معرفی کامل شرکت خودروسازی بی ام دبلیو (BMW) + تاریخچه
بِ‌اِم‌وِ (Bayerische Motoren Werke AG) که کوتاه‌شدهٔ عبارتِ «بایِریشه موتورن وِرکه» است و در فارسی معمولاً بِم‌وِ تلفظ می‌شود، به‌معنای صنایع موتوریِ بایرن است، یک شرکت خودروساز آلمانی است، که از تولیدکنندگان به‌نام خودروهای لوکس و موتورسیکلت در جهان به‌شمار می‌آید. دفتر مرکزی این شرکت در شهر مونیخ قرار دارد.شرکت ب‌اِم‌وِ در سال ۱۹۱۶ توسط فرانتس یوزف پوپ تأسیس شد. این شرکت هم‌اکنون مالک شرکت‌های رولز-رویس موتور کارز و مینی است. در سال ۲۰۱۵ ب‌ام‌و بیش از دو میلیون و چهارصدهزار دستگاه وسیلهٔ نقلیه تولید کرد.
امروزه اکثریت سهام بِ‌اِم‌وِ در اختیار خانوادهٔ کوانْدْت قرار دارد (اشتفان کواندت ۲۹٪، و سوزان کوانْدْت کلاتن ۲۱٪). حدود نیمی از سهام این شرکت نیز در بازار بورس فرانکفورت در دسترس عموم سهامداران است.
بنا نهاده ۷ مارس ۱۹۱۶
بنیانگذاران فرانتس یوزف پوپ
دفتر مرکزی مونیخ، آلمان
محدودهٔ فعالیت جهانی
مدیر عامل نوربرت رایتهوفر
رئیس هیئت مدیره یواخیم میلبرگ
محصولات خودروی لوکس ،موتورسیکلت
درآمد 94.163 € میلیارد یورو (2016)
سود خالص 9.665 € میلیارد یورو (2016)
مجموع دارایی 188.535 € میلیارد یورو (2016)
کارکنان 124,729 نفر (2016)
شرکت‌های وابسته مینی، رولز-رویس موتور کارز برلیانس موتورز
وب‌گاه www.bmwgroup.com
بنیانگذاران فرانتس یوزف پوپ
دفتر مرکزی مونیخ، آلمان
محدودهٔ فعالیت جهانی
مدیر عامل نوربرت رایتهوفر
رئیس هیئت مدیره یواخیم میلبرگ
محصولات خودروی لوکس ،موتورسیکلت
درآمد 94.163 € میلیارد یورو (2016)
سود خالص 9.665 € میلیارد یورو (2016)
مجموع دارایی 188.535 € میلیارد یورو (2016)
کارکنان 124,729 نفر (2016)
شرکت‌های وابسته مینی، رولز-رویس موتور کارز برلیانس موتورز
وب‌گاه www.bmwgroup.com
تاریخچه
کارخانهٔ بِ‌اِم‌وِ در سال ۱۹۱۷ به‌عنوان یک کارخانهٔ تولید موتور هواپیما تأسیس شد. در سال ۱۹۱۸ و با پایان جنگ جهانی اول، کارخانه به دلیل قطع‌نامهٔ ورسای مجبور شد که بخش تولید موتور هواپیمای خود را متوقف کند. این کارخانه تا سال ۱۹۲۳ تنها موتورسیکلت می‌ساخت و با برداشته شدن تحریم‌ها در سال ۱۹۲۸ آغاز به تولید خودرو کرد.
نخستین خودروی تولیدی بِ اِم وِ، دیکسی بود، که بر پایه آستین ۷ و تحت لیسانس شرکت موتور آستین تولید شد.
نشان این کارخانه از شکل پره‌های ملخ در حال چرخش هواپیما الهام گرفته شده است. این نشان در سال ۱۹۲۹ مورد تأیید این کارخانه قرار گرفت.
عوامل زیادی در طراحی چنین نشانی تأثیر داشتند که در این میان می‌توان به پرچم ایالت باواریا که به رنگ آبی و سفید است و همچنین کارخانهٔ موتورسازی راپ که آن هم در باواریا بود و رنگ‌های آبی و سفید را در نشان خود به کار برده بود؛ اشاره کرد. نخستین موفقیت این شرکت تولید هواپیماهای IIa inline-six بود که در زمان پیکارهای جنگی ایجاد شد. در هنگامهٔ جنگ جهانی دوم نیز ب ام و دوباره دست به تولید هواپیما و موتورهای آن برای نیروی هوایی آلمان زد.
پس از جنگ دوم جهانی و مواجهه بخش خودروسازی کارخانه در سال ۱۹۵۹ با دشواری‌های مالی جدی، سهامداران باید تصمیم می‌گرفتند که تولید خودرو را ادامه دهند یا کارخانه را معلق کنند. آنها پس از بررسی‌ها، تصمیم گرفتند به کار خود ادامه دهند. بِ اِم وِ حق تولید خودرویی ایتالیایی به نام ایزو ایستا را خریداری نمود. تولید این خودروی کوچک با نیروی محرکهٔ موتورسیکلت‌های بِ اِم وِ باعث سود دهی و موفقیت نسبی دوبارهٔ کارخانه شد و آن را از ورشکستگی نجات داد. در همان سال بود که ۴۵٪ سهام این شرکت توسط خانواده کوانت خریداری شد و بقیه نیز به صورت عمومی به مردم واگذار شد.
بِ اِم وِ در سال ۱۹۶۶ کارخانهٔ هانس گلس واقع در دینگل فینگ آلمان را خریداری نمود. چنین رایج است که دلیل اصلی خریداری این کارخانه، دستیابی به دانش تولید تسمه تایم برای موتورهایی با میل سوپاپ در بالا، بوده است. از آن پس خودروهای گلس با آرم ب ام و عرضه می‌شد.
در سال ۱۹۹۲ ب ام و شروع به خریداری یک تأسیسات عظیم طراحی در کالیفرنیای آمریکا کرد که پیش از این متعلق به استودیو DesignworksUSA بود. تملک کامل این تأسیسات تا ۱۹۹۵ به طول انجامید.
بِ اِم وِ در سال ۱۹۹۴ گروه انگلیسی روور، شامل برندهای تولیدی روور، لندروور و ام جی را خریداری کرد. پس از شش سال زیاندهی شدید در سال ۲۰۰۰ بِ اِم وِ تصمیم به فروش روور گرفت. ام جی و روور به کنسرسیوم فینیکس و لندروور به شرکت فورد فروخته شد؛ ولی بِ اِم وِ در مقابل، حقوق مربوط به مینی و رولزرویس را به دست آورد.
در سال ۲۰۰۲ طراحی خودروهای بِ اِم وِ دچار تغییرات شدیدی شد. از آن جمله می‌توان به طرح‌های رادیکال بِ اِم وِ سری ۷ و بِ اِم وِ زد ۴ به وسیله کریس بنگل طراح ارشد معروف بِ اِم وِ اشاره کرد. در فوریه ۲۰۰۹ کریس بنگل اعلام کرد پس از هفده سال از بِ اِم وِ جدا خواهد شد. از آن زمان آدریان فن هایدونک هلندی که معاون و دست راست کریس بنگل به شمار می‌رفت در سمت رئیس بخش طراحی بِ اِم وِ جایگزین او شده است.
در ژانویه ۲۰۱۲ بِ اِم وِ توسط فوربز به عنوان خوشنام‌ترین برند خودرویی دنیا شناخته شد.
موتورهای ساخته شده توسط بِ اِم وِ با اختلافی فاحش مجموعاً دارندهٔ بیشترین عنوان موتور سال در رقابت معتبر بین‌المللی موتور سال می‌باشند.
گاهشمار
آغاز کار ب. اِم. وِ در سال ۱۹۱۳ توسط کارل فردریش رپ (Karl Friedrich Rapp) در کشور آلمان است.
در سال ۱۹۱۶ کمپانی بِ. اِم. وِ دست به ساخت موتورهای V۱۲ برای امپراتوری اتریش-مجارستان زد.
در سال ۱۹۱۷ کارل رپ از مدیریت کناره‌گیری کرد و فرانتس یوزف پوپ از کارخانه داران اتریشی جایگزین وی شد.
در سال ۱۹۱۸ کمپانی به نام بِ. اِم. وِ آ. گِ درآمد.
در سال ۱۹۱۹ بِ. اِم. وِ نخستین موتور موتورسیکلت خود را طراحی نمود که در موتورسیکلتی به نام ویکتوریا ساخت یک کمپانی در نورمبرگ به کار رفت.
در سال ۱۹۲۳ بِ. اِم. وِ نخستین موتور سیکلت خود را به نام اِر ۳۲ (R۳۲) تولید نمود، اِر ۳۲ موتوری ۵۰۰cc و هواخنک داشت.
در سال ۱۹۲۷ شرکت بِ. اِم. وِ نخستین خودروی سواری خود را تولید نمود و خودروساز گردید.
سهامداران
براساس اشخاص: • اشتفان کواندت ۱۷/۶۴٪ • یوهانا کواندت: ۱۶/۷٪ • سوزانا کلاتن: ۱۲/۶٪ • سهام آزاد عرضه‌شده در بورس: ۵۳/۳٪.
براساس نوع: • سرمایه‌گذاران استراتژیک: ۴۶/۷٪ • سرمایه‌گذاران صنعتی: ۴۰/۶٪ • بقیهٔ سرمایه‌گذاران: ۱۲/۷٪.
فرهنگ نامگذاری محصولات
بِ اِم وِ در نامگذاری محصولات خود شامل خودروها و موتورسیکلت‌ها به طور معمول از قواعدی استوار پیروی می‌کند. خودروهای بِ اِم وِ معمولاً با یک عدد سه رقمی که در ادامه یک یا دو حرف نیز آنرا دنبال می‌کند نامگذاری می‌شوند. بدینصورت که رقم اول مشخص کنندهٔ سری(که در فارسی اتاق هم خوانده می‌شود) خودروست و دو رقم بعدی نشانگر حجم تقریبی موتور آن. از مجموعه حروفی که در ادامهٔ عدد به کار می‌روند می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
i: بنزینی بودن موتور
d:موتور دیزل
L: کمی طولانی‌تر بودن فاصله|بین دو محور (استفاده از آن در سری ۷ معمولتر است)
x: اصطلاحاً چهارچرخ متحرک بودن خودرو
c:دارا بودن قابلیت تبدیل به حالت کابریوله (کروکی)
به عنوان نمونه 520i یک خودرو بِ اِم وِ سری ۵ با موتوری بنزینی به حجم تقریبی ۲ لیتر می‌باشد. البته این نامگذاری استثناهایی دارد به عنوان مثال می‌توان به ردهٔ محصولات برقی هیبریدی بِ اِم وِ اشاره نمود که با یک حرف i در ابتدای نامشان مشخصند مانند i8 یا i3. همچنین محصولات اصطلاحاً تیونیگ شدهٔ بِ اِم وِ در قسمت موتوراسپورت (متناظر بخش AMG در شرکت رقیب بنز) آن که از زیرمجموعه‌های خود شرکت می‌باشد با حرف M در ابتدای نام متمایزند مانند M3 یا M5.
تولیدات
در سال ۲۰۰۶ گروه بِ اِم وِ (شامل مینی و رولزرویس) در ۵ کشور تعداد ۱٬۳۶۶٬۸۳۸ دستگاه خودرو تولید کرد. در سال ۲۰۱۰، تولیدات خودرویی این گروه به ۱۴۸۱۲۵۳ دستگاه رسید. براساس گزارش‌ها حدود ۵۶٪ خودروهای تولید شده با لوگوی بِ اِم وِ مجهز به موتور بنزینی و مابقی دیزلی هستند. حدود ۲۷٪ خودروهای بنزینی، چهار سیلندر و حدود ۹٪ نیز هشت سیلندر هستند. همچنین ب ام و با همکاری مونتاژکنندگان محلی، بعضی محصولات خود را در کشورهایی مانند ایالات متحده، تایلند، روسیه، مصر، اندونزی، مالزی، چین و هند تولید می‌کند.
اتومبیل‌های تولیدی بِ اِم وِ به شرح زیر هستند:
ب‌ام‌و سری ۱ - هاچبک، کوپه، کانورتیبل
بِ اِم وِ سری ۲
بِ اِم وِ سری ۳ - سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
بِ اِم وِ سری ۴
بِ اِم وِ سری ۵ - سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
ب‌ام‌و سری ۵ گرن توریزمو - استیشن
ب‌ام‌و سری ۶ - کوپه، کانورتیبل
ب‌ام‌و سری ۷ - سدان
ب‌ام‌و زد۴ - رودستر اسپرت
ب‌ام‌و ایکس۱ - تلفیق هاچبک و SUV
ب‌ام‌و ایکس۳ - SUV
ب‌ام‌و ایکس۴ - SUV
ب‌ام‌و ایکس۵ - SUV
ب‌ام‌و ایکس۶ - تلفیق کوپه و SUV
ب ام و سری ۱
ب ام و سری ۱ کوچکترین خودروی تولیدی ب ام و است که در سه نوع مختلف هاچ بک، کوپه و کانورتیبل با ۱۱ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود. نسل اول ب ام و سری ۱ با کد تولیدی E۸۲/۸۸ در سال ۲۰۰۴ برای اولین بار به بازار عرضه شد. از سال ۲۰۱۱ نسل دوم این سری با کد تولیدی F۲۰ معرفی شد. این اتومبیل با ۱۱ نوع مختلف موتور عرضه می‌شود.
ب ام و سری ۳
معروفترین و محبوبترین مدل ب ام دابلیو محسوب می‌شود که ساخت آن از سال ۱۹۷۵ بی وقفه ادامه دارد. تاکنون شش نسل از ب ام و سری ۳ به بازار عرضه شده است که همگی از بهترین سدان‌های کوچک موجود در بازار بوده‌اند. سری سه به تعادل خیره کننده و سیستم بی نظیر تعلیقش مشهور است که باعث شده بتواند بهتر از هر اتومبیلی دیگری در این کلاس، از هر پیچی عبور کند. در حال حاضر نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۳۰ و ۸ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود، این خودرو تا نسل قبلی خود (e90) و… در دو مدل کوپه و کانورتیبل نیز عرضه می‌شد.
ب ام و سری ۵
سدان سایز متوسط ب ام و از سال ۱۹۷۲ و طی هفت نسل به بازار عرضه شده است. نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۱۰ در سال ۲۰۱۰ معرفی شد و در مدل‌های سدان و استیشن و با ۷ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی در دسترس است.
ب ام و سری ۶
مدل اسپرت بزرگ ب ام و محسوب می‌شود. این مدل در ابتدا به صورت دو در کوپه در سال ۱۹۷۶ به بازار معرفی شد اما تولید آن در سال ۱۹۸۹ متوقف گردید. در سال ۲۰۰۳ کمپانی تصمیم گرفت این مدل را بر پایه ب ام و سری ۵ بازسازی کند. از سال ۲۰۱۰ نیز نسل سوم این خودرو با کد F12/F۱۳ در سه مدل کوپه، کانورتیبل (سقف باز شو) و گران کوپه (تلفیقی از کوپه و سدان به صورت کوپهٔ چهار در) و با سه موتور بنزینی و دو موتور دیزلی به بازار عرضه می‌شود. ب ام و سری ۶ با اینکه از فروش مطلوبی برخوردار بوده همواره هدف انتقادات گروهی از صاحب نظران و دوستداران ب ام و در زمینه طراحی خارجی بوده است.
ب ام و سری ۷
بزرگترین و مجلل‌ترین خودروی سدان (چهار درب صندوق دار) ب ام و است که از سال ۱۹۷۷ تاکنون طی پنج نسل ساخته شده است. این خودرو در حال حاضر به دو صورت عادی و کشیده، با سه نوع موتور بنزینی و دو موتور دیزلی تولید می‌شود. ب ام و به صورت تحقیقاتی این مدل را با موتور هیدروژنی نیز ساخته است.
کارخانهٔ بِ‌اِم‌وِ در سال ۱۹۱۷ به‌عنوان یک کارخانهٔ تولید موتور هواپیما تأسیس شد. در سال ۱۹۱۸ و با پایان جنگ جهانی اول، کارخانه به دلیل قطع‌نامهٔ ورسای مجبور شد که بخش تولید موتور هواپیمای خود را متوقف کند. این کارخانه تا سال ۱۹۲۳ تنها موتورسیکلت می‌ساخت و با برداشته شدن تحریم‌ها در سال ۱۹۲۸ آغاز به تولید خودرو کرد.
نخستین خودروی تولیدی بِ اِم وِ، دیکسی بود، که بر پایه آستین ۷ و تحت لیسانس شرکت موتور آستین تولید شد.
نشان این کارخانه از شکل پره‌های ملخ در حال چرخش هواپیما الهام گرفته شده است. این نشان در سال ۱۹۲۹ مورد تأیید این کارخانه قرار گرفت.
عوامل زیادی در طراحی چنین نشانی تأثیر داشتند که در این میان می‌توان به پرچم ایالت باواریا که به رنگ آبی و سفید است و همچنین کارخانهٔ موتورسازی راپ که آن هم در باواریا بود و رنگ‌های آبی و سفید را در نشان خود به کار برده بود؛ اشاره کرد. نخستین موفقیت این شرکت تولید هواپیماهای IIa inline-six بود که در زمان پیکارهای جنگی ایجاد شد. در هنگامهٔ جنگ جهانی دوم نیز ب ام و دوباره دست به تولید هواپیما و موتورهای آن برای نیروی هوایی آلمان زد.
پس از جنگ دوم جهانی و مواجهه بخش خودروسازی کارخانه در سال ۱۹۵۹ با دشواری‌های مالی جدی، سهامداران باید تصمیم می‌گرفتند که تولید خودرو را ادامه دهند یا کارخانه را معلق کنند. آنها پس از بررسی‌ها، تصمیم گرفتند به کار خود ادامه دهند. بِ اِم وِ حق تولید خودرویی ایتالیایی به نام ایزو ایستا را خریداری نمود. تولید این خودروی کوچک با نیروی محرکهٔ موتورسیکلت‌های بِ اِم وِ باعث سود دهی و موفقیت نسبی دوبارهٔ کارخانه شد و آن را از ورشکستگی نجات داد. در همان سال بود که ۴۵٪ سهام این شرکت توسط خانواده کوانت خریداری شد و بقیه نیز به صورت عمومی به مردم واگذار شد.
بِ اِم وِ در سال ۱۹۶۶ کارخانهٔ هانس گلس واقع در دینگل فینگ آلمان را خریداری نمود. چنین رایج است که دلیل اصلی خریداری این کارخانه، دستیابی به دانش تولید تسمه تایم برای موتورهایی با میل سوپاپ در بالا، بوده است. از آن پس خودروهای گلس با آرم ب ام و عرضه می‌شد.
در سال ۱۹۹۲ ب ام و شروع به خریداری یک تأسیسات عظیم طراحی در کالیفرنیای آمریکا کرد که پیش از این متعلق به استودیو DesignworksUSA بود. تملک کامل این تأسیسات تا ۱۹۹۵ به طول انجامید.
بِ اِم وِ در سال ۱۹۹۴ گروه انگلیسی روور، شامل برندهای تولیدی روور، لندروور و ام جی را خریداری کرد. پس از شش سال زیاندهی شدید در سال ۲۰۰۰ بِ اِم وِ تصمیم به فروش روور گرفت. ام جی و روور به کنسرسیوم فینیکس و لندروور به شرکت فورد فروخته شد؛ ولی بِ اِم وِ در مقابل، حقوق مربوط به مینی و رولزرویس را به دست آورد.
در سال ۲۰۰۲ طراحی خودروهای بِ اِم وِ دچار تغییرات شدیدی شد. از آن جمله می‌توان به طرح‌های رادیکال بِ اِم وِ سری ۷ و بِ اِم وِ زد ۴ به وسیله کریس بنگل طراح ارشد معروف بِ اِم وِ اشاره کرد. در فوریه ۲۰۰۹ کریس بنگل اعلام کرد پس از هفده سال از بِ اِم وِ جدا خواهد شد. از آن زمان آدریان فن هایدونک هلندی که معاون و دست راست کریس بنگل به شمار می‌رفت در سمت رئیس بخش طراحی بِ اِم وِ جایگزین او شده است.
در ژانویه ۲۰۱۲ بِ اِم وِ توسط فوربز به عنوان خوشنام‌ترین برند خودرویی دنیا شناخته شد.
موتورهای ساخته شده توسط بِ اِم وِ با اختلافی فاحش مجموعاً دارندهٔ بیشترین عنوان موتور سال در رقابت معتبر بین‌المللی موتور سال می‌باشند.
گاهشمار
آغاز کار ب. اِم. وِ در سال ۱۹۱۳ توسط کارل فردریش رپ (Karl Friedrich Rapp) در کشور آلمان است.
در سال ۱۹۱۶ کمپانی بِ. اِم. وِ دست به ساخت موتورهای V۱۲ برای امپراتوری اتریش-مجارستان زد.
در سال ۱۹۱۷ کارل رپ از مدیریت کناره‌گیری کرد و فرانتس یوزف پوپ از کارخانه داران اتریشی جایگزین وی شد.
در سال ۱۹۱۸ کمپانی به نام بِ. اِم. وِ آ. گِ درآمد.
در سال ۱۹۱۹ بِ. اِم. وِ نخستین موتور موتورسیکلت خود را طراحی نمود که در موتورسیکلتی به نام ویکتوریا ساخت یک کمپانی در نورمبرگ به کار رفت.
در سال ۱۹۲۳ بِ. اِم. وِ نخستین موتور سیکلت خود را به نام اِر ۳۲ (R۳۲) تولید نمود، اِر ۳۲ موتوری ۵۰۰cc و هواخنک داشت.
در سال ۱۹۲۷ شرکت بِ. اِم. وِ نخستین خودروی سواری خود را تولید نمود و خودروساز گردید.
سهامداران
براساس اشخاص: • اشتفان کواندت ۱۷/۶۴٪ • یوهانا کواندت: ۱۶/۷٪ • سوزانا کلاتن: ۱۲/۶٪ • سهام آزاد عرضه‌شده در بورس: ۵۳/۳٪.
براساس نوع: • سرمایه‌گذاران استراتژیک: ۴۶/۷٪ • سرمایه‌گذاران صنعتی: ۴۰/۶٪ • بقیهٔ سرمایه‌گذاران: ۱۲/۷٪.
فرهنگ نامگذاری محصولات
بِ اِم وِ در نامگذاری محصولات خود شامل خودروها و موتورسیکلت‌ها به طور معمول از قواعدی استوار پیروی می‌کند. خودروهای بِ اِم وِ معمولاً با یک عدد سه رقمی که در ادامه یک یا دو حرف نیز آنرا دنبال می‌کند نامگذاری می‌شوند. بدینصورت که رقم اول مشخص کنندهٔ سری(که در فارسی اتاق هم خوانده می‌شود) خودروست و دو رقم بعدی نشانگر حجم تقریبی موتور آن. از مجموعه حروفی که در ادامهٔ عدد به کار می‌روند می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
i: بنزینی بودن موتور
d:موتور دیزل
L: کمی طولانی‌تر بودن فاصله|بین دو محور (استفاده از آن در سری ۷ معمولتر است)
x: اصطلاحاً چهارچرخ متحرک بودن خودرو
c:دارا بودن قابلیت تبدیل به حالت کابریوله (کروکی)
به عنوان نمونه 520i یک خودرو بِ اِم وِ سری ۵ با موتوری بنزینی به حجم تقریبی ۲ لیتر می‌باشد. البته این نامگذاری استثناهایی دارد به عنوان مثال می‌توان به ردهٔ محصولات برقی هیبریدی بِ اِم وِ اشاره نمود که با یک حرف i در ابتدای نامشان مشخصند مانند i8 یا i3. همچنین محصولات اصطلاحاً تیونیگ شدهٔ بِ اِم وِ در قسمت موتوراسپورت (متناظر بخش AMG در شرکت رقیب بنز) آن که از زیرمجموعه‌های خود شرکت می‌باشد با حرف M در ابتدای نام متمایزند مانند M3 یا M5.
تولیدات
در سال ۲۰۰۶ گروه بِ اِم وِ (شامل مینی و رولزرویس) در ۵ کشور تعداد ۱٬۳۶۶٬۸۳۸ دستگاه خودرو تولید کرد. در سال ۲۰۱۰، تولیدات خودرویی این گروه به ۱۴۸۱۲۵۳ دستگاه رسید. براساس گزارش‌ها حدود ۵۶٪ خودروهای تولید شده با لوگوی بِ اِم وِ مجهز به موتور بنزینی و مابقی دیزلی هستند. حدود ۲۷٪ خودروهای بنزینی، چهار سیلندر و حدود ۹٪ نیز هشت سیلندر هستند. همچنین ب ام و با همکاری مونتاژکنندگان محلی، بعضی محصولات خود را در کشورهایی مانند ایالات متحده، تایلند، روسیه، مصر، اندونزی، مالزی، چین و هند تولید می‌کند.
اتومبیل‌های تولیدی بِ اِم وِ به شرح زیر هستند:
ب‌ام‌و سری ۱ - هاچبک، کوپه، کانورتیبل
بِ اِم وِ سری ۲
بِ اِم وِ سری ۳ - سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
بِ اِم وِ سری ۴
بِ اِم وِ سری ۵ - سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
ب‌ام‌و سری ۵ گرن توریزمو - استیشن
ب‌ام‌و سری ۶ - کوپه، کانورتیبل
ب‌ام‌و سری ۷ - سدان
ب‌ام‌و زد۴ - رودستر اسپرت
ب‌ام‌و ایکس۱ - تلفیق هاچبک و SUV
ب‌ام‌و ایکس۳ - SUV
ب‌ام‌و ایکس۴ - SUV
ب‌ام‌و ایکس۵ - SUV
ب‌ام‌و ایکس۶ - تلفیق کوپه و SUV
ب ام و سری ۱
ب ام و سری ۱ کوچکترین خودروی تولیدی ب ام و است که در سه نوع مختلف هاچ بک، کوپه و کانورتیبل با ۱۱ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود. نسل اول ب ام و سری ۱ با کد تولیدی E۸۲/۸۸ در سال ۲۰۰۴ برای اولین بار به بازار عرضه شد. از سال ۲۰۱۱ نسل دوم این سری با کد تولیدی F۲۰ معرفی شد. این اتومبیل با ۱۱ نوع مختلف موتور عرضه می‌شود.
ب ام و سری ۳
معروفترین و محبوبترین مدل ب ام دابلیو محسوب می‌شود که ساخت آن از سال ۱۹۷۵ بی وقفه ادامه دارد. تاکنون شش نسل از ب ام و سری ۳ به بازار عرضه شده است که همگی از بهترین سدان‌های کوچک موجود در بازار بوده‌اند. سری سه به تعادل خیره کننده و سیستم بی نظیر تعلیقش مشهور است که باعث شده بتواند بهتر از هر اتومبیلی دیگری در این کلاس، از هر پیچی عبور کند. در حال حاضر نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۳۰ و ۸ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود، این خودرو تا نسل قبلی خود (e90) و… در دو مدل کوپه و کانورتیبل نیز عرضه می‌شد.
ب ام و سری ۵
سدان سایز متوسط ب ام و از سال ۱۹۷۲ و طی هفت نسل به بازار عرضه شده است. نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۱۰ در سال ۲۰۱۰ معرفی شد و در مدل‌های سدان و استیشن و با ۷ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی در دسترس است.
ب ام و سری ۶
مدل اسپرت بزرگ ب ام و محسوب می‌شود. این مدل در ابتدا به صورت دو در کوپه در سال ۱۹۷۶ به بازار معرفی شد اما تولید آن در سال ۱۹۸۹ متوقف گردید. در سال ۲۰۰۳ کمپانی تصمیم گرفت این مدل را بر پایه ب ام و سری ۵ بازسازی کند. از سال ۲۰۱۰ نیز نسل سوم این خودرو با کد F12/F۱۳ در سه مدل کوپه، کانورتیبل (سقف باز شو) و گران کوپه (تلفیقی از کوپه و سدان به صورت کوپهٔ چهار در) و با سه موتور بنزینی و دو موتور دیزلی به بازار عرضه می‌شود. ب ام و سری ۶ با اینکه از فروش مطلوبی برخوردار بوده همواره هدف انتقادات گروهی از صاحب نظران و دوستداران ب ام و در زمینه طراحی خارجی بوده است.
ب ام و سری ۷
بزرگترین و مجلل‌ترین خودروی سدان (چهار درب صندوق دار) ب ام و است که از سال ۱۹۷۷ تاکنون طی پنج نسل ساخته شده است. این خودرو در حال حاضر به دو صورت عادی و کشیده، با سه نوع موتور بنزینی و دو موتور دیزلی تولید می‌شود. ب ام و به صورت تحقیقاتی این مدل را با موتور هیدروژنی نیز ساخته است.
کارخانهٔ ب ام و ابتدا شروع به ساخت موتور موتور سیکلت نمود، سپس در سال‌های آغازین جنگ جهانی اول شروع به ساخت موتور سیکلت کرد. اولین موتور سیکلت موفقیت آمیز این شرکت بعد از مدل به درد نخور (Helios and Flink) آر ۳۲ (R32) نام داشت. این موتور سیکلت دارای موتور بوکسر (Boxer)دوقلو بود که در آن سیلندر ICCE از هر طرف موتور سیکلت بیرون زده بود. به غیر از مدل‌های تکی تمامی مدل‌های موتور سیکلت‌های ساخته شده توسط ب ام و ظاهری منحصربه‌فرد داشتند و این ظاهر را تا سال ۱۹۸۰ حفظ کردند. هنوز موتورهای ب ام و ای هستند که به همین شکل ساخته می‌شوند و نام خود را با سری آر بر زبان‌ها انداخته‌اند. در بحبوحه جنگ جهانی دوم ب ام و شروع به ساخت موتور سیکلت آر ۷۵ کرد که جایی برای نصب کنار خودرو داشت.
این همراه بود با طراحی یکتای آن که از روی زوندپ (Zündapp) کپی برداری شده بود و چرخ‌های آن همان چرخ‌های موتور بود و دیفرانسیل آن روی موتور قفل می‌شد. همین باعث استحکام بسیار زیاد آن شد به طوری که آن را به خودرو جیپ بسیار شبیه کرد.
ب ام و مدل ار ۳۲ اولین موتور ساخته شده توسط ب ام و
در سال ۱۹۸۳ مدل‌های سری ک (K Series) پا به عرصهٔ وجود گذاشتند آنها را آجرهای پرنده (The Flying Brick) می‌نامیدند. (این نامگذاری به خاطر آن بود که اولین موتور این سری یعنی ک۱ (K1) به همین نام معروف بود. مدت اندکی پس از آن ب ام و شروع به تولید موتورهای سری گ (G)و سری اف (F) با موتور دوقلوی روتاکس (Rotax) کرد.
در اوایل سال ۱۹۹۰ بود که ب ام و شروع به ارتقای مدل ایرهد (Airhead) بوکسر خود کرد؛ که بعدها به اویل هد (Oilhead) معروف شد. در سال ۲۰۰۲ موتورهای ایل هد دارای دو جرقه زن برای هر سیلندر بودند. در سال ۲۰۰۴ این شرکت میله (Shaft) ی بالانس داخلی را به موتور اضافه کرد این امر سبب افزایش ظرفیت آن به ۱۱۷۰ سی سی و افزایش توان آن به ۱۰۰ اسب بخار در مدلR1200GS شد که نسبت به مدل R1150GSبا مشخصه‌های ۸۵ اسب بخار و ۱۰۰۰ سی سی برتری زیادی داشت.
در سال ۲۰۰۴ ب ام و مدل K1200S را معرفی کرد. این موتور بسیار قوی و با تکنولوژی بالا و نشانهٔ تغییر نگرش ب ام و برای رقابت با موتور سازی‌هایی نظیر سوزوکی، کاوازاکی، هوندا و یاماها بود. مشخصات عمدهٔ آن موتور ۱۶۷ اسب بخاری و وزن سبک ان بود که باعث قابل رقابت آن موتور با بقیه هم دسته‌ها بود. در ضمن موتور توسط تیم فرمول ۱ ویلیامز طراحی شده بود. سیستم تعلیق عقب اتوماتیک از مزایای قابل توجه این مدل بود.
ب ام و یکی از بنیان گذاران ترمزهای ضدقفل در صنعت بود و از اوایل دههٔ ۸۰ شروع به استفاده از این سیستم در موتورهای خودش کرد. مدل‌های ۲۰۰۶ به این شرکت مجهز به سیستم‌های پیچیدهٔ جلوگیری از سر خوردن و کنترل تعادل الکترونیکی هستند. ب ام و مبدع سیستم‌های تعلیق برای موتور سیکلت است و زود تر از همه این سیستم‌ها را در موتور سیکلت‌های خود به کار برده‌است. بیستر مدل‌های مدن ب ام و دارای سیستم تعلیق عقب هستند. همچنین ب ام و از سیستم تعلیق دیگری نیز در موتورهای ۱۹۹۰ استفاده می‌کند که به Telelever معروف است و باعث می‌شود که تکان موتور به صورت قابل توجهی کاهش یابد،
باشگاههای موتور سواری
باشگاههای زیادی در سرار جهان از ب ام و استفاده می‌کنند. برگترین‌های آنها سندکای موتور سواران ب ام و و صاحبان موتور سیکلت‌های ب ام و در آمریکا هستند که هر دو در کشور ایالات متحده قرار گرفته‌اند.
این همراه بود با طراحی یکتای آن که از روی زوندپ (Zündapp) کپی برداری شده بود و چرخ‌های آن همان چرخ‌های موتور بود و دیفرانسیل آن روی موتور قفل می‌شد. همین باعث استحکام بسیار زیاد آن شد به طوری که آن را به خودرو جیپ بسیار شبیه کرد.
ب ام و مدل ار ۳۲ اولین موتور ساخته شده توسط ب ام و
در سال ۱۹۸۳ مدل‌های سری ک (K Series) پا به عرصهٔ وجود گذاشتند آنها را آجرهای پرنده (The Flying Brick) می‌نامیدند. (این نامگذاری به خاطر آن بود که اولین موتور این سری یعنی ک۱ (K1) به همین نام معروف بود. مدت اندکی پس از آن ب ام و شروع به تولید موتورهای سری گ (G)و سری اف (F) با موتور دوقلوی روتاکس (Rotax) کرد.
در اوایل سال ۱۹۹۰ بود که ب ام و شروع به ارتقای مدل ایرهد (Airhead) بوکسر خود کرد؛ که بعدها به اویل هد (Oilhead) معروف شد. در سال ۲۰۰۲ موتورهای ایل هد دارای دو جرقه زن برای هر سیلندر بودند. در سال ۲۰۰۴ این شرکت میله (Shaft) ی بالانس داخلی را به موتور اضافه کرد این امر سبب افزایش ظرفیت آن به ۱۱۷۰ سی سی و افزایش توان آن به ۱۰۰ اسب بخار در مدلR1200GS شد که نسبت به مدل R1150GSبا مشخصه‌های ۸۵ اسب بخار و ۱۰۰۰ سی سی برتری زیادی داشت.
در سال ۲۰۰۴ ب ام و مدل K1200S را معرفی کرد. این موتور بسیار قوی و با تکنولوژی بالا و نشانهٔ تغییر نگرش ب ام و برای رقابت با موتور سازی‌هایی نظیر سوزوکی، کاوازاکی، هوندا و یاماها بود. مشخصات عمدهٔ آن موتور ۱۶۷ اسب بخاری و وزن سبک ان بود که باعث قابل رقابت آن موتور با بقیه هم دسته‌ها بود. در ضمن موتور توسط تیم فرمول ۱ ویلیامز طراحی شده بود. سیستم تعلیق عقب اتوماتیک از مزایای قابل توجه این مدل بود.
ب ام و یکی از بنیان گذاران ترمزهای ضدقفل در صنعت بود و از اوایل دههٔ ۸۰ شروع به استفاده از این سیستم در موتورهای خودش کرد. مدل‌های ۲۰۰۶ به این شرکت مجهز به سیستم‌های پیچیدهٔ جلوگیری از سر خوردن و کنترل تعادل الکترونیکی هستند. ب ام و مبدع سیستم‌های تعلیق برای موتور سیکلت است و زود تر از همه این سیستم‌ها را در موتور سیکلت‌های خود به کار برده‌است. بیستر مدل‌های مدن ب ام و دارای سیستم تعلیق عقب هستند. همچنین ب ام و از سیستم تعلیق دیگری نیز در موتورهای ۱۹۹۰ استفاده می‌کند که به Telelever معروف است و باعث می‌شود که تکان موتور به صورت قابل توجهی کاهش یابد،
باشگاههای موتور سواری
باشگاههای زیادی در سرار جهان از ب ام و استفاده می‌کنند. برگترین‌های آنها سندکای موتور سواران ب ام و و صاحبان موتور سیکلت‌های ب ام و در آمریکا هستند که هر دو در کشور ایالات متحده قرار گرفته‌اند.
شعارهای تبلیغاتی
شعار اصلی این کمپانی (با لذت برانید) یا در آلمانی (Freude am Fahren) و در انگلیس (The Ultimate Driving Machine) به معنای (نهایت یک خودرو) شعار این کمپانی است! و شعار انگلیسی (sheer driving pleasure) یا (لذت واقعی رانندگی) نیز در مناطقی توسط کمپانی BMW استفاده می‌شود.
شعار اصلی این کمپانی (با لذت برانید) یا در آلمانی (Freude am Fahren) و در انگلیس (The Ultimate Driving Machine) به معنای (نهایت یک خودرو) شعار این کمپانی است! و شعار انگلیسی (sheer driving pleasure) یا (لذت واقعی رانندگی) نیز در مناطقی توسط کمپانی BMW استفاده می‌شود.
BMW (Bayerische Motoren Werke, or Bavarian Motor Works in English) is a Germany-based company which currently produces automobiles and motorcycles, and also produced aircraft engines until 1945.
The company was founded in 1916 and has its headquarters in Munich, Bavaria. BMW produces motor vehicles in Germany, Brazil, China, India, South Africa and the United States. In 2015, BMW was the world"s twelfth largest producer of motor vehicles, with 2,279,503 vehicles produced. The Quandt family are long-term shareholders of the company, with the remaining stocks owned by public float.
Automobiles are marketed under the brands BMW (with sub-brands BMW M for performance models and BMW i for plug-in electric cars), Mini and Rolls-Royce. Motorcycles are marketed under the brand BMW Motorrad.
The company has significant motorsport history, especially in touring cars, Formula 1, sports cars and the Isle of Man TT.
1916—1923: Aircraft engine production
BMW"s origins can be traced back to three separate German companies: Rapp Motorenwerke, Bayerische Flugzeugwerke and Automobilwerk Eisenach. The history of the name itself begins with Rapp Motorenwerke, an aircraft engine manufacturer. In April 1917, following the departure of the founder Karl Friedrich Rapp, the company was renamed Bayerische Motoren Werke (BMW).(p11). BMW"s first product was the BMW IIIa aircraft engine. The IIIa engine was known for good fuel economy and high-altitude performance. The resulting orders for IIIa engines from the German military caused rapid expansion for BMW.
After the end of World War I in 1918, BMW was forced to cease aircraft-engine production by the terms of the Versailles Armistice Treaty. To maintain in business, BMW produced farm equipment, household items and railway brakes. In 1922, former major shareholder Camillo Castiglioni purchased the rights to the name BMW, which led to the company descended from Rapp Motorenwerke being renamed Süddeutsche Bremse AG (known today as Knorr-Bremse). Castiglioni was also an investor in another aircraft company, called "Bayerische Flugzeugwerke", which he renamed BMW. The disused factory of Bayerische Flugzeugwerke was re-opened to produce engines for busses, trucks, farm equipment and pumps, under the brand name BMW. BMW"s corporate history considers the founding date of Bayerische Flugzeugwerke (7 March 1916) to be the birth of the company.
1923—1939: Motorcycle and car production
As the restrictions of the Armistice Treaty began to be lifted, BMW began production of motorcycles in 1923, with the R32 model.
BMW"s production of automobiles began in 1928, when the company purchased the Automobilwerk Eisenach car company. Automobilwerk Eisenach"s current model was the Dixi 3/15, a licensed copy of the Austin 7 which had begun production in 1927. Following the takeover, the Dixi 3/15 became the BMW 3/15, BMW"s first production car.
In 1932, the BMW 3/20 became the first BMW automobile designed entirely by BMW. It was powered by a four-cylinder engine, which BMW designed based on the Austin 7 engine.
BMW"s first automotive straight-six engine was released in 1933, in the BMW 303. Throughout the 1930s, BMW expanded its model range to include sedans, coupes, convertibles and sports cars.
1939—1945: World War II
With German rearmament in the 1930s, the company again began producing aircraft engines for the Luftwaffe. The factory in Munich made ample use of forced labour: foreign civilians, prisoners of war and inmates of the Dachau concentration camp. Among its successful World War II engine designs were the BMW 132 and BMW 801 air-cooled radial engines, and the pioneering BMW 003 axial-flow turbojet, which powered the tiny, 1944–1945–era jet-powered "emergency fighter", the Heinkel He 162 Spatz. The BMW 003 jet engine was first tested as a prime power plant in the first prototype of the Messerschmitt Me 262, the Me 262 V1, but in 1942 tests the BMW prototype engines failed on takeoff with only the standby Junkers Jumo 210 nose-mounted piston engine powering it to a safe landing. The few Me 262 A-1b test examples built used the more developed version of the 003 jet, recording an official top speed of 800 km/h (497 mph). The first-ever four-engine jet aircraft ever flown were the sixth and eighth prototypes of the Arado Ar 234 jet reconnaissance-bomber, which used BMW 003 jets for power. Through 1944 the 003"s reliability improved, making it a suitable power plant for air frame designs competing for the Jägernotprogramm"s light fighter production contract. which was won by the Heinkel He 162 Spatz design. The BMW 003 aviation turbojet was also under consideration as the basic starting point for a pioneering turboshaft powerplant for German armored fighting vehicles in 1944–45, as the GT 101. Towards the end of the Third Reich, BMW developed some military aircraft projects for the Luftwaffe, the BMW Strahlbomber, the BMW Schnellbomber and the BMW Strahljäger, but none of them were built.
1945—1959: Post-war rebuilding
During World War II, many BMW production facilities had been heavily bombed. BMW"s facilities in East Germany were seized by the Soviet Government and the remaining facilities were banned by the Allies from producing motorcycles or automobiles. During this ban, BMW used basic secondhand and salvaged equipment to make pots and pans, later expanding to other kitchen supplies and bicycles.
In 1947, BMW was granted permission to resume motorcycle production and its first post-war motorcycle - the R24 - was released in 1948. BMW was still forbidden from producing automobiles, however the Bristol Aeroplane Company (BAC) was producing cars in England based on BMW"s pre-war models, using plans that BAC had taken from BMW"s German offices.
Production of automobiles resumed in 1952, with the BMW 501 large sedan. Throughout the 1950s, BMW expanded their model range with sedans, coupes, convertibles and sports cars. In 1954, the BMW 502 was BMW"s first to use a V8 engine. To provide an affordable model, BMW began production of the Isetta micro-car (under licence from Iso) in 1955. Two years later, the four-seat BMW 600 was based on a lengthened version of the Isetta design. In 1959, the BMW 600 was replaced by the larger BMW 700 coupe/sedan.
