زولبیا چیست؟ تاریخچه زولبیا
زولبیا نوعی شیرینی است که معمولاً همراه با بامیه و گوشفیل به فروش میرسد. از مواد اولیه این نوع شیرینی میتوان به ماست و نشاسته و خمیرمایه اشاره کرد که بعد از ترش شدن و به اصطلاح ورآمدن آن را به آرد اضافه میکنند. معمولاً در ماه رمضان مصرف زولبیا و بامیه نسبت به دیگر ماههای سال بیشتر میشود. تولید و مصرف این شیرینی در گستره وسیعی از جهان شامل شرق آسیا، خاورمیانه و شمال آفریقا رواج دارد.Jalebi, also known as zulbia, is a sweet popular food in some parts of South Asia, West Asia, North Africa, and East Africa. It is made by deep-frying maida flour (plain flour or all-purpose flour) batter in pretzel or circular shapes, which are then soaked in sugar syrup. They are particularly popular in Iran and in the Indian subcontinent.
This dessert can be served warm or cold. They have a somewhat chewy texture with a crystallized sugary exterior coating. Citric acid or lime juice is sometimes added to the syrup, as well as rose water. Jalebi is eaten with curd or rabri (North India) along with optional other flavours such as kewra (scented water).
This dish is not to be confused with similar sweets and variants like imarti and chhena jalebi.
Jalebi is believed to be derived from a similar dish of West Asia. According to Hobson-Jobson, the word jalebi is derived from the Arabic word zulabiya or the Persian zolbiya, the name for a similar dish. In Christian communities in West Asia, it is served on the Feast of the Theophany (Epiphany), often with dry sugar and cinnamon or confectioners sugar. In Iran, where it is known as zolbiya, the sweet was traditionally given to the poor during Ramadan. A 10th century cookbook gives several recipes for zulubiya. There are several 13th century recipes of the sweet, the most accepted being mentioned in a cookbook by Muhammad bin Hasan al-Baghdadi.
The dish was brought to Medieval India by Persian-speaking Turkic invaders. In 15th century India, jalebi was known as Kundalika or Jalavallika. Priyamkarnrpakatha, a work by the Jain author Jinasura, composed around 1450 CE, mentions jalebi in the context of a dinner held by a rich merchant. Gunyagunabodhini, another Sanskrit work dating before 1600 CE, lists the ingredients and recipe of the dish; these are identical to the ones used to prepare the modern jalebi.
Ernest A Hamwi, a Syrian immigrant to the United States, is believed to have used the Persian version zalabia as an early ice cream cone.
نام
«زولبیا» در اصل «زلیبی یا زلبی» تغییر یافته واژه «صلیبی» میباشد چون به شکل صلیبی که دور آن یک دایره میکشیدهاند ساخته میشده. این شیرینی در مناطق جنوب ایران هنوز هم با نام «زلیبی» شناخته میشود.زولبیا" (در فارسی و عربی) یا جلبی (در فارسی دری و هندی)
«زولبیا» در اصل «زلیبی یا زلبی» تغییر یافته واژه «صلیبی» میباشد چون به شکل صلیبی که دور آن یک دایره میکشیدهاند ساخته میشده. این شیرینی در مناطق جنوب ایران هنوز هم با نام «زلیبی» شناخته میشود.زولبیا" (در فارسی و عربی) یا جلبی (در فارسی دری و هندی)
تاریخچه
تاریخ زولبیا را تا سال ۱۴۵۰ میلادی در هندوستان پیگیری کردهاند. تاریخ ناصری به زولبیا اشاره شده که به عنوان هدیه نزد ناصرالدین شاه نیز آورده شدهاست. نمیتوان زمان مشخصی برای پیدایش زولبیا بامیه اعلام کرد و تنها منبع آن، تجارب و گفتههای استادان قدیمی این حرفه است. حتی برخی از استادان قدیمی، زولبیا و بامیه را مربوط به زمان شاه عباس میدانند. با توجه به اینکه در برخی از شهرها مواد شیرینی همچون کشمش و خرما موجود نبود و برای بردن این مواد به شهرهای دیگر نیز مشکلات نظیر خراب شده این مواد غذایی وجود داشت تولید زولبیا و بامیه در شهرهایی که از مواد شیرینی وجود نداشت گسترش پیدا کرد.
تاریخ زولبیا را تا سال ۱۴۵۰ میلادی در هندوستان پیگیری کردهاند. تاریخ ناصری به زولبیا اشاره شده که به عنوان هدیه نزد ناصرالدین شاه نیز آورده شدهاست. نمیتوان زمان مشخصی برای پیدایش زولبیا بامیه اعلام کرد و تنها منبع آن، تجارب و گفتههای استادان قدیمی این حرفه است. حتی برخی از استادان قدیمی، زولبیا و بامیه را مربوط به زمان شاه عباس میدانند. با توجه به اینکه در برخی از شهرها مواد شیرینی همچون کشمش و خرما موجود نبود و برای بردن این مواد به شهرهای دیگر نیز مشکلات نظیر خراب شده این مواد غذایی وجود داشت تولید زولبیا و بامیه در شهرهایی که از مواد شیرینی وجود نداشت گسترش پیدا کرد.