محله محمودیه تهران کجاست؟ همه چیز درباره محله‌ی مرفه‌نشین Mahmoodieh
محمودیه به محله‌ای مرفه‌نشین در شمال شهر تهران گفته می‌شود که از شمال به محله زعفرانیه، از جنوب به بزرگراه چمران و چهارراه پارک وی، از شرق به خیابان ولی‌عصر و اراضی حاج محمود کشتکار و از غرب به محله اوین سعادت آباد محدود می‌شود. محلهٔ محمودیه تا حدودی به تجریش نزدیک است. این محله نسبتاً مرتفع است و در بلندی ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد. محمودیه از ثروتمندترین محلات تهران می‌باشد که بسیاری از رجال سیاسی و ثروتمندان تهران در آن ساکنند.
صفحه محمودیه در سایت foursquare.com
محمودیه از اولین مناطق شمیرانات بود که در دههٔ ۵۰ میلادی توسط افراد ثروتمند و با نفوذ برای زندگی انتخاب شد. اگرچه این محله از دیرباز محل سکونت افراد ثروتمند بوده، اما بافت این محله هیچ وقت پر زرق و برق نبوده‌است. بعضی افراد سرمایه‌دار که ترجیح می‌دادند سرمایهٔ خود را جهت خودنمایی به کار نبرند در این منطقه ساکن می‌شدند. به همین دلیل است که در این ناحیه خانه‌هایی در زمینهای پهناور و وسیع با باغ‌هایی زیبا، آمیخته با معماریِ غنی به چشم می‌خورد و این محله در مقایسه با محله‌های مرفه‌نشینِ مشابه مانند الهیه و نیاوران، دارای کم‌تر خانه‌هایی با چشم‌انداز مدرن و پر زرق و برق است و بسیاری از خانه‌های این محله دارای نماهای اغراق‌آمیز نمی‌باشند. می‌توان گفت که در این محله ماهیتِ سرمایه و ثروت در قالب ویلاهای مدرن و ساختمان‌هایی با نماهای بُرُنز و مرمر نمود پیدا نمی‌کند؛ بلکه در محمودیه از قدیم عمارت‌های باغ‌مانند و سرسبز مورد توجه بوده‌است.
به همان دلایل ذکر شده در بالا، محلهٔ محمودیه در گذشته به عنوان یک مکانِ شیک بین محله‌های متمولِ تهران مطرح نبوده و خوشبختانه از موجِ ساخت و سازهای بی‌رویه و گران‌قیمت در شمال تهران در دههٔ ۹۰ در امان بوده‌است و کم‌تر آسیب دیده‌است. اگرچه این الگو در چند سال اخیر تغییر نموده‌است و این بافتِ سنتی و سرسبز و ویلاهای درون آن آرام‌آرام جای خود را به برج‌های مسکونی پر زرق و برق می‌دهند.
گلی ترقی نویسندهٔ شهیر ایرانی در این محله بزرگ شده‌است و بازتاب خاطرات خود در این محله را در بعضی کارهای خود ارائه داده‌است.
تاریخچه
محمودیه در گذشته شامل آبادی و باغ‌هایی بوده‌است که در دو کیلومتری جنوب غربی تجریش واقع بوده‌است.در خصوص زمان شکل‌گیری و وجه تسمیهٔ این محله دو عقیده وجود دارد:
۱-این محله در زمان رضاشاه پهلوی به وجود آمده‌است و شخصی به نام محمودیه ساکن قدیمی این محله بوده که در زمان شکل‌گیری این محل زحمات بسیار زیادی برای این محله کشیده‌است.
۲-در زمان محمد شاه قاجار، پدر ناصرالدین شاه، در این محله قصری برای شاه ساخته شد که نامش را محمدیه گذاشتند. اما این قصر به شاه وفا نکرد و به محض اینکه شاه وارد قصر جدیدش شد دار فانی را وداع گفت و قصر محمدیه متروکه ماند. این محدوده قبل از آن عباسیه نام داشت و دلیلش آن بود که به وزیر محمد شاه به نام حاج میرزا آقاسی که نام کوچکش عباس بود تعلق داشت. بعدها محمدرحیم خان علاءالدوله باغ عباسیه را خرید و به نام پسرش محمود خان احتشام‌السلطنه (محمود علامیر) آنجا را محمودیه نامید و بعد از آن نیز بخش‌هایی از زمینهای محمودیه را حاج محمدحسین امین‌الضرب، تاجر ثروتمند عصر ناصرالدین شاه خریداری کرد و در سال ۱۳۷۹ اولین کارخانه مولد برق جهت روشنایی محمودیه در چهار راه دکتر حسابی توسط حاج محمود کشتکار تأسیس گردید.
این محله در گذشته یک میدان‌گاه به نام توتستان کشتکار و همچنین یک یخچال طبیعی به نام یخچال کشتکار داشته‌است که متأسفانه از آن‌ها هیچ اثری باقی نمانده‌است.
اماکن مهم
محمودیه شامل فروشگاه‌ها و پاساژهای لوکس مختلفی است که از گران‌ترین مراکز خرید تهران به‌شمار می‌آیند. مشهورترین پاساژ این محله، پاساژ محمودیه می‌باشد که گران‌ترین مرکز خرید ساعت در شهر تهران و قطب ساعت‌های لوکس این شهر است.پالادیوم مال هم از مراکز خرید گران و بزرگ تهران است.سفارت کشور مالزی در این محله و در کوچهٔ چنگیزی واقع شده‌است. همچنین سفارت کشور زیمبابوه، سفارت کشور ژاپن و سفارت کشور اسلوواکی در این محله و در خیابان مقدس اردبیلی واقع شده‌اند و سفارت کشور ساحل عاج نیز در این منطقه و در خیابان تیر قرار دارد.
از سال ۱۳۹۶ مصاحبه‌ها و ملاقات‌های مراجعه‌کنندگان به سفارت فرانسه جهت اخذ ویزا در پاساژ پالادیوم در محله محمودیه انجام خواهد شد.
خیابان‌های مهم محمودیه
از خیابان‌های مهم این محله می‌توان به خیابان محمودیه، خیابان مقدس اردبیلی (پیراسته)، الف، ب و جیم نام برد.بانک‌ها
بانک‌های مختلفی نظیر بانک ملی، بانک شهر، بانک ملت، بانک آینده،بانک صادرات، بانک تجارت، بانک سپه، بانک پاسارگاد و بانک پارسیان در این محله دارای شعبه هستند.
گسل محمودیه
محلهٔ محمودیه بر روی گسلی به همان نام قرار گرفته‌است. گسل محمودیه به طول حداقل ۱۱ کیلومتر و امتداد شرقی-غربی، در گستره محمودیه تا پایان بزرگراه چمران و شمال هتل استقلال دیده می‌شود. این گسل به همراه گسل‌های نیاوران و گسل شمال تهران (که تجریش، زعفرانیه، الهیه و فرمانیه را در بر می‌گیرد) منطقهٔ شمیرانات و به‌طور کلی شمال تهران را به یکی از حساس‌ترین نقاط این شهر به هنگام زلزله بدل کرده‌است.
نام محمودیه در اسناد ویکی لیکس
در گزارشی که از اسناد ویکی‌لیکس منتشر شده، نام محمودیه به همراه الهیه و فرمانیه به عنوان یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق شمیرانات ذکر شده‌است. در این گزارش ذکر شده که این مناطق شیکترین و ثروتمندترین مناطق تهران هستند که در چند سال گذشته پیشرفت و توسعهٔ زیادی داشته‌اند
در گزارشی که از اسناد ویکی‌لیکس منتشر شده، نام محمودیه به همراه الهیه و فرمانیه به عنوان یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق شمیرانات ذکر شده‌است. در این گزارش ذکر شده که این مناطق شیکترین و ثروتمندترین مناطق تهران هستند که در چند سال گذشته پیشرفت و توسعهٔ زیادی داشته‌اند
Mahmoodieh or Mahmoodiyeh is an affluent residential area in Tehran, located south of Zaferaniyeh, bordering Valiasr Avenue on the east side, Velenjak on the west, and Chamran expressway to the south. The area is in close proximity to Tajrish.
Mahmoodieh was one of Shemiran"s first areas to be used as a year-round residence by rich and affluent classes of the time (1950s). Although it has long been home to the wealthy, the type residing there have never been the flashy kind (e.g. the nouveau riche or courtiers), but rather people of old money and business tycoons who preferred not to show off, and thus while many houses are built in large plots of land, and have lovely gardens combined with rich architecture, most look relatively modest and have less extravagant facades, compared to those later built in Elahiyeh or Niyavaran. It could be said that here the essence of money is not reflected as "wedding cake style" villas and trendy bronze-marble facades but in the size of mansions and wealth of botany.
Also for the very same reason, it has never been famous as a "fashionable" place amongst the upper class areas and fortunately, less damaged by waves of mass development of expensive residences in northern Tehran, during the 1990s, although that pattern is now changing rapidly with demolition of several villas, which are in turn replaced with residential towers.
