معرفی کامل شرکت خودروسازی رنو فرانسه (Renault)
رنو، (به فرانسوی: Renault) شرکت خودروسازی فرانسوی است، که در زمینه طراحی، ساخت و توزیع کلاسهای مختلف خودرو، وسایل نقلیه تجاری، کامیون، تریلر، تراکتور، اتوریل، اتوبوس و خودروهای برقی فعالیت مینماید. دفتر مرکزی این شرکت در شهر بولوین-بیانکور، فرانسه قرار دارد.شرکت رنو در سال ۲۰۱۱ پس از گروه فولکسواگن و پژو سیتروئن بهعنوان سومین خودروساز اروپا شناخته شد. این شرکت هماکنون در رتبه نهم از بزرگترین شرکتهای خودروسازی جهان قرار دارد.
شرکت رنو مالک اکثریت سهام شرکت رومانیایی داچیا، شرکت ترکیهای اویاک-رنو، شرکت کرهای رنو سامسونگ موتورز و شرکت ایرانی رنو پارس میباشد. این شرکت همچنین ۴۳٫۴٪ درصد از سهام شرکت ژاپنی نیسان و ۲۵٪ درصد از شرکت روسی آوتوواز را نیز در اختیار دارد. در حال حاضر کارلوس غصن در جایگاه مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره رنو، عملأ سکان رهبری این شرکت فرانسوی را در دست دارد. وی همین مناصب را نیز در شرکت ژاپنی نیسان برعهده دارد.
این دو کمپانی پس از مشارکت در راهاندازی گروه رنو-نیسان آلیانس، هماکنون در قالب این گروه، بهعنوان چهارمین خودروساز بزرگ جهان، شناخته میشوند. دولت فرانسه با در اختیار داشتن ۱۵٪ درصد از سهام رنو، بزرگترین سهامدار آن محسوب میشود.
شرکت رنو فعالیت گستردهای نیز در مسابقات اتومبیلرانی و موتوراسپرت داشته و تیم فرمول یک رنو در طول سالهای گذشته، یکی از موفقترین تیمهای فرمول یک بودهاست.
تاریخچه
کارآفرین و صنعتگر فرانسوی؛ لوئی رنو (تصویر بالا : Louis Renault in 1903) بنیانگذار شرکت رنو میباشد، که نخستین اتومبیل او رنو تیپ ای نام داشت و در سال ۱۸۹۸ ساخته شد. شرکت رنو به طور رسمی در سال ۱۸۹۹ توسط لوئی رنو و برادرانش (مارسل و فرناند) با نام رنو فررس با یک سرمایه کوچک تأسیس شد.
در ابتدای دهه ۱۹۰۰ میلادی، رنو ابداع جعبه دنده رانش مستقیم (به انگلیسی: Direct Drive) را به نام خود ثبت کرد. با گسترش سریع شرکت، فروش سالانه آنها بالا گرفت و با توسعه نیروی کار در سال ۱۹۰۲ توانستند وسعت کارخانه را به ۷٫۵۰۰ متر مربع گسترش دهند. در همان سال، لوئی اقدام به ساخت اولین موتور تحت نام تجاری رنو، با چهار سیلندر و ۲۴ اسب بخار نمود و خیلی زود بعد از آن امتیاز موتور توربو را برای او دربرداشت.
در سال ۱۹۰۳ در مسابقهای که بین پاریس و مادرید انجام شد، در اثر تصادف، مارسل رنو در سن ۳۱ سالگی درگذشت. در این تصادف ۶ نفر کشته و ۱۵ نفر دیگر نیز آسیب دیدند. در این سال (۱۹۰۳) فرناند رنو، شروع به دایر کردن شبکه فروش محصولات رنو و تأسیس شرکت تجاری در خارج از فرانسه، در کشورهای انگلستان، بلژیک، ایتالیا، آلمان و اسپانیا نمود.
در سال ۱۹۰۵ این شرکت، سفارشی برای ساخت ۲۵۰ دستگاه تاکسی دریافت کرد، که این قرارداد، در عمل، رنو را از یک کارگاه، به یک کارخانه تولید انبوه و سازنده شماره یک فرانسه تیدیل نمود. در سال ۱۹۰۷ در حدود نیمی از تاکسیهای شهر لندن، رنو بودند. در سال ۱۹۱۹ لوئی رنو در صنایع اتومبیل اروپا بطور جداگانه در میان رقیبان آمریکایی رخنه کرد و با آنها به رقابت پرداخت.
در طول جنگ جهانی اول، رنو نقش مهمی را ایفا میکرد، که دو واقعه آن روزها، قابل توجه بودند: نخست واقعه تاکسیهای وارنه؛ که به ۵۰۰ دستگاه تاکسی رنو اشاره دارد، که در خلال جنگ جهانی اول، برای حمل سربازان در پاریس استفاده شدند. دوم تانک سبکی که در سال ۱۹۱۷ طراحی شد و نقش کلیدی در پیروزی متفقین ایفا نمود.
در پایان جنگ رنو با کارخانههایی در بلژیک، انگلستان و اسپانیا، کماکان، تولیدکننده اصلی خودرو در فرانسه محسوب میشد. در سال ۱۹۴۰ پس از آنکه فرانسه به اشغال آلمان درآمد، لوئی رنو از ساختن تانک برای آلمان نازی سر باز زد و آلمانها کنترل کارخانه را در دست گرفته و شروع به ساخت کامیونهای بارکش نمودند.
در آن زمان دولت موقت جمهوری فرانسه، لوئی رنو را، متهم به همکاری با آلمانها کردند و بعد از آزادسازی ویشی فرانسه در سال ۱۹۴۴ وی را دستگیر نمودند و در زندان فرزنه، محبوس کردند. وی در اوضاع آشفته آن روزها، در سال ۱۹۴۵ در حالی که منتظر محاکمه خود بود، در زندان درگذشت.
در اول ژانویه ۱۹۴۵ در پی حکم ژنرال دوگل، بر اساس اتهامی اثبات نشده، کمپانی از لوئی رنو سلب امتیاز گردید و کارخانه رنو، ملی اعلام شد. این شرکت، برای ۵۰ سال بعدی، تحت کنترل دولت باقی ماند. فلسفه اصلی تغییر نیافت و ابداعات متعددی همچنین در دنیای مسابقات نیز عرضه شد.
این شرکت در سال ۱۹۹۰ کارخانجات ماک را خریداری کرد و در حال حاضر نیز مالک آن میباشد. رنو در سال ۱۹۹۹ معادل، ۴۵٪ درصد از سهام نیسان را خرید و ۱۵٪ درصد سهام خود را به نیسان داد. در همین سال سامسونگ نیز به رنو پیوست و با مشارکت دو شرکت رنو سامسونگ موتورز راهاندازی شد.
در سال ۲۰۰۰ قراردادی بین ولوو و رنو امضا شد که با واگذاری ۲۰٪ درصد سهام ولوو به این شرکت، رنو حضور فعالی در ساخت کامیون پیدا کرد. در سال ۲۰۰۱ ساخت دوچرخههای کوهستانی و خیابانی را آغاز کرد و مشارکت رنو و نیسان سبب شد که نیسان به سود دهی بیشتری برسد.
رنو در سال ۲۰۰۵ با رانندگی فرناندو آلونسو به قهرمانی مسابقات فرمول یک دست یافت و در سال ۲۰۰۹ شروع به طراحی و ساخت خودروهای الکتریکی کرد. رنو با مشارکت فرانس تلکوم اولین تولیدکننده اتومبیل «آدیس لاین» با سیستم ماهوارهای بوده و مدل «ول ساتیس» رنو به عنوان بی صداترین اتومبیل جهان شناخته شده است. دفتر مرکزی رنو در بیلانکورت واقع شده و بیش از ۱۲۴ هزار نفر در ۱۱۸ کشور دنیا برای رنو کار میکنند.
سهامداران
در فهرست زیر سهامداران عمده شرکت رنو، در انتهای سال مالی ۲۰۱۱ با ذکر درصد مالکیت هر یک، درج شده است.
رنو در ایران
اسناد تأسیس رنو پارس به تاریخ ۱۶ مارس ۲۰۰۴ توسط رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل رنو، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، مدیرعاملهای وقت شرکتهای پارس خودرو، ایران خودرو و سایپا به امضاء رسید. از این تاریخ، فعالیت رنو پارس بعنوان یک شرکت مشارکتی، که مسئولیت هماهنگی و همکاری میان رنو و صنعت خودروسازی ایران را به عهده دارد، آغاز گردید.
تا سال ۲۰۱۶ مدلهای زیر از رنو در ایران یا مونتاژ میشوند یا مونتاژ میشدهاند و یا به ایران وارده شده اند:
رنو ۴ توقف تولید
رنو ۵ توقف تولید
رنو ۲۱ توقف تولید
رنو تندر ۹۰
رنو مگان
رنو ساندرو
رنو لتیتود
رنو کولیوس
رنو لاگونا کوپه
رنو اسکالا
رنو فلوئنس
رنو اسپرت
رنو ترافیک
برخی خودروهایی که با برند رنو در ایران موجود میباشند، در قالب سیکیدی توسط شرکت رنو به کارخانجات سه شرکت ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو تحویل داده میشود و فرایند مونتاژ آنها تحت نظارت رنو پارس انجام میگیرد. برخی دیگر از مدل های رنو نیز بصورت سی بی یو از طریق نمایندگی رسمی این شرکت در ایران، یعنی شرکت نگین خودرو به بازار عرضه می شود.
محصولات شرکت رنو تراکس نیز که از شرکتهای تابعه اسبق رنو میباشد و شامل کامیون و اتوبوس است، توسط شرکت رنو تراکس ایران و شرکت شهاب خودرو، در ایران مونتاژ میشوند.
کارآفرین و صنعتگر فرانسوی؛ لوئی رنو (تصویر بالا : Louis Renault in 1903) بنیانگذار شرکت رنو میباشد، که نخستین اتومبیل او رنو تیپ ای نام داشت و در سال ۱۸۹۸ ساخته شد. شرکت رنو به طور رسمی در سال ۱۸۹۹ توسط لوئی رنو و برادرانش (مارسل و فرناند) با نام رنو فررس با یک سرمایه کوچک تأسیس شد.
در ابتدای دهه ۱۹۰۰ میلادی، رنو ابداع جعبه دنده رانش مستقیم (به انگلیسی: Direct Drive) را به نام خود ثبت کرد. با گسترش سریع شرکت، فروش سالانه آنها بالا گرفت و با توسعه نیروی کار در سال ۱۹۰۲ توانستند وسعت کارخانه را به ۷٫۵۰۰ متر مربع گسترش دهند. در همان سال، لوئی اقدام به ساخت اولین موتور تحت نام تجاری رنو، با چهار سیلندر و ۲۴ اسب بخار نمود و خیلی زود بعد از آن امتیاز موتور توربو را برای او دربرداشت.
در سال ۱۹۰۳ در مسابقهای که بین پاریس و مادرید انجام شد، در اثر تصادف، مارسل رنو در سن ۳۱ سالگی درگذشت. در این تصادف ۶ نفر کشته و ۱۵ نفر دیگر نیز آسیب دیدند. در این سال (۱۹۰۳) فرناند رنو، شروع به دایر کردن شبکه فروش محصولات رنو و تأسیس شرکت تجاری در خارج از فرانسه، در کشورهای انگلستان، بلژیک، ایتالیا، آلمان و اسپانیا نمود.
در سال ۱۹۰۵ این شرکت، سفارشی برای ساخت ۲۵۰ دستگاه تاکسی دریافت کرد، که این قرارداد، در عمل، رنو را از یک کارگاه، به یک کارخانه تولید انبوه و سازنده شماره یک فرانسه تیدیل نمود. در سال ۱۹۰۷ در حدود نیمی از تاکسیهای شهر لندن، رنو بودند. در سال ۱۹۱۹ لوئی رنو در صنایع اتومبیل اروپا بطور جداگانه در میان رقیبان آمریکایی رخنه کرد و با آنها به رقابت پرداخت.
در طول جنگ جهانی اول، رنو نقش مهمی را ایفا میکرد، که دو واقعه آن روزها، قابل توجه بودند: نخست واقعه تاکسیهای وارنه؛ که به ۵۰۰ دستگاه تاکسی رنو اشاره دارد، که در خلال جنگ جهانی اول، برای حمل سربازان در پاریس استفاده شدند. دوم تانک سبکی که در سال ۱۹۱۷ طراحی شد و نقش کلیدی در پیروزی متفقین ایفا نمود.
در پایان جنگ رنو با کارخانههایی در بلژیک، انگلستان و اسپانیا، کماکان، تولیدکننده اصلی خودرو در فرانسه محسوب میشد. در سال ۱۹۴۰ پس از آنکه فرانسه به اشغال آلمان درآمد، لوئی رنو از ساختن تانک برای آلمان نازی سر باز زد و آلمانها کنترل کارخانه را در دست گرفته و شروع به ساخت کامیونهای بارکش نمودند.
در آن زمان دولت موقت جمهوری فرانسه، لوئی رنو را، متهم به همکاری با آلمانها کردند و بعد از آزادسازی ویشی فرانسه در سال ۱۹۴۴ وی را دستگیر نمودند و در زندان فرزنه، محبوس کردند. وی در اوضاع آشفته آن روزها، در سال ۱۹۴۵ در حالی که منتظر محاکمه خود بود، در زندان درگذشت.
در اول ژانویه ۱۹۴۵ در پی حکم ژنرال دوگل، بر اساس اتهامی اثبات نشده، کمپانی از لوئی رنو سلب امتیاز گردید و کارخانه رنو، ملی اعلام شد. این شرکت، برای ۵۰ سال بعدی، تحت کنترل دولت باقی ماند. فلسفه اصلی تغییر نیافت و ابداعات متعددی همچنین در دنیای مسابقات نیز عرضه شد.
این شرکت در سال ۱۹۹۰ کارخانجات ماک را خریداری کرد و در حال حاضر نیز مالک آن میباشد. رنو در سال ۱۹۹۹ معادل، ۴۵٪ درصد از سهام نیسان را خرید و ۱۵٪ درصد سهام خود را به نیسان داد. در همین سال سامسونگ نیز به رنو پیوست و با مشارکت دو شرکت رنو سامسونگ موتورز راهاندازی شد.
در سال ۲۰۰۰ قراردادی بین ولوو و رنو امضا شد که با واگذاری ۲۰٪ درصد سهام ولوو به این شرکت، رنو حضور فعالی در ساخت کامیون پیدا کرد. در سال ۲۰۰۱ ساخت دوچرخههای کوهستانی و خیابانی را آغاز کرد و مشارکت رنو و نیسان سبب شد که نیسان به سود دهی بیشتری برسد.
رنو در سال ۲۰۰۵ با رانندگی فرناندو آلونسو به قهرمانی مسابقات فرمول یک دست یافت و در سال ۲۰۰۹ شروع به طراحی و ساخت خودروهای الکتریکی کرد. رنو با مشارکت فرانس تلکوم اولین تولیدکننده اتومبیل «آدیس لاین» با سیستم ماهوارهای بوده و مدل «ول ساتیس» رنو به عنوان بی صداترین اتومبیل جهان شناخته شده است. دفتر مرکزی رنو در بیلانکورت واقع شده و بیش از ۱۲۴ هزار نفر در ۱۱۸ کشور دنیا برای رنو کار میکنند.
سهامداران
در فهرست زیر سهامداران عمده شرکت رنو، در انتهای سال مالی ۲۰۱۱ با ذکر درصد مالکیت هر یک، درج شده است.
سهامدار
دولت فرانسه ۱۵٫۰۱٪ درصد
نیسان ۱۵٪ درصد
دایملر آ گ ۳٫۱۰٪ درصد
کارکنان ۳٫۰۶٪ درصد
شناور ۶۲٫۴۶٪ درصد
دولت فرانسه ۱۵٫۰۱٪ درصد
نیسان ۱۵٪ درصد
دایملر آ گ ۳٫۱۰٪ درصد
کارکنان ۳٫۰۶٪ درصد
شناور ۶۲٫۴۶٪ درصد
رنو در ایران
اسناد تأسیس رنو پارس به تاریخ ۱۶ مارس ۲۰۰۴ توسط رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل رنو، رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، مدیرعاملهای وقت شرکتهای پارس خودرو، ایران خودرو و سایپا به امضاء رسید. از این تاریخ، فعالیت رنو پارس بعنوان یک شرکت مشارکتی، که مسئولیت هماهنگی و همکاری میان رنو و صنعت خودروسازی ایران را به عهده دارد، آغاز گردید.
تا سال ۲۰۱۶ مدلهای زیر از رنو در ایران یا مونتاژ میشوند یا مونتاژ میشدهاند و یا به ایران وارده شده اند:
رنو ۴ توقف تولید
رنو ۵ توقف تولید
رنو ۲۱ توقف تولید
رنو تندر ۹۰
رنو مگان
رنو ساندرو
رنو لتیتود
رنو کولیوس
رنو لاگونا کوپه
رنو اسکالا
رنو فلوئنس
رنو اسپرت
رنو ترافیک
برخی خودروهایی که با برند رنو در ایران موجود میباشند، در قالب سیکیدی توسط شرکت رنو به کارخانجات سه شرکت ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو تحویل داده میشود و فرایند مونتاژ آنها تحت نظارت رنو پارس انجام میگیرد. برخی دیگر از مدل های رنو نیز بصورت سی بی یو از طریق نمایندگی رسمی این شرکت در ایران، یعنی شرکت نگین خودرو به بازار عرضه می شود.
محصولات شرکت رنو تراکس نیز که از شرکتهای تابعه اسبق رنو میباشد و شامل کامیون و اتوبوس است، توسط شرکت رنو تراکس ایران و شرکت شهاب خودرو، در ایران مونتاژ میشوند.
Groupe Renault is a French multinational automobile manufacturer established in 1899. The company produces a range of cars and vans, and in the past has manufactured trucks, tractors, tanks, buses/coaches and autorail vehicles.
According to the Organisation Internationale des Constructeurs d"Automobiles, in 2016 Renault was the ninth biggest automaker in the world by production volume. The Renault–Nissan–Mitsubishi Alliance is the fourth-largest automotive group.
Headquartered in Boulogne-Billancourt, near Paris, the Renault group is made up of the namesake Renault marque and subsidiaries, Alpine, Automobile Dacia from Romania, Renault Samsung Motors from South Korea, and AvtoVAZ from Russia. Renault has a 43.4% controlling stake in Nissan of Japan, and a 1.55% stake in Daimler AG of Germany (since 2012, Renault manufactures engines for the Daimler"s Mercedes A-Class and B-Class cars). Renault also owns subsidiaries RCI Banque (automotive financing), Renault Retail Group (automotive distribution) and Motrio (automotive parts). Renault has various joint ventures, including Oyak-Renault (Turkey), Renault Pars (Iran). Carlos Ghosn is the current chairman and CEO. The French government owns a 19.73% share of Renault as of April 2015.
Renault Trucks, previously known as Renault Véhicules Industriels, has been part of Volvo Trucks since 2001. Renault Agriculture became 100% owned by German agricultural equipment manufacturer CLAAS in 2008.
Together Renault and Nissan invested €4 billion (US$5.16 billion) in eight electric vehicles over three to four years beginning in 2011.
Renault is known for its role in motor sport, particularly rallying, Formula 1 and Formula E. Its early work on mathematical curve modeling for car bodies is important in the history of computer graphics.
According to the Organisation Internationale des Constructeurs d"Automobiles, in 2016 Renault was the ninth biggest automaker in the world by production volume. The Renault–Nissan–Mitsubishi Alliance is the fourth-largest automotive group.
Headquartered in Boulogne-Billancourt, near Paris, the Renault group is made up of the namesake Renault marque and subsidiaries, Alpine, Automobile Dacia from Romania, Renault Samsung Motors from South Korea, and AvtoVAZ from Russia. Renault has a 43.4% controlling stake in Nissan of Japan, and a 1.55% stake in Daimler AG of Germany (since 2012, Renault manufactures engines for the Daimler"s Mercedes A-Class and B-Class cars). Renault also owns subsidiaries RCI Banque (automotive financing), Renault Retail Group (automotive distribution) and Motrio (automotive parts). Renault has various joint ventures, including Oyak-Renault (Turkey), Renault Pars (Iran). Carlos Ghosn is the current chairman and CEO. The French government owns a 19.73% share of Renault as of April 2015.
Renault Trucks, previously known as Renault Véhicules Industriels, has been part of Volvo Trucks since 2001. Renault Agriculture became 100% owned by German agricultural equipment manufacturer CLAAS in 2008.
Together Renault and Nissan invested €4 billion (US$5.16 billion) in eight electric vehicles over three to four years beginning in 2011.
Renault is known for its role in motor sport, particularly rallying, Formula 1 and Formula E. Its early work on mathematical curve modeling for car bodies is important in the history of computer graphics.