و امکان ایجاد تمایز رنگها میتوان نزدیکترین رنگها که در تصاویر غیر HDR از هم قابل تشخیص نیستند برای بیننده قابل مشاهده گردد. در این تکنولوژی از عملکرد چشم انسان و عنبیه در تنظیم نور و رنگهای ورودی به چشم الگو گرفته شدهاست که با تمایز دادن رنگها از یکدیگر دستورات را به مغز صادر میکند و باعث میشود تا فرد بتواند اختلاف رنگهای جزیی را از هم تشخیص دهد.
فایل HDR
وقتی چند فایل عکس را با یکدیگر تلفیق میکنیم، حاصل فایلی است با عمق ۳۲ بیتی. فایلهای معمولی عکس معمولاً دارای عمق بیت ۸ یا ۱۶ بیت هستند یعنی در هر کانال رنگ دارای دو به توان ۸ یا ۱۶ بیت اطلاعات میباشند. عمق بیت بیشتر فایلهای HDR این امکان را میدهد که بهتر بتوان اطلاعات روشنایی و رنگ را پروسس نمود
با استفاده از این تکنیک با بیشینه کردن میزان کنتراست تصاویر و امکان ایجاد تمایز رنگها میتوان نزدیکترین رنگها که در تصاویر غیر HDR از هم قابل تشخیص نیستند برای بیننده قابل مشاهده گردد. در این تکنولوژی از عملکرد چشم انسان و عنبیه در تنظیم نور و رنگهای ورودی به چشم الگو گرفته شدهاست که با تمایز دادن رنگها از یکدیگر دستورات را به مغز صادر میکند و باعث میشود تا فرد بتواند اختلاف رنگهای جزیی را از هم تشخیص دهد.
فایل HDR
وقتی چند فایل عکس را با یکدیگر تلفیق میکنیم، حاصل فایلی است با عمق ۳۲ بیتی. فایلهای معمولی عکس معمولاً دارای عمق بیت ۸ یا ۱۶ بیت هستند یعنی در هر کانال رنگ دارای دو به توان ۸ یا ۱۶ بیت اطلاعات میباشند. عمق بیت بیشتر فایلهای HDR این امکان را میدهد که بهتر بتوان اطلاعات روشنایی و رنگ را پروسس نمود